함의 타락행위(墮落行爲)로 말미암아 노아가정을 중심한 복귀섭리는 이루어지지 않았다. 그러나 하나님은 그의 창조목적(創造目的)을 완성하시려는 뜻을 절대적인 것으로 예정하시고 이루시는 것이므로, 노아가 하늘을 대하여 충성했던 그 심정(心情)의 터전 위에서 하나님은 아브라함을 부르시어 그 가정을 중심한 복귀섭리를 다시 하시게 되었던 것이다.
W wyniku upadłego czynu Chama opatrzność odnowy w rodzinie Noego nie została wypełniona. Jednak osiągnięcie celu stworzenia jest absolutnym Bożym przeznaczeniem. Dlatego na podstawie lojalnego serca Noego Bóg powołał Abrahama i w oparciu o jego rodzinę zapoczątkował nowy rozdział opatrzności odnowy.
그러므로 아브라함은 노아가정이 이루려다 못 이루었던 ‘메시아를 위한 기대’를 복귀하여 그 기대 위에서 메시아를 맞아야만 하였다. 따라서 아브라함도 먼저 ‘믿음의 기대’를 탕감복귀하고 그 기대 위에서 ‘실체기대’를 탕 감복귀하지 않으면 아니 되었던 것이다.
Rodzina Abrahama miała odnowić podstawę przyjęcia Mesjasza, której Noe nie zdołał dopełnić, i przyjąć Mesjasza przychodzącego na tym fundamencie. Podobnie jak Noe, Abraham musiał odnowić przez odszkodowanie podstawę wiary, a jego synowie mieli odnowić przez odszkodowanie podstawę wcielenia.
Ⅰ. 믿음의 기대
3.1 Podstawa Wiary
3.1.1 Postać centralna Podstawy Wiary
아브라함가정을 중심한 복귀섭리(復歸攝理)에 있어서 ‘믿음의 기대’를 복귀해야 할 중심인물(中心人物)은 바로 아브라함이었다. 그러므로 아브라함은 하나님이 노아를 중심하고 이루려 하셨던 뜻을 계승하여 이루기 위한 중심인물로 세워졌던 것이다. 따라서 아브라함은 노아의 노정을 위하여 세워졌다가 함의 범죄로 말미암아 사탄에게 내주게 되었던 모든 조건들을 탕감복귀(蕩減復歸)한 입장에 서지 않으면 노아를 중심한 뜻을 계승할 수 없었던 것이다.
W opatrzności odnowy w rodzinie Abrahama postacią centralną dla odnowy podstawy wiary był Abraham. Bóg wybrał Abrahama i obdarzył go misją wypełnienia opatrzności, którą zamierzał wcześniej urzeczywistnić przez Noego. Aby odziedziczyć tę misję, Abraham musiał najpierw odnowić przez odszkodowanie wszystkie warunki, jakie miał spełnić Noe, a które zniweczył grzech Chama.
노아가 첫째로 사탄에게 내주었던 조건은 아담으로부터 노아까지의 10대와 심판 40일 기간이었다. 그러므로 아브라함은 그 10대와 함께, 그 10대가 각각 심판 40수를 탕감복귀한 입장에 서지 않으면 안 된다. 그런데 1대를 40일 기간으로써는 탕감복귀할 수 없었기 때문에, 후일 모세노정에 있어서 정탐(偵探) 40일의 실수를 광야 표류 40년 기간으로써 탕감복귀한 것과 같이(민 14 : 34), 여기에서도 각 대(代)가 심판 40일의 실수를 40년 기간으로써 탕감복귀하는 통산년수(通算年數)를 세우게 했었다. 그러므로 하나님은 노아로부터 10대에 걸친 400년 탕감기간을 경과한 후에야 비로소 노아 대신으로 아브라함을 세우셨다. 이와 같이, 아담에서 노아에 이르는 1600년 간에 10대를 복귀하였던 시대에서 400년 간에 10대를 복귀하는 시대로 넘어왔기 때문에 노아 이후 인간의 수명(壽命)은 갑자기 짧아지게 되었다.
Pierwszymi warunkami, jakie rodzina Noego utraciła na rzecz Szatana, było dziesięć pokoleń od Adama do Noego oraz czterdziestodniowy okres sądu potopem. Dlatego Abraham miał odnowić przez odszkodowanie kolejne dziesięć pokoleń. Każde z tych dziesięciu pokoleń miało odnowić liczbę czterdzieści, reprezentującą sąd potopem. Ponieważ warunek czterdziestodniowego potopu został utracony, odnowa każdego pokolenia musiała objąć pełny okres jego trwania; nie mogła się dokonać w ciągu jedynie czterdziestu dni. Opatrzność odnowy potopu w każdym z tych dziesięciu pokoleń musiała zatem zająć dłuższy czas — czterdzieści lat. Ta sama zasada znalazła zastosowanie w innej sytuacji w czasach Mojżesza. Kiedy misja czterdziestodniowych zwiadów w Kanaanie zakończyła się niepowodzeniem, Izraelici musieli wędrować przez pustynię przez czterdzieści lat, aby odnowić ten błąd (Lb 14:34). Dlatego też dopiero po upływie okresu odszkodowania obejmującego dziesięć pokoleń i czterysta lat od czasów Noego (Według Biblii Bóg skrócił czas życia ludzkiego zaraz po pokoleniu Noego. Stąd dziesięć pokoleń od Adama do Noego trwało tysiąc sześćset lat, podczas gdy dziesięć pokoleń od Noego do Abrahama tylko 400 lat), Bóg powołał Abrahama, aby przejął misję Noego. W związku z tym, że długość życia od czasów Noego została znacznie skrócona, okres dziesięciu pokoleń od Adama do Noego trwał tysiąc sześćset lat, natomiast okres dziesięciu pokoleń od Noego do Abrahama trwał jedynie czterysta lat.
