동시성(同時性)의 시대(時代)란 무엇인가? 인류역사의 과정을 살 펴보면 비록 그 정도와 범위의 차이는 있지만, 지나간 어느 시대에 있었던 것과 흡사한 형의 역사적 과정이 뒷시대에 반복되고 있는 사실을 많이 발견할 수 있다. 사가(史家)들은 이러한 역사적인 현상을 보고 역사노정(歷史路程)은 어떠한 동형(同型)의 나선상(螺線上)을 돌고 있다고 말하고 있지만, 그 원인이 어디에 있는지를 전혀 알지 못하고 있다. 이와 같이 어떤 시대가 그 전시대(前時代)의 역사노정과 흡사한 모습으로 반복되는 경우, 그러한 시대들을 말하여 ‘섭리적 동시성의 시대’라고 하는 것이다. 그리고 이러한 동시성의 시대를 일러 섭리적 동시성의 시대라고 하는 이유에 대해서는 아래에서 더욱 자세히 설명하겠거니와, 이 현상이 본래 하나님의 탕감복귀섭리(蕩減復歸攝理)에 기인(基因)하고 있기 때문이다.
Studiując bieg dziejów ludzkości, możemy często zaobserwować, że pewne wydarzenia i sytuacje powtarzają się w kolejnych epokach. Wielu historyków jest pod wrażeniem tego zjawiska; zauważają, iż nadaje ono postępowi historii formę spiralną, nie potrafią jednak wyjaśnić jego przyczyn. Kiedy dwie epoki historyczne odznaczają się podobieństwem pewnych wydarzeń (choćby różniły się one nasileniem lub skalą) nazywamy je opatrznościowymi okresami tożsamości czasu. Jak wyjaśnimy poniżej, termin ten bierze się stąd, że główna przyczyna występowania tożsamości czasu związana jest z Bożą Opatrznością Odnowy.
그러면 섭리적 동시성의 시대는 어찌하여 생기게 되는가? 우리는 복귀섭리(復歸攝理)의 목적 을 이루어 나오는 과정에서 되어진 모든 사실들이 역사를 형성해 나왔다는 것을 잘 알고 있다. 그런데 복귀섭리의 목적을 이루 기 위하여 ‘메시아를 위한 기대’를 복귀하는 섭리노정을 걸어가던 어떠한 중심인물(中心人物)이 자기의 책임분담(責任分擔) 을 다하지 못할 때에는, 그 인물을 중심한 섭리의 한 시대는 끝나고 만다. 그러나 그 ‘뜻’에 대한 하나님의 예정(豫定)은 절 대적이기 때문에(전편 제6장), 하나님은 다른 인물을 그의 대신으로 세워 ‘메시아를 위한 기대’를 탕감복귀(蕩減復歸)하는 새 시대를 다시 세워 나아가시는 것이다. 따라서 이 새 시대는 전시대의 역사노정을 탕감복귀하는 시대가 되기 때문에, 다시 한 번 똑같은 노정의 역사를 반복하게 되어 섭리적인 동시성의 시대는 형성되는 것이다.
Skąd bierze się zjawisko tożsamości czasu? Wydarzenia historyczne kształtowane są przez Opatrzność Odnowy, która kieruje dzieje ludzkości do określonego celu. Jak wiemy, celem Opatrzności Odnowy jest przygotowanie podstawy przyjęcia Mesjasza. Zadanie to ma wypełnić powołana przez Boga osoba. Jeżeli postać centralna nie wypełni swojej odpowiedzialności w określonym czasie, wówczas ten opatrznościowy okres zostaje zakończony. Bóg, którego wola jest absolutna (patrz Predestynacja 1), rozpoczyna na nowo przygotowania do odnowienia podstawy przyjęcia Mesjasza, otwierając nowy okres historyczny i powołując nową postać centralną. Ponieważ ten nowy okres ma odnowić przez odszkodowanie okres poprzedni, powtórzy się w nim podobny ciąg wydarzeń. Takie okresy możemy nazwać tożsamymi lub równoległymi.
