예수님께서 장차 있을 베드로의 죽음에 관하여 말씀하실 때에, 이 말씀을 듣고 있던 베드로가 요한은 어떻게 될 것인가고 질문하였다. 이에 대하여 예수님은 내가 올 때까지 그를 머물게 하고자 할지라도 네게 무슨 상관이냐(요 21 : 22)고 대답하셨다. 그러므로 이 말씀을 들은 사도(使徒)들은 모두 요한의 생전에 예수께서 재림하실 줄 알고 있었던 것이다. 그뿐 아니라 마태복음 10장 23절을 보면, 예수님은 제자들에게 이스라엘의 모든 동리를 다 다니지 못하여서 인자가 오리라고 하셨고, 마태복음 16장 28절에는 여기 섰는 사람 중에 죽기 전에 인자가 그 왕권을 가지고 오는 것을 볼 자들도 있느니라고 말씀하셨다. 이러한 말씀들에 의하여 예수님의 제자들도 그러했거니와, 그 후 오늘에 이르기까지의 많은 성도들은 저마다 자기 당대(當代)에 예수님이 오실 것으로 믿었기 때문에, 그들은 언제나 말세라는 절박감에서 벗어날 수 없었던 것이다.
Gdy Jezus mówił Piotrowi o przeznaczeniu, ten zapytał go o przyszłość Jana. Jezus odpowiedział wtedy: „Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego?” (J 21:22) Uczniowie, słysząc to, nabrali przekonania, że Jezus powróci za życia Jana. W podobnym duchu wypowiadał się Jezus kilkakrotnie: „Nie zdążycie obejść miast Izraela, nim przyjdzie Syn Człowieczy” (Mt 10:23), „Zaprawdę powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w królestwie swoim” (Mt 16:28). Te słowa sprawiły, że sami uczniowie oraz przyszłe pokolenia Chrześcijan wierzyły w szybki powrót Jezusa, żyjąc z niesłabnącą nadzieją, że Dni Ostatnie są blisko.
이것은 말세(末世)에 대한 근본 뜻을 몰랐기 때문이다. 우리는 이제 하나님께서 복귀섭리(復歸攝理)의 목적으로 세우고 이루어 나오시던 3대 축복(三大祝福)이 복귀되어 가는 현상으로 보아 현세가 바로 말세임을 입증할 수 있다. 그래서 예수님은 무화과나무의 비유를 배우라 그 가지가 연하여지고 잎사귀를 내면 여름이 가까운 줄을 아나니(마 24 : 32)라고 하셨다.
Między innymi z tego powodu uczniowie nie zdołali pojąć podstawowego znaczenia Dni Ostatnich. Analizując w tym duchu wydarzenia i zjawiska naszych czasów możemy wnioskować, że dni obecne są Dniami Ostatnimi. Różne znaki i wydarzeniawe współczesnym świecie wskazują, że następuje odnowa trzech wielkich błogosławieństw, czyli wypełniany jest cel Bożej opatrzności. Jak Jezus powiedział: A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo! Gdy jego gałązka staje się soczysta i liście wypuszcza, poznajecie, że zbliża się lato. Tak samo i wy, kiedy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach (Mt 24:32–33).
4.1 Znaki świadczące o odnowie pierwszego błogosławieństwa
이미 창조원리(創造原理)에서 논술한 바, 하나님이 아담과 해와에게 약속하셨던 제1축복(第一祝福)은 바로 그들이 개성(個性)을 완성하게 되는 것을 의미한다. 타락인간(墮落人間)을 개성을 완성한 창조본연(創造本然)의 인간으로 복귀해 나오신 하나님의 섭리가 그 최종단계에 이르렀다는 것은, 아래와 같은 여러 현상으로 보아 알 수 있는 것이다.
Zdolność do osiągnięcia indywidualnej doskonałości jest pierwszym błogosławieństwem, które dał Bóg Adamowi i Ewie (patrz Stworzenie 3). Wiele zjawisk zachodzących we współczesnym świecie wskazuje na to, że Boża opatrzność odnowy upadłego człowieka do pierwotnego stanu doskonałości dobiega końca.
첫째로, 타락인간의 심령(心靈)이 복귀되어 가는 것으로 보아 그러하다. 인간이 완성되면 하나님과 완전히 심정적인 일체를 이루어 서로 교통(交通)할 수 있도록 창조되었다 함은 이미 위에서 논한 바와 같다. 그러므로 아담과 해와도 불완전한 상태이기는 하였지만 하나님과 일문일답하던 단계에서 타락되어, 그의 후손은 하나님을 모르는 데까지 떨어져 버린 것이다. 이렇게 타락된 인간이 복귀섭리의 시대적인 혜택을 받게 됨에 따라 점차 그 심령이 복귀됨으로써, 말세에 이르러서는 사도행전 2장 17절에 말세에 내가 내 영으로 모든 육체에게 부어 주리니 너희의 자녀들은 예언할 것이요 너희의 젊은이들은 환상을 보고 너희의 늙은이들은 꿈을 꾸리라고 하신 말씀대로, 많은 성도들이 하나님과 영통(靈通)하는 데까지 이르게 되는 것이다. 그런데 현세에 이르러서는 영통하는 성도들이 우후(雨後)의 죽순(竹筍)같이 일어나는 것으로 보아, 현세는 말세이기 때문에 인간이 개성을 완성하여 하나님의 제1축복(第一祝福)을 복귀할 수 있는 시대에로 들어가고 있다는 것을 알 수 있는 것이다.