노아가 둘째로 사탄에게 내주었던 조건은 믿음의 조상의 입장과 아벨 대신이었던 함의 입장이었다. 그러므로 아브라함은 믿음의 조상과 함의 입장을 탕감복귀(蕩減復歸)하지 않고는 노아의 입장에 설 수 없었던 것이다. 따라서 아브라함이 노아 대신 믿음의 조상의 입장에 서기 위하여는, 노아가 믿음과 충성으로 방주(方舟)를 지었던 것과 같이 아브라함도 믿음과 충성으로 ‘상징헌제(象徵獻祭)’를 드려야만 했었다. 한편 또 하나님이 가장 사랑하는 아벨의 대신이었던 함(그들은 모두 둘째 아들로서 실체헌제의 중심이었다)을 사탄에게 내주셨으므로, 탕감복귀원칙에 의하여 하나님도 그 대신으로 사탄이 가장 사랑하는 입장에 있는 존재를 빼앗아 오셔야 했던 것이다. 그렇기 때문에 하나님은 우상(偶像) 장사인 데라로부터 그 아들 아브라함을 이끌어 내셨던 것이다(수 24 : 2∼3).
Kolejnymi warunkami, utraconymi przez rodzinę Noego, były pozycja ojca wiary oraz pozycja Chama, który miał odegrać rolę Abla. Dlatego Abraham nie mógł zająć pozycji Noego, dopóki nie odnowił przez odszkodowanie pozycji ojca wiary oraz Chama. Aby stać się ojcem wiary w miejsce Noego, Abraham musiał z wiarą i oddaniem złożyć ofiarę symboliczną tak, jak Noe musiał zbudować arkę. W jaki sposób Abraham miał odnowić pozycję Chama? Cham miał reprezentować Abla, umiłowanego przez Boga; obaj byli drugimi synami i zostali wybrani jako postacie centralne ofiary rzeczywistej. Ponieważ Szatan zaatakował Chama, to zgodnie z zasadą odnowy przez odszkodowanie, Bóg musiał zabrać na Swoją stronę kogoś, kogo Szatan kochał najbardziej. Z tej przyczyny Bóg powołał Abrahama, pierworodnego syna Teracha, bałwochwalcy (Jz 24:2-3).
아브라함은 노아의 대신이요 따라서 아담의 대신이기 때문에 복귀(復歸)한 아담형의 인물이었다. 따라서 하나님은 아담과 노아에게 축복(祝福)하셨던 것과 같이, 아브라함에게도 자녀를 번식하여 큰 민족을 이루고 복의 근원이 되라고 축복하셨던 것이다(창 12 : 2). 아브라함은 이러한 축복을 받은 후에 하나님의 명령을 받들어 하란에서 그 아버지의 집을 떠나, 아내 사라와 조카 롯 그리고 거기에서 취한 모든 재물과 사람을 이끌고 가나안으로 들어갔었다(창 12 : 4∼5). 그리하여 하나님은 이러한 아브라함의 노정으로써, 장차 야곱과 모세가 사탄세계인 하란과 애급(埃及)에서 각각 그 처자(妻子)를 데리고 재물을 취하여, 그 어려운 환경을 박차고 떠나 가나안으로 복귀해야 할 전형노정(典型路程)으로 삼게 하셨던 것이다. 그리고 이 노정은 또 장차 예수님이 오셔서 사탄세계의 모든 인간과 만물세계를 하나님의 세계에로 복귀해야 할 전형노정을 예시(豫示)한 것이 되기도 하였던 것이다(후편 제2장 제1절 Ⅱ 참조).
Abraham miał przejąć misję Noego, a tym samym misję Adama. Reprezentował więc odnowionego Adama. Tak jak poprzednio Bóg pobłogosławił Adamowi i Noemu, udzielił także Swego błogosławieństwa Abrahamowi: Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi (Rdz 12:2-3). Po otrzymaniu tego błogosławieństwa posłuszny Woli Boga Abraham opuścił dom swego ojca w Charanie i udał się do Kanaanu z żoną Sarą, bratankiem Lotem, służbą i całym dobytkiem (Rdz 12:4-5). W tym sensie Bóg uczynił drogę Abrahama modelową drogą odnowy Kanaanu, którą później mieli iść Jakub i Mojżesz. Jakub i Mojżesz zabrali swoje rodziny i dobytek, pierwszy z Charanu, drugi z Egiptu, i przywiedli je do Kanaanu, znosząc w podróży wiele przeciwności. Jezus miał również przejść podobną drogę, której celem było wyprowadzenie ludzkości i wszystkich rzeczy ze świata szatańskiego i wprowadzenie ich do świata Bożego (patrz Mojżesz i Jezus 1.2).
3.1.2 Obiekty ofiarne w Podstawie Wiary
(1) 아브라함의 상징헌제
3.1.2.1 Symboliczna ofiara Abrahama
하나님은 아브라함에게 비둘기와 양과 암소로써 제사(祭祀)를 드릴 것을 명하셨던 것이니, 이것들은 바로 아브라함이 ‘믿음의 기대’를 복귀하기 위한 조건물(條件物)들이었던 것이다(창 15 : 9). 따라서 마치 노아가 ‘상징헌제(象徵獻祭)’로서 방주(方舟)를 지어 바치려 하였을 때 그 헌제를 위한 믿음을 세웠던 것과 같이, 아브라함도 이 ‘상징헌제’를 하기 위하여는 그것을 위한 믿음을 세워야만 했었다.
Bóg nakazał Abrahamowi złożenie ofiary z gołębicy i synogarlicy, baranka i kozy oraz jałówki (Rdz 15:9). Obiekty ofiarne były wymagane do ustanowienia podstawy wiary. Zanim jednak Abraham mógł złożyć ofiarę symboliczną, musiał dać dowód swej wiary, podobnie przed nim Noe musiał zostać uznany za prawego, zanim rozpoczął budowę arki jako ofiary symbolicznej.