그런데 복귀섭리(復歸攝理)를 담당한 인물들은 그 전 시대의 종적인 탕감조건(蕩減條件)들을 횡적으로 일시에 탕감복귀해야 되므로, 복귀섭리가 연장되어 종적인 탕감조건이 부가되어 갈수록 횡적으로 세워야 할 탕감조건도 점차로 가중되어 가는 것이다. 따라서 동시성의 시대도 점차로 그 내용과 범위를 달리하게 된다. 동시성의 시대의 형태가 완전한 상사형(相似形)을 이루지 못하는 이유는 여기에 있는 것이다.
Tożsame okresy nie mają jednak dokładnie takiej samej formy i treści, ponieważ postać centralna danego okresu musi w danym jej czasie (horyzontalnie) odnowić niespełnione warunki odszkodowania z poprzednich okresów (warunki wertykalne). Im bardziej wydłuża się opatrzność odnowy, tym więcej gromadzi się warunków nie spełnionych w kolejnych okresach opatrzności i tym trudniejsze warunki będzie musiała wypełnić nowa postać centralna. W konsekwencji nowy opatrznościowy okres tożsamości czasu będzie się różnił od poprzedniego treścią i zasięgiem.
한편 성장기간(成長期間)의 3단계를 그 형으로써 분류해 본다면 소생(蘇 生)은 상징형(象徵型), 장성(長成)은 형상형(形象型), 그리고 완성(完成)은 실체형(實體型)으로 나누어지게 되므로, 복귀섭리 노정(復歸攝理路程)에서 이러한 형들을 동시성으로 반복해 온 시대들도 역시 그러한 형의 역사를 재현시켜 나왔던 것이다. 즉 복귀섭리역사의 전기간을 형으로 본 동시성의 관점에서 갈라 본다면, 복귀기대섭리시 대(復歸基臺攝理時代)는 상징적 동시성의 시대요, 복귀섭리시대(復歸攝理時代)는 형상적 동시성의 시대이며, 복귀섭리연장시대 (復歸攝理延長時代)는 실체적 동시성의 시대인 것이다.
Trzy etapy okresu wzrostu można sklasyfikować w zależności od stopnia, w jakim w każdym z nich przejawia się istota danego bytu lub zjawiska: etap kształtowania można określić jako symboliczny, etap wzrastania jako obrazowy, a etap doskonalenia jako rzeczywisty. Ta sama zasada rządzi powtarzaniem się w opatrznościowych wydarzeń w tożsamych okresach historii odnowy. Opatrznościową Epokę Ustanawiania Podstawy dla Odnowy określić można jako epokę symbolicznej tożsamości czasu, Opatrznościową Epokę Odnowy jako epokę obrazowej tożsamości czasu, a Opatrznościową Epokę Przedłużonej Odnowy jako epokę rzeczywistej tożsamości czasu.
Przyjrzyjmy się teraz głównym czynnikom, które kształtują opatrznościowe okresy tożsamości czasu.
이처럼 동시성의 시대가 반복되는 이유는 ‘메시아를 위한 기대’를 복귀 하려는 섭리가 반복되기 때문이다. 따라서 동시성의 시대를 형성하는 요인으로, 첫째는 ‘믿음의 기대’를 복귀하기 위한 세 가 지의 조건을 들 수 있는 것이니, 그것은 이 기대를 위한 중심인물(中心人物)과 조건물(條件物)과 수리적(數理的)인 기간(期間) 등이다. 그리고 그 둘째는 ‘실체기대(實體基臺)’를 복귀하기 위한 ‘타락성을 벗기 위한 탕감조건’이다.
Tożsamość czasu występuje dlatego, że na przestrzeni historii ciągle ponawiane były próby ustanowienia podstawy przyjęcia Mesjasza. W związku z tym głównymi czynnikami wpływającymi na przebieg tożsamych okresów opatrznościowych są: po pierwsze — trzy warunki konieczne do ustanowienia podstawy wiary (postać centralna, obiekt ofiarny oraz liczbowy okres odszkodowania) i po drugie — warunek odszkodowania konieczny do usunięcia upadłej natury, który jest wymagany do odnowy podstawy wcielenia.
W oparciu o te czynniki możemy wyodrębnić dwie charakterystyczne cechy opatrznościowych okresów tożsamości czasu.