Pierwszym tego przykładem jest odnowa duchowości upadłego człowieka. Zostało już wcześniej powiedziane, że doskonały człowiek staje się całkowicie zjednoczony z Bogiem poprzez więź serca oraz posiada zdolność tworzenia prawdziwych więzi z innymi ludźmi. Adam i Ewa, chociaż nie byli doskonali, mogli komunikować się z Bogiem, ale w wyniku Upadku utracili tę zdolność. To sprawiło, że ich potomkowie stali się nieświadomi i niewrażliwi na Boga. Dobrodziejstwa zasług wieków, z których upadły człowiek mógł korzystać, stopniowo odradzały jego duchowość. W Dniach Ostatnich, jak zapowiada Biblia, wielu wiernych posiądzie zdolność porozumiewania się z Bogiem: W ostatnich dniach… wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy — sny (Dz 2:17). Zachodzące wokół nas liczne zjawiska duchowe pomagają lepiej zrozumieć, że nasze czasy są Dniami Ostatnimi, w których możemy osiągnąć indywidualną doskonałość oraz odnowić pierwsze Boże błogosławieństwo.
둘째로, 타락인간이 본심(本心)의 자유를 복귀해 가고 있는 역사적인 귀추가 더욱 그것을 보여 주고 있다. 인간은 타락으로 인하여 사탄의 주관하에 들어 본심의 자유에 구속을 받게 됨으로써, 하나님 앞으로 나아갈 수 있는 자유를 잃어버리게 되었다. 그러나 현세에 이르러서는 육신의 생명을 버리고라도 본심의 자유를 찾으려는 심정이 고조되고 있으니, 이것은 말세(末世)가 되어 개성을 완성함으로써 타락인간이 사탄에게 잃어버렸던 하나님의 제1축복(第一祝福)을 복귀하여 하나님 앞으로 자유로이 나아갈 수 있는 시대에로 들어가고 있기 때문이다.
Drugim znakiem odnowy pierwszego błogosławieństwa w naszych czasach jest logika historii, która pokazuje, że świat zmierza do odzyskania wolności umysłu pierwotnego. Poprzez Upadek umysł pierwotny znalazł się pod jarzmem Szatana, a człowiek utracił wolność bezpośredniego obcowania z Bogiem. Współczesny człowiek walczy o wolność z narażeniem życia, jego dążenie do odzyskiwania prawdziwej wolności osiągnęło punkt kulminacyjny. Jest to wskazówka, że wkraczamy w nową epokę, w której możemy osiągnąć indywidualną doskonałość i jako wolni ludzie wrócić do Boga.
셋째로, 타락인간의 창조본연(創造本然)의 가치성이 복귀되어 가는 현상으로 보아 더욱 그러하다는 것을 알 수 있다. 인간의 창조본연의 가치는 횡적으로 보면 누구나 동등하기 때문에 그 가치가 그다지 귀중한 것같이 여겨지지 않는다. 그러나 하늘을 중심하고 종적으로 보면, 각 개성은 가장 존귀한 천주적인 가치를 제각기 띠고 있는 것이다(전편 제7장 제1절). 그러나 인간은 타락으로 인하여 이러한 가치를 모두 잃어버리고 말았다. 그런데 현세에 이르러 민주주의사상(民主主義思想)이 고조됨에 따라 인간이 노예 해방, 흑인 해방, 약소민족 해방 등을 주장하며 인권옹호(人權擁護)와 남녀평등(男女平等)과 만민평등(萬民平等)을 부르짖음으로써 창조본연의 개성의 가치를 최고도로 추구하는 데 이르렀으니, 이것은 바로 말세가 다 되어 타락인간이 잃어버렸던 하나님의 제1축복을 복귀할 수 있는 시대에로 들어가고 있음을 실증하는 것이다.
Trzecim znakiem odnowy pierwszego błogosławieństwa jest odradzanie się prawdziwej wartości człowieka. Z ziemskiego punktu widzenia (z perspektywy horyzontalnej) wszyscy ludzie posiadają taką samą wartość. Z punktu widzenia Boga (z perspektywy wertykalnej) wartość człowieka ma kosmiczny wymiar (patrz Chrystologia 1). W wyniku Upadku człowiek utracił swą pierwotną wartość. W naszej epoce, w miarę rozkwitu ideałów demokratycznych, ludzie walczyli z różnymi formami zniewolenia: rasizmem, niewolnictwem, prześladowaniem mniejszości narodowych oraz wołali o przyznanie niepodległości narodom uciśnionym. Coraz częściej słychać głosy w obronie praw człowieka, równouprawnienia kobiet i sprawiedliwego rozdziału dóbr. Silniej niż kiedykolwiek wcześniej podkreślana jest pierwotna wartość jednostki. Zjawisko to świadczy o tym, że znajdujemy się u progu Dni Ostatnich, w których upadli ludzie będą mogli odnowić pierwsze Boże błogosławieństwo.
넷째로, 타락인간의 본성(本性)의 사랑이 복귀되어 가고 있다는 사실이 더욱 그것을 말해 주고 있다. 하나님의 창조이상(創造理想)을 완성한 세계는 완성한 사람 하나 모양의 세계로서, 그 세계의 인간은 모두 하나님과 종적으로 일체를 이루고 있기 때문에, 인간 상호간에 있어서도 횡적으로 일체를 이루지 않을 수 없게 되는 것이다. 따라서 이 세계는 오직 하나님의 사랑으로써 종횡(縱橫)으로 얽히어 한 몸같이 될 수밖에 없게 된다. 그러나 인간은 타락으로 인하여 하나님과의 종적인 사랑이 끊어졌기 때문에 인간들 사이의 횡적인 사랑도 따라서 끊어지게 되어 인류역사는 투쟁으로써 엮어져 나왔던 것이다. 그러나 현세(現世)에 이르러서는 박애주의사상(博愛主義思想)이 고조되면서 인간이 점점 그 본성애(本性愛)를 찾아 들어가고 있는 것으로 보아, 현세는 하나님의 제1축복(第一祝福)을 복귀함으로써 하나님의 사랑을 중심하고 개성을 완성할 수 있는 말세(末世)에로 들어가고 있다는 것을 알 수 있다.