성서에는 노아가 어떠한 방법으로 그 믿음을 세웠는가 하는 것은 명기되어 있지 않다. 그러나 창세기 6장 9절에 노아가 당세의 의인(義人)이었다고 기록되어 있는 것으로 보아, 그가 방주(方舟)를 지으라시는 명령을 받기에 합당한 의인이 되기까지에는 필시 어떠한 믿음을 세웠음에 틀림없다. 기실 복귀섭리(復歸攝理)는 이와 같이 믿음에서 믿음을 세워 나아가게 하는 것이었다(롬 1 : 17).
Biblia nie wyjaśnia dokładnie, w jaki sposób Noe zademonstrował swą wiarę. Na podstawie wersetu „Noe człowiek prawy, wyróżniał się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem żył Noe” (Rdz 6:9) możemy jednak wywnioskować, że Noe w jakiś sposób dał dowód swej wiary, zanim został przez Boga uznany za godnego misji budowy arki. Ci, którzy kroczą drogą opatrzności odnowy, muszą nieprzerwanie umacniać swoją wiarę (Rdz 1:17).
그러면 아브라함은 ‘상징헌제’를 하기 위하여 어떠한 믿음을 세웠는가를 알아보기로 하자.
Przyjrzyjmy się, w jaki sposób Abraham umacniał swą wiarę, przygotowując się do złożenia ofiary symbolicznej.
아브라함은 제2 인간 조상 노아의 입장을 복귀해야 했었다. 따라서 그는 또 아담의 입장에도 서야 했기 때문에, 그는 ‘상징헌제’를 하기 전에 아담가정의 입장을 복귀하는 상징적인 탕감조건(蕩減條件)을 먼저 세워야 했던 것이다.
Noe był drugim przodkiem ludzkości. Aby odnowić jego pozycję, Abraham także musiał zająć pozycję Adama. W tym celu przed przystąpieniem do złożenie właściwej ofiary symbolicznej musiał wypełnić symboliczny warunek odszkodowania wymagany do odnowy pozycji rodziny Adama.
창세기 12장 10절 이하의 성구에 의하면, 아브라함은 기근(饑饉)으로 인하여 애급(埃及)으로 내려갔던 일이 있었다. 그리고 거기에서 애급 왕 바로가 아브라함의 아내 사라를 취하고자 하였을 때, 아브라함은 그와 부부관계(夫婦關係)라고 하면 자기를 죽일까 두려워하여 미리 짠 바 계책대로 자기의 아내인 사라를 누이라고 말하였던 것이다. 이렇듯 아브라함은 그의 처(妻) 사라를 남매(男妹)의 입장에서 바로의 아내로 빼앗겼다가 하나님이 바로를 징계하시어 다시 그 아내를 찾아오는 동시에, 데리고 갔던 조카 롯과 함께 많은 재물을 취해 가지고 나왔었다. 아브라함은 자신도 모르는 가운데서, 아담가정의 입장을 탕감복귀(蕩減復歸)하는 상징적인 조건을 세우기 위하여 이러한 섭리노정(攝理路程)을 걸어야만 했던 것이다.
Pismo Święte zawiera opis wyprawy Abrahama do Egiptu w ucieczce przed głodem (Rdz 12:10-20). Po przybyciu na miejsce Abraham nakazał żonie udawać, że jest jego siostrą, ponieważ obawiał się, że faraon może zapragnąć Sary i zabić go, kiedy dowie się, że jest jej mężem. I rzeczywiście, na rozkaz faraona Abraham oddał mu Sarę, która występowała w roli jego siostry. Bóg jednak ukarał faraona i Abraham odzyskał żonę, po czym razem z bratankiem Lotem i znacznym bogactwem otrzymanym od faraona opuścili Egipt. Chociaż Abraham nie zdawał sobie z tego sprawy, przez tę opatrznościową sytuację spełnił symboliczny warunek odszkodowania konieczny do odnowy rodziny Adama.
아담과 해와가 미완성기(未完成期)에서 아직 남매와 같은 입장에 있었을 때에 천사장(天使長)이 해와를 빼앗아 감으로 인하여, 그의 자녀들과 만물세계까지 사탄의 주관하에 속하게 되었었다. 따라서 아브라함이 이것을 탕감복귀하기 위한 조건을 세우려면, 위에서 밝힌 바와 같이 남매와 같은 입장에서 처 사라를 사탄의 실체인 바로에게 빼앗기었다가 그의 처의 입장에서 다시 그녀를 찾아옴과 동시에, 전인류(全人類)를 상징하는 롯과 만물세계를 상징하는 재물을 찾아오지 않으면 아니 되었던 것이다(창 14 : 16). 아브라함의 이러한 노정은 후일에 예수님이 오셔서 걸어야 할 전형노정(典型路程)이 되는 것이다. 아브라함은 이와 같은 탕감조건을 세운 후에야 비로소 비둘기와 양과 암소로써 ‘상징헌제’를 할 수 있었던 것이다.
Archanioł zagarnął Ewy, kiedy Adam i Ewa byli jeszcze bratem i siostrą, zyskując w ten sposób prawo panowania nad wszystkimi jej potomkami oraz całym światem przyrody. Faraon, który reprezentował Szatana, zabrał Abrahamowi Sarę, która odgrywała rolę jego siostry. Aby odnowić sytuację, jak zaistniała w rodzinie Adama, Abraham musiał odebrać Sarę faraonowi jako swoją żonę, wraz z Lotem, reprezentującym całą ludzkość, i majątkiem symbolizującym świat przyrody. Droga, którą szedł Abraham, miała był drogą wzorcową dla mającego przyjść po nim Jezusa. Po spełnieniu tego warunku odszkodowania Abraham został uznany za godnego złożenia ofiary symbolicznej.