그 첫째는 ‘믿음의 기대’를 복귀하기 위한 수리적 탕감기간(蕩減期間)인 대수(代數) 나 혹은 연수(年數)를 요인으로 하여 섭리적 동시성이 형성되는 것이다.
Przede wszystkim długość tych okresów określana jest na podstawie liczby pokoleń lub lat składających się na okres odszkodowania potrzebny do odnowy podstawy wiary.
복귀섭리역사(復歸攝理歷史)는 그 섭리를 담당한 중심인물들이 책임분담( 責任分擔)을 다하지 못함으로써 그 뜻이 연장됨에 따라 상실되었던 ‘믿음의 기대’를 끝내 반복하여 탕감복귀해 나오신 섭리 역사(攝理歷史)였던 것이다. 그리하여 여기에서 필연적으로 수리적인 ‘믿음의 기간’을 탕감복귀하는 섭리도 반복하게 됨으 로써, 결국 섭리적 동시성의 시대는 어떠한 연수나 혹은 대수의 반복에 의하여 동일한 형을 거듭 형성해 나온 것이었다. 본장의 목적은 바로 이에 관한 문제를 다루려는 데 있다.
Kiedy postać centralna w opatrzności odnowy nie wypełni swojej odpowiedzialności i spowoduje opóźnienie opatrzności, Bóg powierza to samo zadanie kolejnym postaciom centralnym tak długo, dopóki utracona podstawa wiary nie zostanie ostatecznie odnowiona. Liczbowy okres odszkodowania wymagany do odnowy podstawy wiary musi w jakiejś formie zostać powtórzony w każdym z okresów. Z tego powodu opatrznościowe okresy tożsamości czasu mają podobną długość, ponieważ każdy reprezentuje tę samą określoną liczbę lat czy pokoleń. Celem tego rozdziału jest dokładne omówienie tej kwestii.
둘째로는 ‘믿음의 기대’를 복귀하는 중심인물과 그 조건물, 그리고 ‘실체기대’를 복귀하기 위한 ‘타락성을 벗기 위한 탕감조건’ 등의 섭리적인 사실을 요인으로 하여 동시성이 형성되는 것이다.
Pozostałe czynniki kształtujące tożsamości czasu w historii to: postać centralna i obiekt ofiarny konieczne do ustanowienia podstawy wiary oraz warunek odszkodowania do usunięcia upadłej natury, konieczny do ustanowienia podstawy wcielenia.
복귀섭리(復歸攝理)의 목적은 결국 ‘메시아를 위한 기대’를 복귀하려는 데 있으므로, 그 섭리가 연장됨에 따라 이 기대를 복귀하려는 섭리도 반복된다. 그런데 ‘메시아를 위한 기대’는 먼저 ‘상징 헌제(象徵獻祭)’로써 ‘믿음의 기대’를 복귀하고 다음에 ‘실체헌제(實體獻祭)’로써 ‘실체기대(實體基臺)’를 복귀해야만 비로소 그것이 세워지는 것이다. 따라서 복귀섭리의 역사는 ‘상징헌제’와 ‘실체헌제’를 복귀하려는 섭리를 반복하여 왔기 때문에, 섭리적 동시성의 시대는 결국 이 두 헌제를 복귀하려 했던 섭리적인 사실을 중심하고 형성되는 것이다. 이에 관한 문제는 다음 장에서 상론(詳論)하기로 하겠다.
Ostatecznym celem opatrzności odnowy jest ustanowienie podstawy przyjęcia Mesjasza. Dlatego kiedy opatrzność zostaje przedłużona, różne warunki wymagane do odnowy tej podstawy są powtarzane. Podstawa przyjęcia Mesjasza może zostać stworzona jedynie drogą ustanowienia najpierw podstawy wiary przez złożenie ofiary symbolicznej, a następnie podstawy wcielenia przez złożenie ofiary rzeczywistej; dlatego w opatrznościowej historii wielokrotnie ponawiane były próby spełnienia tych dwóch warunków. W ten sposób ukształtowały się podobieństwa między okresami opatrznościowymi. Zagadnieniem tym zajmiemy się dokładniej w następnym rozdziale.