Czwartym znakiem odnowy pierwszego błogosławieństwa jest odradzająca się w człowieku prawdziwa miłość. Świat Bożego ideału przypomina doskonałego człowieka, który jest wertykalnie zjednoczony z Bogiem i w naturalny sposób żyje w horyzontalnej harmonii z innymi ludźmi. Solidarność i empatia może pojawić się jedynie wtedy, gdy ludzi połączy miłość Boga. Z powodu Upadku wertykalna więź miłości między Bogiem i człowiekiem została przerwana, co doprowadziło do poważnego nadwyrężenia więzów międzyludzkiej miłości horyzontalnej. W rezultacie historia stała się pasmem niekończących się konfliktów. Obecnie ta sytuacja ulega zmianie. Coraz więcej ludzi na ziemi wyznaje filozofię uniwersalnej miłości i usilnie poszukuje prawdziwej pierwotnej miłości. Zjawisko to potwierdza po raz kolejny wcześniejszą tezę, że żyjemy w Dniach Ostatnich, w których człowiek może odnowić Pierwsze Błogosławieństwo, czyli osiągnąć jednostkową doskonałość i żyć w sferze miłości Boga.
4.2 Znaki odnowy drugiego błogosławieństwa
하나님의 제2축복(第二祝福)은 아담과 해와가 참부모로 완성되어 선의 자녀를 번식함으로써 선주권(善主權)의 가정과 사회와 세계를 이루게 되는 것을 의미한다. 그런데 아담과 해와는 타락되어 악의 부모가 되었기 때문에, 전인류는 악의 자녀들이 되어 악주권(惡主權)에 구속된 세계를 이루고 말았다. 그러나 하나님은 한편으로 종교를 세워 역사하심으로써 내적인 사탄 분립에 의한 심령복귀(心靈復歸)의 섭리를 하시고, 또 한편으로는 투쟁과 전쟁으로 외적인 사탄 분립을 하심으로써 내외 양면에 걸친 주권복귀(主權復歸)의 섭리를 해 내려오셨던 것이다.
Bóg dał Adamowi i Ewie Drugie Boże Błogosławieństwo, aby stali się Prawdziwymi Rodzicami, aby rodzili i wychowywali dzieci dobra, tworząc rodzinę, społeczeństwo i świat, w których panuje dobro. Jednakże Adam i Ewa stali się w rezultacie Upadku złymi rodzicami dla swoich dzieci; dlatego ich potomkowie zbudowali świat zła. Pragnąc przywrócić panowanie dobra, Bóg od momentu Upadku wypełniał swą opatrzność na dwóch poziomach, wewnętrznym i zewnętrznym. Bóg pracował poprzez religie (wewnętrznie) nad podniesieniem duchowości i uwolnieniem człowieka od wpływu Szatana oraz poprzez wojny i konflikty (zewnętrznie) nad powstrzymaniem Szatana.
이와 같이 인류역사는 내외(內外) 양면의 사탄 분립에 의한 복귀섭리(復歸攝理)로서 장차 참부모 되신 예수님을 모실 수 있는 자녀를 찾아 하나님의 제2축복(第二祝福)을 복귀해 온 것이므로, 종교를 중심한 문화권의 발전사와 국가 흥망사에 의해 나타난 내외 양면에 걸친 하나님의 주권복귀의 현상으로 보아 현세가 바로 말세(末世)임을 알 수 있다.
Poprzez wewnętrzną i zewnętrzną eliminację Szatana opatrzność odnowy wychowywała dzieci dobra, aby mogły one służyć Chrystusowi — Prawdziwemu Rodzicowi w czasie Powtórnego Przyjścia. W ten sposób historia torowała drogę ku odnowie drugiego Bożego błogosławieństwa. Analiza znaków wewnętrznej i zewnętrznej odnowy panowania Bożego prowadzi do wniosku, że obecne czasy to Dni Ostatnie. Jednym z tych znaków jest trend w historii rozwoju sfer kulturowych oraz narodzin i upadku narodów, które mają swe źródło w religii.
Rozważmy najpierw, w jaki sposób rozwój sfer kulturowych doprowadził nas do obecnych Dni Ostatnich.
문화권 발전사에 관한 문제는 이미 여러 차례 논술한 바이지만, 하나님은 타락인간에게 성현(聖賢)들을 보내시어 선을 지향하는 인간의 본심을 따라 종교를 세우게 하심으로써 그 종교를 중심한 문화권을 일으키셨다. 그러므로 역사상에는 많은 문화권이 일어났던 것이었으나, 시대가 흘러감에 따라 이것들은 서로 융합 또는 흡수되어 현세에 이르러서는 기독교(基督敎)를 중심한 하나의 세계적인 문화권을 형성해 가는 추세를 보여 주고 있다. 이러한 역사적인 추세는 기독교의 중심인 예수님을 중심하고 모든 민족이 같은 형제의 입장에 서게 됨으로써, 하나님의 제2축복(第二祝福)이 복귀되어 간다는 사실을 보여 주고 있는 것이다.