그러면 아브라함의 ‘상징헌제(象徵獻祭)’는 무엇을 의미하는가? 아브라함이 믿음의 조상이 되기 위하여는, 원래 하나님이 믿음의 조상으로 세우려 하셨던 노아와 그 가정의 입장을 탕감복귀하지 않으면 아니 되었던 것이다. 따라서 그는 아담과 그 가정의 입장에도 서야 했었기 때문에, 아담가정에서 가인 아벨의 헌제를 중심하고 복귀하려 했던 모든 것을 탕감복귀할 수 있는 상징적인 조건물(條件物)을 바쳐야 했던 것이다. 나아가 그는 또 노아가정이 방주를 중심하고 복귀하려 했던 모든 것을 탕감복귀할 수 있는 상징적인 조건물을 하나님 앞에 합당한 제물로 바쳐야 했었다. 이러한 상징적인 조건물로 바친 것이 바로 아브라함의 상징제물이었던 것이다.
Jakie było znaczenie symbolicznej ofiary złożonej przez Abrahama? Aby stać się ojcem wiary, Abraham musiał odnowić przez odszkodowanie pozycję Noego, którego Bóg zamierzał wywyższyć jako ojca wiary wraz z całą jego rodziną. Musiał także odnowić pozycję Adama i jego rodziny. Dlatego Abraham powinien był ofiarować wymagane obiekty w sposób prawidłowy, tak aby Bóg mógł je przyjąć. Dzięki temu odnowiłby wszystko, co Kain i Abel mieli osiągnąć przez złożenie ofiar, oraz to, co osiągnąć miała rodzina Noego przez opatrzność arki. Symboliczna ofiara Abrahama składała się z obiektów o odpowiednim symbolicznym znaczeniu.
이 세 가지의 상징제물은 3단계의 성장과정을 통하여 완성되는 천주(天宙)를 상징하는 것이었다. 즉 그중의 비둘기는 소생(蘇生)을 상징하였던 것이다. 예수님은 구약섭리(舊約攝理) 완성자, 곧 소생섭리(蘇生攝理) 완성자로 오셨었다. 즉 예수님은 비둘기로 표시된 소생섭리 완성자로 오셨기 때문에, 그에 대한 표징(表徵)으로서 요단강에서 요한에게 세례를 받으실 때에 하나님의 신(神)이 비둘기 모양으로 그 위에 임하셨던 것이다(마 3 : 16). 한편 또 예수님은 아브라함의 제물 실수를 복귀하려고 오신 분으로서 먼저 사탄이 침범했던 그 비둘기를 복귀한 입장에 서야 하셨기 때문에, 하나님은 비둘기로써 그가 소생 구약섭리 완성자로 오셨음을 보여 주셨던 것이다.
Abraham złożył w ofierze symbolicznej trzy rodzaje obiektów: pierwszy — gołębicę i synogarlicę; drugi — baranka i kozę; i trzeci — jałówkę. Te trzy ofiary symbolizowały kosmos, który powstał w trzech etapach okresu wzrostu. Gołębica reprezentowała okres kształtowania. Kiedy Jezus został ochrzczony przez Jana Chrzciciela w rzece Jordan, Duch Boży zstąpił i spoczął na nim w postaci gołębicy (Mt 3:16). Jezus przyszedł, aby zakończyć Epokę Starego Testamentu, która jako etap kształtowania opatrzności była reprezentowana przez gołębicę. Wizja gołębicy zstępującej na Jezusa miała jeszcze inne znaczenie — Jezus miał odnowić błąd popełniony przez Abrahama podczas ofiarowania gołębicy, która została utracona na rzecz Szatana.
다음으로 양(羊)은 장성(長成)을 상징한다. 예수님은 아브라함의 제물(祭物) 실수를 복귀하려고 오신 분으로서, 비둘기로서 표시된 모든 것을 복귀한 구약섭리의 기대(基臺) 위에서 양으로서 표시된 모든 것을 복귀해야 할 장성 신약섭리(長成 新約攝理)의 출발자이기도 하셨던 것이다. 그렇기 때문에 예수님이 세례 요한에 의하여 비둘기로 표시된 소생섭리의 완성자라는 증거를 받으신 후, 어느 날 세례 요한은 또 예수님이 걸어오시는 모습을 보자 보라 세상 죄를 지고 가는 하나님의 어린 양이로다(요 1 : 29)라고 함으로써 예수님이 장성 사명 출발자이심을 증거하였던 것이다.
Baranek reprezentował etap wzrastania. Kiedy Jezus wypełnił Epokę Starego Testamentu, odnawiając wszystko, co było reprezentowane przez gołębicę, zapoczątkował Epokę Nowego Testamentu na etapie wzrastania opatrzności, w której odnowione miało zostać wszystko, co reprezentował baranek. Kiedy Jan Chrzciciel ujrzał Ducha zstępującego na Jezusa pod postacią gołębicy (co oznaczało, że to Jezus wypełnił etap kształtowania opatrzności), powiedział: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata.” (J 1:29), świadcząc, że Jezus rozpocznie misję na etapie wzrastania.
다음으로 암소는 완성(完成)을 상징하였다. 사사기 14장 18절을 보면, 삼손이 수수께끼의 문제를 냈을 때 블레셋 사람들은 삼손의 아내로 하여금 삼손을 꼬여 그 내용을 탐지해 내게 함으로써 그것을 푼 일이 있었는데, 그때 삼손은 너희가 내 암송아지로 밭갈지 아니하였더라면 내 수수께끼를 능히 풀지 못하였으리라고 말하였다. 이와 같이 삼손은 아내를 암소로 비유하였던 것이다.
Jałówka reprezentowała etap doskonalenia. Pismo Święte podaje, że kiedy Samson zadał Filistynom zagadkę, nakłonili oni jego żonę, aby wydobyła od niego odpowiedź. Samson powiedział im: „Gdybyście nie orali moją jałowicą, nie rozwiązalibyście mojej zagadki” (Sdz 14:18), nazywając swą żonę metaforycznie jałówką.
예수님은 전인류의 신랑으로 오셨기 때문에 그가 재림(再臨)하실 때까지의 성도(聖徒)들은 오시는 신랑 앞에 신부가 되어야 한다. 그러나 신부 된 성도들이 다시 오시는 신랑 된 예수님과 어린양잔치를 치른 후에는 신부가 아니고 아내가 되어 남편 된 예수님과 더불어 천국생활을 하게 되는 것이다. 그렇기 때문에 예수 재림 이후의 완성 성약시대(完成 成約時代)는 아내의 시대요, 따라서 암소의 시대임을 알아야 한다. 그러므로 암소는 곧 완성을 상징하는 것이다. 많은 영통인(靈通人)들이 이때가 소의 시대라고 계시받는 이유는 바로 여기에 있는 것이다.
Jezus przyszedł jako oblubieniec całej ludzkości. Wszyscy oddani wierni powinni byli oczekiwać jego powrotu, jak oblubienice przygotowujące się na przyjęcie oblubieńca. Kiedy oblubieniec — Jezus — nadejdzie, odbędzie się wesele Baranka, po którym jego oblubienice — wierni — zamieszkają wraz z nim w Królestwie Niebieskim jako jego małżonki (w znaczeniu metaforycznym). Dlatego Epoka Spełnionego Testamentu następująca po Epoce Nowego Testamentu określana jest jako epoka jałówki, czy inaczej epoka żony. Niektórzy duchowo otwarci ludzie otrzymują objawienia, że obecna epoka jest epoką krowy lub jałówki, dlatego że ludzkość wkracza właśnie w etap doskonalenia.
그러면 이 3제물은 또 무엇을 탕감복귀하는 것인가? 이 3제물은 또 무엇을 탕감복귀하는 것인가? 아브라함은 그의 ‘상징헌제(象徵獻祭)’로써, 일찍이 아담과 노아의 각 가정을 중심한 섭리에서 그들이 ‘상징헌제’로써 탕감복귀하려다가 사탄에게 내주었던 모든 것을 재탕감복귀(再蕩減復歸)하는 동시에, 또 그들이 ‘실체헌제(實體獻祭)’로써 탕감복귀하려다가 실패하여 사탄에게 내주었던 모든 것을 재탕감복귀할 수 있는 상징적인 탕감조건을 세워야 하였다. 따라서 아브라함의 ‘상징헌제’는 아담으로부터 노아 아브라함, 이렇게 3대에 걸친 종적인 섭리의 상징적인 탕감조건을 그 3제물로써 일시에 횡적으로 복귀하려는 것이었다.
Co miały odnowić te trzy ofiary? Abraham miał przez nie odnowić to wszystko, czego Bóg nie zdołał odnowić przez symboliczne ofiary złożone przez rodziny Adama i Noego — ofiary złożone poprawnie, ale niestety zagarnięte przez Szatana w wyniku późniejszych błędów. Ofiara Abrahama miała także stanowić symboliczny warunek odszkodowania za błędy popełnione przez te rodziny podczas składania ofiary rzeczywistej. Innymi słowy, celem, dla którego Abraham ofiarował trzy rodzaje obiektów ofiarnych, było odnowienie w jego pokoleniu (horyzontalnie) wszystkich warunków odszkodowania, które nagromadziły się na przestrzeni opatrzności (wertykalnie) w trzech pokoleniach Adama, Noego i Abrahama.
그리고 또 소생(蘇生)·장성(長成)·완성(完成)의 3단계를 상징하는 비둘기와 양과 암소를 한 제단에 벌여 놓고 헌제한 것은, 마치 아담의 당대에서 3단계의 성장기간(成長期間)을 완성하려 했던 것과 같이 아담의 입장인 아브라함을 중심하고 소생 아담, 장성 노아, 완성 아브라함의, 뜻으로 본 3대에 걸쳐서 탕감복귀(蕩減復歸)하시려던 종적인 섭리를 일시에 횡적으로 이루기 위한 것이었다. 따라서 이 헌제는 사탄이 침범하였던 3수로 표시된 모든 조건들을 일시에 탕감복귀함으로써, 전복귀섭리(全復歸攝理)를 단번에 이루시려는 뜻을 상징적으로 표시한 것이었다.
Dlaczego Abraham umieścił trzy rodzaje ofiar — gołębicę i synogarlicę, baranka i kozę oraz jałówkę, symbolizujące odpowiednio etapy kształtowania, wzrastania i doskonalenia — na jednym ołtarzu? Przed Upadkiem odpowiedzialnością Adama było przejść przez trzy etapy okresu wzrostu w ciągu jednego życia. Podobnie Abraham, zajmujący pozycję Adama, miał za jednym razem odnowić długi ciąg opatrzności, którą Bóg prowadził w trzech opatrznościowych pokoleniach: Adama (kształtowanie), Noego (wzrastanie) i Abrahama (doskonalenie). Przez tę jedną ofiarę mógł on odnowić wszystkie utracone warunki oparte o liczbę trzy. Symbolika ofiary Abrahama ukazuje, iż Wolą Boga było wypełnienie całej opatrzności odnowy w jednym akcie.
Przyjrzyjmy się teraz, w jaki sposób Abraham składał ofiarę symboliczną:
창세기 15장 10절 내지 13절에 기록되어 있는 말씀을 보면, 아브라함은 다른 제물은 모두 둘로 쪼개서 제단의 좌우에 놓았으나 비둘기만은 쪼개지 않고 그대로 놓았기 때문에, 솔개가 그 고기 위에 내려왔으므로 아브라함이 이것을 쫓았다고 하였다. 하나님은 그 날 해질 때에 아브라함에게 나타나셔서 너는 정녕히 알라 네 자손이 이방에서 객이 되어 그들을 섬기겠고 그들은 사백년 동안 네 자손을 괴롭게 하리니(창 15 : 13)라고 말씀하셨다. 아브라함은 쪼개야 할 비둘기를 쪼개지 않았기 때문에 그 위에 솔개가 내렸었고, 그로 말미암아 이스라엘 민족이 애급에 들어가서 400년 간을 고역(苦役)하게 되었던 것이다.