Na przestrzeni dziejów Bóg zsyłał upadłej ludzkości proroków i świętych, którzy zapoczątkowali różne religie. Bóg dążył do rozwoju religijnego, działając poprzez pierwotny umysł człowieka oraz wykorzystując dorobek poszczególnych religii. W historii pojawiło się wiele sfer kulturowych, z których większość z czasem uległa scaleniu bądź wchłonięciu przez większe i bardziej prężne. Obecnie obserwujemy wyraźną tendencję tworzenia jednej globalnej sfery kulturowej opartej o ideały chrześcijańskie. Częścią tego procesu jest stopniowe zbliżanie się ras i narodów oraz braterstwo ludzi dzięki miłości i nauce Jezusa Chrystusa.
기독교가 다른 종교와 다른 것은, 전인류(全人類)의 참부모를 찾아 세워 가지고 그로 말미암아 모든 인간이 중생(重生)하여 선의 자녀가 됨으로써, 하나님의 창조본연(創造本然)의 대가족의 세계를 복귀하려는 데 그 목적이 있다는 점이다. 이것은 곧 기독교가 복귀섭리의 목적을 완성할 중심 종교라는 것을 의미하는 것이다. 그런데 현세에 이르러서는 세계가 기독교를 중심하고 하나의 문화권으로 형성되어, 인류의 참부모 되신 예수와 성신(전편 제7장 참조)을 중심하고 모든 인간이 선의 자녀의 입장에 서게 됨으로써, 하나님의 제2축복(第二祝福) 복귀의 현상을 보여 주고 있다. 이러한 사실로 보아 우리는 현세가 바로 말세(末世)라는 것을 부인할 수 없는 것이다.
Celem chrześcijaństwa, w odróżnieniu od innych religii, jest przyjęcie Prawdziwych Rodziców, którzy odrodzą całą ludzkość do pozycji dzieci dobra. Chrześcijaństwo powinno pomóc Prawdziwym Rodzicom przemienić świat w jedną globalną rodzinę, którą Bóg pragnął ustanowić od chwili stworzenia świata. Ze względu na tę misję chrześcijaństwo jest religią centralną względem innych religii, religią, która ma wypełnić cel opatrzności odnowy. Obecnie na świecie obserwujemy scalanie różnych sfer kulturowych w jedną sferę opartą o ideały chrześcijańskie. Coraz więcej ludzi przyjmuje naukę Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego, Prawdziwych Rodziców ludzkości (patrz Chrystologia 4), tym samym stają się dziećmi Boga. Niniejsza tendencja świadczy o odnawianiu drugiego Bożego błogosławieństwa, a to z kolei prowadzi nas do stwierdzenia, że żyjemy w Dniach Ostatnich.
다음으로 국가 흥망사는 어떻게 주권복귀(主權復歸)의 목적을 향하여 흘러와서, 현세를 말세에로 이끌어 가고 있는가를 알아보자.
Zastanówmy się teraz, w jaki sposób historia powstawania i upadku narodów zmierzała do odnowy panowania dobra oraz prowadziła ludzkość w epokę Dni Ostatnich.
투쟁이나 전쟁을 단순히 어떠한 이해관계나 이념의 상충에서 빚어지는 결과라고 보는 것은 하나님의 근본섭리(根本攝理)를 모르는 데서 일어나는 잘못이다. 인류역사는 인간 시조의 타락으로 말미암아 사탄을 중심한 악주권(惡主權)으로 출발하여 죄악의 역사를 형성하였다. 그러나 하나님의 창조목적(創造目的)이 남아 있는 한, 그 역사의 목적도 어디까지나 사탄을 분립하여 하나님의 선주권(善主權)을 복귀하는 데 있지 않으면 안 된다. 만일 악주권의 세계에 전쟁도 분열도 없다면 그 세계는 그대로 영속(永續)할 것이요, 따라서 선주권은 영원히 복귀될 수 없을 것이다. 그러므로 하나님은 타락인간에게 성현(聖賢)들을 보내시어 선을 세우고 종교를 일으키심으로써, 보다 선한 주권으로 하여금 보다 악한 주권을 멸하게 하시면서 점차적으로 하늘편 주권을 복귀하시는 섭리를 해 오신 것이다. 따라서 복귀섭리(復歸攝理)의 목적을 이루기 위하여는 투쟁과 전쟁이라는 과정을 거치지 않을 수 없는 것이다.
Nieznajomość Bożej opatrzności wytworzyła błędny pogląd, że przyczyna wojen i konfliktów tkwi jedynie w sprzeczności interesów oraz rywalizacji pomiędzy ideologiami. Cała grzeszna historia, od momentu gdy pierwsi przodkowie znaleźli się pod panowaniem Szatana, była naznaczona ludzkim cierpieniem. Jednakże Boży cel stworzenia jest absolutny, w związku z tym historia zmierza do zerwania więzi z Szatanem oraz odnowy królestwa Bożego. Gdyby w upadłym świecie nie było podziałów i wojen, wówczas niekwestionowana władza zła trwałaby wiecznie, a świat nigdy nie zostałby odnowiony. Dlatego Bóg prowadzi stopniowo swoją opatrzność odtworzenia niebiańskiej zwierzchności poprzez proroków i świętych, których zsyła do upadłego świata, ci zaś przynoszą nowe religie i podnoszą poziom moralności. Bóg ustanawia również władze o wyższym standardzie dobra, które walczą ze strukturami o niższym standardzie dobra. Ta walka o wartości prowadzi do wojen i konfliktów i jest nieunikniona podczas opatrzności odnowy.