Wtedy Pan rzekł: „Wybierz dla mnie trzyletnią jałowicę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, a nadto synogarlicę i gołębicę”. Wybrawszy to wszystko, Abram przerąbał je wzdłuż na połowy i przerąbane części ułożył jedną naprzeciw drugiej; ptaków nie porozcinał. Kiedy zaś do tego mięsa zaczęło zlatywać się ptactwo drapieżne, Abram je odpędził. A gdy słońce chyliło się ku zachodowi, Abram zapadł w głęboki sen i opanowało go uczucie lęku, jak gdyby ogarnęła go wielka ciemność. I wtedy to Pan rzekł do Abrama: „Wiedz o tym dobrze, iż twoi potomkowie będą przebywać jako przybysze w kraju, który nie będzie ich krajem, i przez czterysta lat będą tam ciemiężeni jako niewolnicy.” (Rdz 15:9-13) Ponieważ Abraham nie przeciął gołębicy i synogarlicy na połowy, jak powinien był zrobić, nad ofiarę zleciały się ptaki drapieżne i skalały ją. W konsekwencji tego błędu Izraelici musieli udać się do Egiptu i cierpieć tam prześladowania przez czterysta lat.
그러면 비둘기를 쪼개지 않은 것이 어찌하여 죄가 되었는가? 이 문제는 오늘에 이르기까지 미해결(未解決)의 문제로서 남아져 왔었다. 그러나 이것은 오직 원리(原理)를 통하여서만 명확히 해결되는 것이다. 그러면 제물을 쪼개야 하는 이유는 어디 있는가 하는 것을 먼저 알아보기로 하자.
Dlaczego fakt nieprzecięcia ptaków był grzechem? Na pytanie to możemy odpowiedzieć jedynie z pomocą Zasady. Zastanówmy się najpierw, dlaczego Bóg nakazał Abrahamowi przeciąć ofiary na połowy.
구원섭리(救援攝理)의 목적은 선과 악을 분립하여 악을 멸하고 선을 세움으로써 선주 권(善主權)을 복귀하려는 데 있다. 그러므로 아담 한 존재를 가인과 아벨로 분립한 후에 헌제(獻祭)해야 했던 것이나, 또 노아 때에 홍수(洪水)로써 악을 치고 선을 분립했던 것 등의 목적은 모두 선주권을 복귀하려는 데 있었던 것이다. 따라서 하나님은 아브라함으로 하여금 제물을 쪼개 바치게 함으로써, 아담이나 노아로써 이루지 못하였던 선악 분립의 상징역사(象徵役事)를 이루려 하셨던 것이다.
Celem Bożej opatrzności odnowy jest odnowa panowania dobra najpierw przez oddzielenie dobra od zła, a następnie zniszczenie zła i wywyższenie dobra. Z tego powodu Adam musiał zostać symbolicznie podzielony na swoich synów, Kaina i Abla, zanim mogła zostać złożona ofiara. Z tego samego powodu w czasach Noego Bóg zniszczył zło potopem, pozostawiając jedynie rodzinę Noego, uosabiającą dobro. Bóg nakazał Abrahamowi przecięcie ofiar na połowy, chcąc w ten sposób dokonać symbolicznego oddzielenia dobra od zła, czego nie osiągnęli Adam i Noe.
그러므로 제물을 쪼개는 것은, 첫째로 아담가정에 있어서 선악(善惡)의 모체(母體)인 아담을 선과 악의 두 표시체로 분립하기 위하여 아벨과 가인으로 갈라 세운 것과 같은 입장을 복귀하기 위함이었다. 그리고 둘째로는 노아가 홍수 40일로써 선과 악을 갈라 세웠던 입장을 복귀하기 위함이었으며, 셋째로는 사탄 주관하(主管下)에 있는 피조세계(被造世界)에서 선주권(善主權)의 세계를 갈라 세우는 상징적인 조건을 세우기 위함이었던 것이다. 그리고 또 넷째로는 사탄과의 혈연관계(血緣關係)를 통하여 들어온 사망의 피를 뽑아 성별(聖別)하는 조건을 세우기 위함이었다.
Ofiary musiały zostać podzielone po pierwsze dlatego, że miały odnowić sytuację zaistniałą w rodzinie Adama, kiedy to Kain i Abel zostali rozdzieleni tak, że jeden reprezentował zło a drugi dobro. Po drugie, ofiary te miały odnowić sytuację zaistniałą w czasach Noego, kiedy dobro zostało oddzielone od zła przez czterdziestodniowy sąd potopem. Po trzecie, miały one stanowić symboliczny warunek do wydzielenia dziedziny zwierzchności dobra z wszechświata, znajdującego się pod panowaniem Szatana. Po czwarte, ustanowiony miał zostać warunek do uświęcenia ofiary przez odsączenie krwi śmierci, która skalała upadłą ludzkość w następstwie Upadku.
그러면 쪼개지 않은 것이 어찌하여 죄가 되는가? 쪼개지 않은 것은 첫째로 가인과 아벨을 분립하지 않은 입장이기 때문에 하나님이 대할 수 있는 아벨적인 대상이 없었고, 따라서 그것은 하나님에게 합당한 헌제가 되지 못하였으므로 결국 가인 아벨의 헌제 실패는 탕감복귀(蕩減復歸)되지 않았다. 둘째로 그것은 노아를 중심한 복귀섭리에 있어서의 홍수심판(洪水審判)에서 선악을 분립하지 못하였던 상태 그대로이기 때문에, 결국 하나님이 상대하여 섭리하실 수 있는 선의 대상이 없게 되어 홍수심판에서 실패한 입장으로 되돌아간 결과가 되었다. 셋째로 그것은 사탄 주관하에 있는 피조세계에서 하나님이 상대하실 수 있는 선주권의 세계를 분립하는 상징적인 조건을 세우지 못한 결과를 가져왔다. 넷째로 그것은 사망의 피를 뽑아 성별(聖別)하는 입장을 취하지 않은 것이기 때문에 하나님이 상대하여 섭리하실 수 있는 성물(聖物)이 되지 못하였다.
Dlaczego nierozdzielenie ofiar było grzechem? Po pierwsze, nierozdzielenie ofiar oznaczało nierozdzielenie Kaina i Abla. Niepodzielona ofiara nie mogła być przyjęta przez Boga, ponieważ nie pozostawiała Mu obiektu typu Abla, który mógłby do Niego należeć. W konsekwencji nie zostały odnowione błędy, które popełnili Kain i Abel podczas składania ofiar. Po drugie, nierozdzielenie ofiar było równoznaczne z niewypełnieniem opatrzności w czasach Noego, kiedy pomimo zesłania potopu dobro i zło pozostały nieoddzielone. Podobnie jak błąd popełniony w rodzinie Noego, tak też niepodzielenie ofiar przez Abrahama pozbawiło Boga obiektu uosabiającego dobro. Było więc powtórzeniem błędu, który zniweczył opatrzność związaną z potopem. Po trzecie, niepodzielenie ofiar oznaczało, że nie został spełniony symboliczny warunek wydzielenia dziedziny panowania Boga z wszechświata opanowanego przez Szatana. Po czwarte, ponieważ krew śmierci nie została usunięta, niepodzielone ofiary nie mogły być uświęconą ofiarą, którą Bóg mógłby przyjąć.
이와 같이 아브라함이 비둘기를 쪼개지 않고 바침으로 인하여 그것은 사탄 것 그대로를 바친 것이 되어, 결국 그것은 사탄의 소유물임을 다시 한 번 확인하여 준 것과 같은 결과를 초래하고 말았던 것이다.
Innymi słowy, kiedy Abraham złożył w ofierze ptaki, nie przeciąwszy ich wcześniej, faktycznie oznaczało to ofiarowanie czegoś, co nie zostało odebrane Szatanowi. Jego błąd przyznawał Szatanowi prawo do tych ofiar.
이와 같이 소생(蘇生)을 상징하는 제물인 비둘기가 사탄의 소유물로 남아지게 되었으므로, 소생의 기대 위에 세워져야 할 장성(長成)과 완성(完成)을 상징하는 양과 암소에게도 역시 사탄이 침범하였던 것이다. 따라서 이 상징제물(象徵祭物)은 모두 사탄에게 바친 결과로 돌아가 버렸기 때문에 비둘기를 쪼개지 않은 것이 범죄가 된 것이다.
Gołębica, reprezentująca etap kształtowania, pozostała pod panowaniem Szatana. W związku z tym Szatan zagarnął także baranka, symbolizującego etap wzrastania oraz jałówkę, symbolizującą etap doskonalenia, ponieważ obie te ofiary miały zostać złożone na fundamencie etapu kształtowania. Niepodzielenie ofiar było grzechem, ponieważ spowodowało oddanie Szatanowi całej ofiary symbolicznej.
Zastanówmy się następnie, co oznacza werset mówiący o ptakach drapieżnych, które zleciały się nad ofiarę.
인간 시조(始祖)가 타락한 이후 하나님이 세우시려는 뜻 앞에는 반드시 사탄이 따르게 되는 것이다. 즉 창세기 4장 7절을 보면 가인과 아벨이 헌제를 할 때에도 사탄이 그들을 엿보고 있었고, 뿐만 아니라 노아 때에도 심판 직후에 사탄이 노아가정에 침범할 기회를 엿보고 있었다는 것을 까마귀로써 보여 주셨다(창 8 : 7).
Od czasu Upadku pierwszych ludzi Szatan zawsze szukał sposobności zaatakowania tych, przez których Bóg zamierzał zrealizować Swoją Wolę. Kiedy Kain i Abel składali ofiary, Szatan „czyhał u drzwi” (Rdz 4:7). Kruk krążący nad arką Noego symbolizował Szatana czekającego na okazję zaatakowania rodziny Noego zaraz po potopie (Rdz 8:7).
이와 같이 아브라함이 ‘상징헌제(象徵獻祭)’를 할 때에도, 그 제물에 침범할 기회만을 엿보고 있었던 사탄은 비둘기를 쪼개지 않은 것을 보고 곧 그 제물에 침범하였었다. 그리하여 성경은 이 사실을 솔개가 제물 위에 내린 것으로 표상(表象)하고 있는 것이다.
Podobnie, kiedy Abraham składał ofiarę symboliczną, Szatan szukał możliwości zagarnięcia jej. Zaatakował ją, kiedy tylko zobaczył, że ptaki nie zostały podzielone. Pismo Święte opisuje tę sytuację, używając metafory ptaków drapieżnych, zlatujących się nad ofiarę.
이러한 ‘상징헌제’의 실수는 어떠한 결과를 가져오게 되었는가? 아브라함의 ‘상징헌제’ 실수로 말미암아 그 ‘상징헌제’로써 탕감복귀하려던 모든 것은 실패로 돌아가고 말았다. 그 결과로 아브라함의 후손이 이방(異邦)인 애급에서 400년 간 고역(苦役)을 하게 되었던 것이니, 그 이유는 어디에 있었던가를 알아보기로 하자.
Błąd popełniony przez Abrahama podczas składania ofiary symbolicznej spowodował skalanie ofiary. Utracone zostały wszystkie warunki, które Bóg pragnął odnowić przez tę ofiarę. W konsekwencji potomkowie Abrahama musieli cierpieć ucisk i niewolę w ziemi egipskiej przez czterysta lat. Zastanówmy się, dlaczego musiało się tak stać.