이 문제에 관하여는 후편에서 더욱 상세히 논하겠거니와, 인류역사는 탕감복귀(蕩減復歸)의 섭리노정을 밟아 내려오는 것이기 때문에 어느 국한된 시간권 내에서만 보면 악이 승세(勝勢)한 때도 없지 않았으나, 결국 그것은 패망하여 보다 선한 판도 내에 흡수되곤 하였다. 그러므로 전쟁으로 인한 국가의 흥망성쇠(興亡盛衰)는 선주권을 복귀하기 위한 섭리노정에서 일어나는 불가피한 결과인 것이다.
Na bazie tego, co zostało powiedziane dotychczas (wiele wspomnianych kwestii będzie szerzej omówionych w tomie II) można stwierdzić, że historia ludzkości postępuje opatrznościową drogą odnowy w oparciu o zasadę odszkodowania. W historii były momenty, kiedy zło zdawało się zwyciężać, ale zawsze było to zwycięstwo pozorne. W ostatecznym rozrachunku złe siły polityczne i społeczne były zawsze pokonywane i wchłaniane przez te stojące bliżej dobra. Wojny i konflikty towarzyszące procesowi powstawania i rozpadu narodów są nieodłącznym elementem Bożej opatrzności, która dąży do ustanowienia władzy dobra.
그러기에 하나님은 이스라엘 민족을 세워 가나안 7족을 멸하셨던 것이고, 사울은 하나님의 명을 어기고 아말렉족과 그에 속한 짐승들을 전멸시키지 않았다가 엄벌을 받았던 것이다(삼상 15 : 18∼23). 하나님은 이와 같이 직접 이민족(異民族)들을 멸할 것을 이스라엘에게 명령하셨을 뿐만 아니라, 그의 선민(選民)이었던 북조 이스라엘도 악으로 돌아갈 때 아낌없이 그들을 앗시리아에 내주시어 멸망케 하셨던 것이다(왕하 17 : 23). 하나님이 이와 같이 하셨던 것은 오직 악주권(惡主權)을 멸하시고 선주권(善主權)을 복귀하시기 위함이었던 것임을 알아야 한다.
Biblia mówi, że Bóg nakazał Izraelitom zniszczyć siedem plemion kananeńskich. Kiedy Saul nie wypełnił polecenia, pozostawiając przy życiu część Amalekitów i ich stada, spotkała go za to surowa kara (I Sm 15:18-23). Bóg kazał bowiem Izraelitom zniszczyć pogan. W innym przypadku, gdy Izraelici z Królestwa Północy zwrócili się w stronę zła, Bóg wydał ich w ręce Asyryjczyków (II Krl 17:23). Mając te wydarzenia biblijne za przykład, musimy zrozumieć, że jedyną intencją Boga było wyplenienie zwierzchności zła i przywrócenie panowania dobra.
그러므로 같은 하늘편 안에서의 개인적인 투쟁은 선주권 자체를 파괴하는 결과가 되므로 악이 되지만, 선주권이 악주권을 멸하는 것은 하나님의 복귀섭리(復歸攝理)의 목적을 이루기 위한 것이므로 이것은 선이 된다.
Wszystkie konflikty, które zachodzą między jednostkami stojącymi po stronie Boga (pod dobrą zwierzchnością) są złe, ponieważ prowadzą do osłabienia i rozbicia dobrej zwierzchności. Natomiast wojny prowadzone przez dobre zwierzchności w celu wyeliminowania złych zwierzchności są dobre, gdyż przybliżają wypełnienie opatrzności odnowy.
이와 같이 사탄 분립을 위한 투쟁의 역사는 점차적으로 땅과 재물을 세계적으로 빼앗아 하늘편 주권으로 복귀하는 데 이르렀고, 인간에 있어서도 개인으로부터 가정과 사회와 국가에로 하늘편 기대를 넓혀, 오늘날에는 이것을 세계적으로 복귀하는 데 이르렀다. 이렇듯 사탄 분립을 위한 섭리가 씨족주의시대(氏族主義時代)에서 출발하여 봉건주의시대(封建主義時代)와 군주주의시대(君主主義時代)를 거치어 민주주의시대(民主主義時代)로 들어오게 된 오늘날에 와서는, 이 인간세계를 하늘편 주권을 세우는 민주주의세계와 사탄편 주권을 세우는 공산주의세계의 두 세계로 분립하여 놓았다.
Zachodzące na przestrzeni historii konflikty pomiędzy narodami, miały na celu zerwanie więzów łączących ludzkość z Szatanem. Obecnie nadeszła historyczna chwila, w której strona Boga może odzyskać na poziomie światowym utraconą ziemię i dobra materialne. Opatrzność odzyskiwania człowieka rozpoczęły powołane przez Boga jednostki. Ustanowiony przez nich fundament rozszerzał się następnie na poziom rodzinny, społeczny i narodowy, osiągając w naszych czasach poziom światowy. Natomiast opatrzność oddzielenia człowieka od Szatana rozpoczęła się od społeczeństwa rodowego, by następnie przechodząc przez kolejne etapy rozwoju polityczno–społecznego, takie jak feudalizm i monarchia, osiągnąć obecny poziom demokracji. Aktualnie świat podzielony jest na dwie części: demokratyczną, reprezentującą społeczeństwa po stronie Boga i komunistyczną, która ustanawia reżimy i tyranie po stronie Szatana.
이와 같이 사탄을 중심한 악주권(惡主權)으로써 출발한 인류역사는, 한편으로 종교와 철학과 윤리에 의하여 선을 지향하는 인간의 창조본성(創造本性)이 환기됨에 따라 점차 악주권에서 선주권(善主權)을 위한 세력이 분립되어, 마침내 세계적으로 대립되는 두 주권을 형성하는 데 이르른 것이다. 그런데 목적이 상반되는 이 두 주권이 결코 공존할 수는 없다. 따라서 인류역사의 종말에 이르르면 이것들은 반드시 한 점에서 교차(交叉)되어 이념을 중심하고 내적으로 상충하고, 그것이 원인이 되어 군사력을 중심하고 외적으로 전쟁을 하여, 결국 사탄주권은 영원히 파멸되고 하늘편 주권만이 영원한 하나님의 단일주권(單一主權)으로서 복귀되는 것이다. 그런데 현세는 선주권을 지향하는 하늘편 세계와 사탄을 중심한 악주권의 세계가 대결하여 서로 교차되고 있는 때이므로 또한 말세인 것이다.
Upadła historia ludzkości rozpoczęła się pod rządami Szatana, ale Boża opatrzność spowodowała stopniową przemianę ludzkich serc, pobudzając w ludziach poprzez religię, filozofię i etykę tęsknotę za najwyższymi wartościami. Wewnętrzne wychowanie było jedyną skuteczną metodą dla poszukujących sposobu na oddzielenie się od dominującej siły zła. Proces rozdziału dobra od zła osiągnął punkt kulminacyjny w momencie wyłonienia się dwóch przeciwstawnych sobie mocarstw na poziomie światowym. Te dwie zwierzchności, posiadające sprzeczne cele, w żadnym wypadku nie mogą pokojowo współistnieć. W miarę wypełnienia się historii dojdzie między nimi do konfrontacji. W wyniku tego konfliktu zwierzchność Szatana zniknie raz na zawsze, a zwierzchność Boga zostanie ponownie potwierdzona jako jedyna i wieczna. Dzisiaj znajdujemy się dokładnie w momencie starcia się tych dwóch światów. Jest to kolejne potwierdzenie, że obecne czasy są Dniami Ostatnimi.
이와 같이 악주권에서 선주권을 분립하여 나온 인류역사는, 마치 흐르는 흙물이 시간이 흐름에 따라 흙은 가라앉고 물은 위에 뜨게 되어 나중에는 흙과 물이 완전히 분리되는 것과 같이 시대가 흘러감에 따라 악주권은 점차 쇠망(衰亡)의 길로 내려오고 선주권은 융흥(隆興)의 길로 올라가게 되어, 역사의 종말에 이르러 이 두 주권은 얼마동안 교차되었다가 결국 전자는 영원히 멸망하고 후자는 하나님의 주권으로서 영원히 남아지게 되는 것이다.
Historię ludzkości, w trakcie której zachodziło stopniowe oddzielenie dobra od zła, możemy porównać do mętnej wody. Kiedy jest spokojna, muł opada na dno, a czysta woda unosi się do góry. Ostatecznie woda i muł całkowicie oddzielają się od siebie. Z historią ludzkości jest podobnie: w miarę upływu czasu sfera zła powoli ulega zniszczeniu, podczas gdy dobro staje się coraz silniejsze. Gdy u końca dziejów drogi tych zwierzchności się skrzyżują, wtedy dobra zwierzchność pozostanie jako wieczne Królestwo Boże, natomiast zła pogrąży się w wiecznej ciemności.
이와 같이 선(善) 악(惡) 두 주권의 역사노정(歷史路程)이 교차되는 때가 말세(末世)인 것이다. 그리하여 이때는 아담과 해와가 타락된 장성기 완성급(長成期 完成級)의 시기를 탕감복귀(蕩減復歸)하는 때이므로, 마치 에덴동산의 인간 시조가 어디에다 중심을 두어야 할지 모르고 혼돈되었던 것과 같이 모든 인간들도 사상의 혼돈을 일으키어 방황하게 되는 것이다.
Dni Ostatnie to era, w której krzyżują się drogi dobrej i złej zwierzchności. Jest to także czas odnowienia upadku Adama i Ewy ze szczytu etapu wzrastania poprzez odszkodowanie. Wszyscy ludzie żyjący w tej erze będą wiele cierpieć z powodu ogromnego chaosu ideologicznego, podobnie jak cierpieli pierwsi przodkowie, którzy w chwili skuszenia stracili zdolność rozróżnienia dobra od zła.
복귀섭리노정(復歸攝理路程)에 있어 이와 같이 말세가 되어 선악의 두 주권이 교차되었던 때는 여러 차례 있었다. 위에서 이미 논술한 바와 같이, 노아 때나 예수님 때도 말세여서 이 두 주권은 서로 교차되었었던 것이다. 그러나 그때마다 인간이 그 책임분담(責任分擔)을 다하지 못하여 악주권을 멸하지 못하였기 때문에, 주권 분립(主權分立)의 섭리를 다시 하시지 않을 수 없게 되었던 것이다. 따라서 예수 재림기(再臨期)에 있어 다시 한 번 두 주권의 교차가 있게 되는 것이다. 복귀섭리노정은 이렇듯 주기적으로 상사(相似)의 나선상(螺線狀)을 반복하면서 원형과정(圓形過程)을 거쳐 창조목적(創造目的)을 지향하여 내려왔기 때문에, 역사상에는 필연적으로 동시성의 시대가 형성되었던 것이다(후편 제3장 제1절 참조).
W trakcie trwania długiej opatrzności odnowy wielokrotnie następowały Dni Ostatnie, w których dobre i złe zwierzchności prowadziły wojny między sobą. Jak zostało wspomniane wcześniej, czasy Noego i Jezusa także były Dniami Ostatnimi i okresami zderzenia się tych dwóch zwierzchności. Ponieważ jednak ludzie nie wypełnili swojej części odpowiedzialności, Boże wysiłki zmierzające do zniszczenia zwierzchności zła zostały zaprzepaszczone. Bóg musiał na nowo zaczynać opatrzność oddzielenia dobra od zła. W czasie powrotu Jezusa te dwie zwierzchności jeszcze raz skrzyżują swe drogi. Droga opatrzności biegnie spiralnie, posuwając się naprzód w kierunku wypełnienia celu stworzenia, natomiast wydarzenia powtarzają się okresowo, tworząc cykle. W wyniku tego historia się powtarza, tworząc tożsame okresy (patrz Okresy 1).
4.3 Znaki świadczące o odnowie trzeciego błogosławieństwa
하나님의 제3축복(第三祝福)은 아담과 해와가 완성되어 피조세계(被造世界)에 대한 주관성(主管性)을 갖게 되는 것을 의미한다. 피조세계에 대한 인간의 주관성은 내외(內外) 양면의 주관성이 있다. 인간은 타락으로 인하여 이 양면의 주관성을 상실하였던 것인데, 현세(現世)에 이르러 이것이 복귀되어 가고 있는 것으로 보아 현세는 말세(末世)라는 것을 알 수 있는 것이다.
Adam i Ewa po osiągnięciu doskonałości mieli wypełnić trzecie Boże błogosławieństwo, obejmując panowanie nad całym światem stworzenia. Panowanie nad stworzeniem ma dwa aspekty: wewnętrzny i zewnętrzny. Zarówno wewnętrzny jak i zewnętrzny aspekt panowania zostały przez ludzkość utracone w rezultacie Upadku, ale w obecnych czasach jesteśmy świadkami ich odnawiania. Jest to kolejnym świadectwem tego, że nasze czasy są Dniami Ostatnimi.
내적 주관성이라는 것은 심정적 주관성을 의미한다. 인간이 개성을 완성하면 하나님과 심정적인 일체를 이루어 하나님의 심정(心情)을 그대로 체휼할 수 있게 되는 것이다. 이와 같이 인간이 완성됨으로써 피조세계에 대한 하나님의 심정과 동일한 심정을 가지고 피조세계에 대하여 사랑을 주고 그로부터 미(美)를 돌려 받게 될 때, 인간은 피조세계에 대한 심정적인 주관자가 되는 것이다. 그런데 인간은 타락되어 하나님의 심정을 체휼할 수 없게 되었으므로 하나님의 심정으로써 피조세계를 대할 수 없게 되었었다. 그러나 종교(宗敎), 철학(哲學), 윤리(倫理) 등에 의한 하나님의 복귀섭리로 말미암아 하나님에 대한 타락인간의 심령(心靈)이 점차로 밝아지게 되어, 현세에 이르러서는 피조세계(被造世界)에 대한 심정적인 주관자의 자격을 복귀해 가고 있는 것이다.
Wewnętrzne panowanie to panowanie miłością. Osoba, która osiąga doskonałość i całkowicie w swym sercu jednoczy się z Bogiem, będzie doświadczała Bożego Serca jak swego własnego. Wtedy będzie też kochać stworzenie tą samą miłością, która emanuje z Serca Boga, i w podobny Bogu sposób zachwycać się pięknem świata. Taki jest sens i znaczenie terminu „panować sercem”. W rezultacie Upadku człowiek zatracił zdolność do odczuwania ukrytych w Bożym Sercu pragnień i uczuć, dlatego nie traktował stworzenia z miłością podobną Bogu. Boża opatrzność odnowy za pośrednictwem religii, filozofii i etyki stopniowo podnosiła duchowość upadłych ludzi, zbliżając ich do Boga. We współczesnym świecie znajdujemy wiele dowodów na to, że człowiek nabywa coraz więcej cech uprawniających go do panowania nad stworzeniem.
그리고 외적 주관성은 과학(科學)에 의한 주관성을 의미한다. 만일 인간이 완성되어 피조세계에 대한 하나님의 창조의 심정과 동일한 심정을 가지고 피조세계를 대하여 내적 주관을 할 수 있었더라면, 인간의 영감(靈感)은 고차적으로 발달되었을 것이기 때문에 과학의 발달도 극히 단시일에 최고도에 달하게 되었을 것이었다. 인간은 그렇게 됨으로써 피조물(被造物)에 대한 외적인 주관을 할 수 있었을 것이었다. 따라서 인간은 일찍이 천체(天體)를 비롯한 자연계(自然界) 전체를 완전히 정복하였을 뿐만 아니라, 과학의 발달에 따르는 경제발전으로 말미암아 지극히 안락한 생활환경을 이루었을 것이었다. 그러나 인간은 타락(墮落)으로 인하여 심령이 어두워짐으로써 피조물에 대한 내적인 주관성을 상실하게 되어 동물과 같이 영감이 둔한 미개인으로 영락(零落)되었기 때문에, 피조물에 대한 외적인 주관성도 상실하게 되었던 것이다.
Panowanie zewnętrzne to właściwe zarządzanie stworzeniem za pośrednictwem nauki i techniki. Gdyby nasi pierwsi przodkowie osiągnęli doskonałość i posiedli wewnętrzne panowanie nad stworzeniem, wtedy ich wrażliwość na duchowy wymiar stworzenia rozwinęłaby się do najwyższego poziomu. Ten rozwój duchowy spowodowałoby błyskawiczny postęp w nauce, dając człowiekowi zewnętrzne panowanie nad całym światem natury. Ludzkość nie tylko szybko dotarłaby do gwiazd i wykorzystała w pełni potencjał wszechświata, lecz również w oparciu o szybki rozwój ekonomiczny stworzyłaby wygodne i przyjemne warunki życia. Niestety, duchowość ludzi spadła do bardzo niskiego poziomu, człowiek utracił wewnętrzne panowanie nad światem natury, a jego duchowa wrażliwość stała się tak przytępiona, że niewiele odbiegała od zwierzęcej. W konsekwencji zostało także utracone zewnętrzne panowanie nad światem natury, a sam człowiek znalazł się na poziomie istoty prymitywnej.
그러나 인간은 하나님의 복귀섭리(復歸攝理)에 의하여 심령이 밝아짐에 따라 피조물에 대한 내적인 주관성도 복귀되어 왔고, 그에 따라 피조물에 대한 외적인 주관성도 점차로 복귀되어 왔기 때문에 현세에 이르러서는 과학의 발달도 최고도에 달하게 되었다. 그리하여 과학의 발달에 따르는 경제발전으로 말미암아 현대인은 극도로 안락한 생활환경을 이룩할 수 있게 되었다.
Dzięki Bożej opatrzności odnowy duchowość ludzi rozwija się i przywracane jest wewnętrzne panowanie człowieka nad stworzeniem. W rezultacie ludzkość odzyskuje także zewnętrzne panowanie. Ma to swoje odbicie w szybkim rozwoju nauki i techniki. Współczesny człowiek, dzięki towarzyszącemu rozwojowi nauki postępowi ekonomicznemu, stworzył wyjątkowo wygodne i przyjemne warunki życia.
이와 같이 타락인간의 피조세계에 대한 주관성을 복귀함에 따라 하나님의 제3축복(第三祝福)이 복귀되어 가는 현상을 볼 때, 우리는 현세가 말세(末世)임을 부인할 수 없는 것이다.
Odnawia on swoje panowanie nad wszechświatem, zmierzając do odzyskania trzeciego Bożego błogosławieństwa. Obserwując to upewniamy się, że obecna epoka to Dni Ostatnie.
이미 위에서 여러 번 보아 온 바와 같이, 문화권(文化圈)의 발전도 하나의 종교를 중심하고 하나의 세계적인 문화권을 형성해 가고 있고, 국가 형태도 하나의 세계적인 주권기구를 지향하여 국제연맹(國際聯盟)에서 국제연합(國際聯合)으로, 그리고 오늘에 이르러서는 세계정부(世界政府)를 모색하는 데까지 이르렀다. 뿐만 아니라 경제발전을 놓고 보더라도 세계는 하나의 공동시장(共同市場)을 이루어 가는 추세에 있으며, 극도로 발달된 교통기관과 통신기관은 시간과 공간을 단축시켜서 인간으로 하여금 지구를 하나의 정원과 같이 거닐고 또 교통할 수 있게 하였으며, 동서(東西)의 이색민족(異色民族)들을 한 가족처럼 접촉할 수 있도록 만들어 놓았다. 그리하여 인류는 사해동포(四海同胞)의 형제애(兄弟愛)를 부르짖고 있다. 그러나 가정은 부모가 있음으로써만 이루어지며, 또 거기에서만 진정한 형제애는 일어나게 되는 것이다. 그러므로 이제 인류의 부모 되신 예수님만 재림하시면 전인류는 하나의 정원에서 하나의 대가족(大家族)을 이루어 가지고 단란하게 살 수 있게 될 것이다.
Podsumowując, możemy stwierdzić, że sfery kulturowe na świecie scalają się w jedną globalną sferę kulturową opartą o jedną religię. Równocześnie narody podążają w kierunku tworzenia aparatu władzy międzynarodowej, co znalazło już swoje odbicie w Lidze Narodów, Organizacji Narodów Zjednoczonych, oraz w opracowywanych obecnie projektach rządu światowego. W dziedzinie ekonomii świat zmierza do utworzenia jednego międzynarodowego rynku. Wysoko rozwinięty transport i wymiana informacji doprowadziły do zmniejszenia odległości w czasie i przestrzeni. Ludzie mogą podróżować i porozumiewać się ze sobą z taką prawie łatwością, jak mieszkańcy jednej lokalnej wspólnoty. Ludzie Wschodu i Zachodu mogą się spotykać jak członkowie jednej wielkiej rodziny. Mieszkańcy wszystkich sześciu kontynentów przemierzają oceany w poszukiwaniu przyjaźni i miłości braterskiej. Jednakże rodzina i prawdziwa miłość braterska mogą powstać jedynie wtedy, gdy w centrum znajdzie się ojciec i matka. Dopiero wtedy, kiedy Chrystus przyjdzie ponownie jako Rodzic ludzkości, wszyscy ludzie połączą się w jedną wielką rodzinę i będą żyć w harmonii w jednej globalnej wiosce.
이러한 것을 보더라도 현세는 말세임에 틀림이 없는 것이다. 이렇게 흘러온 역사가 인류에게 주어야 할 최후의 선물이 한 가지 있으니, 그것은 목적 없이 한 정원에 모여 웅성거리고 있는 낯선 이 나그네들을 한 부모를 중심한 한 식구로 묶어 줄 수 있는 천주적(天宙的)인 이념인 것이다.
Obserwując bieg wszystkich wspomnianych zjawisk możemy się przekonać, że dzisiejsze dni są Dniami Ostatnimi. Pozostaje jeszcze jeden dar, który historia powinna przekazać ludzkości: jest to nowe wyrażenie prawdy, które połączy obcych sobie mieszkańców globalnej wioski w jedną rodzinę, dzięki miłości i prowadzeniu tych samych rodziców.