하나님은 노아 때에 함의 실수로 말미암아 사탄에게 내주셨던 10대와 심판 40수를 동시에 탕감복귀(蕩減復歸)하시기 위하여 400년이란 사탄 분립기간을 세우시고, 그 분립기대(分立基臺) 위에 아브라함을 부르시어 ‘상징헌제(象徵獻祭)’를 하게 하셨던 것이다. 그러나 아브라함의 실수로 말미암아 그 제물을 또 사탄에게 바친 것이 되었기 때문에, ‘상징헌제’로써 아브라함을 믿음의 조상으로 세우기 위한 탕감기간(蕩減期間)이었던 노아 이후의 400년 기간도 역시 사탄에게 내주 시게 되었었다. 그러므로 아브라함이 ‘상징헌제’에 실수하기 전의 입장이며, 따라서 노아가 방주(方舟)를 짓기 위하여 하나님의 부르심을 받았던 입장을 민족적으로 탕감복귀하기 위하여서는 이 400년이란 사탄 분립기간을 다시 찾아 세우지 않으면 아니 되었던 것이다. 그러므로 이스라엘 민족이 애급에서 고역하는 400년 기간은, 노아나 아브라함이 믿음의 조상으로 출발하려 했었던 그 입장을 민족적으로 탕감복귀하여 모세를 그 터전 위에 세우시기 위한 기간이었다. 따라서 이 고역기간(苦役期間)은 아브라함의 헌제 실수로 인한 벌을 받는 기간인 동시에, 하나님의 새로운 섭리를 위하여 사탄 분립의 터를 닦는 기간이기도 하였던 것이다.
Bóg powołał Abrahama i nakazał mu złożyć ofiarę symboliczną pod koniec czterystuletniego okresu oddzielenia od Szatana. Okres ten został ustanowiony w celu odnowy przez odszkodowanie dziesięciu pokoleń od Adama do Noego oraz czterdziestodniowego sądu potopem, które zostały utracone na rzecz Szatana w wyniku grzechu Chama. Był to również okres odszkodowania konieczny do postawienia Abrahama w pozycji ojca wiary po złożeniu ofiary symbolicznej. Kiedy błąd popełniony przez Abrahama przy składaniu ofiary symbolicznej pozwolił Szatanowi zagarnąć tę ofiarę, ów czterystuletni okres także został utracony. Bóg pragnął odnowić na poziomie narodowym sytuację, jaka istniała zanim Abraham popełnił błąd podczas składania ofiary symbolicznej, i która odpowiadała sytuacji, w której Noe został powołany do zbudowania arki. W tym celu Bóg ustanowił kolejny okres oddzielenia Szatana, trwający czterysta lat. Był to okres niewoli Izraelitów w Egipcie. W ciągu tego okresu Izraelici mieli odnowić — tym razem na poziomie narodowym — sytuacje Noego i Abrahama na początku ich misji jako ojców wiary, przygotowując tym samym grunt dla misji Mojżesza. Stąd w okresie niewoli Izraelici z jednej strony ponosili karę za błąd Abrahama, jednocześnie zaś ustanawiali podstawę oddzielenia się od Szatana i zapoczątkowania nowej opatrzności.
하나님께서 아브라함으로 하여금 한 제단에 3제물을 동시에 드리는 ‘상 징헌제’에 성공케 하심으로써 소생(蘇生)·장성(長成)·완성(完成)으로 표시된 모든 섭리를 동시에 이루려 하셨다는 것은 이 미 위에서 논술하였다. 그러나 아브라함이 이에 실패함으로 말미암아서 그를 중심한 섭리는 다시 이삭을 거쳐 야곱까지 3대에 걸친 연장을 보게 되었던 것이다. 그러므로 아브라함의 ‘상징헌제’ 실패는 노아의 방주(方舟)를 중심한 ‘상징헌제’와 가인 아벨을 중심한 ‘상징헌제’ 등의 실패를 반복한 것이 되어 버렸다.
Jak wyjaśniliśmy wcześniej, Bóg pragnął za jednym razem wypełnić opatrzność na etapie kształtowania, wzrastania i doskonalenia. Zostałoby to osiągnięte, gdyby Abraham poprawnie złożył na jednym ołtarzu symboliczną ofiarę składającą się z trzech rodzajów obiektów. Zamiar ten jednak się nie powiódł z powodu popełnienia przez Abrahama błędu, który był powtórzeniem błędów przeszłości. W konsekwencji opatrzność związana z Abrahamem została przedłużona na trzy pokolenia: Abrahama, Izaaka i Jakuba.
(2) 아브라함의 이삭 헌제
3.1.2.2 Ofiarowanie Izaaka
아브라함이 ‘상징헌제(象徵獻祭)’에 실패한 후 다시 하나님은 아브라함에게 이삭을 번제(燔祭)로 드리라고 명하시어(창 22 : 2), 그로써 ‘상징헌제’의 실패를 탕감복귀하시려는 새로운 섭리를 하셨다. 예정론(豫定論)에 의하면, 하나님은 어떠한 뜻을 위하여 예정되었던 인물이 그의 책임분담(責任分擔)을 다하지 못하였을 때 그 장본인을 다시 세워 쓰실 수 없게 되어 있다. 뿐만 아니라 아브라함이 ‘상징헌제’에 실패함으로 말미암아 그 헌제로써 찾아 세우려던 모든 뜻은 이루어질 수 없게 되었는데, 어떻게 하나님은 그 아브라함을 다시 세우시어 이삭 헌제로써 그의 ‘상징헌제’의 실패를 탕감복귀(蕩減復歸)하시려는 섭리를 하실 수 있었던 것인가?
Po nieudanej próbie złożenia ofiary symbolicznej przez Abrahama, Bóg nakazał mu złożyć w ofierze całopalnej jedynego syna Izaaka (Rdz 22:2). W ten sposób Bóg rozpoczął nową opatrzność mającą na celu odnowę błędu Abrahama przez odszkodowanie. Zgodnie z Zasadą predestynacji, jeżeli osoba powołana przez Boga do wypełnienia pewnej misji nie wywiąże się ze swej odpowiedzialności, Bóg nie może już dalej przez nią działać. Dlaczego więc Bóg nadal współpracował z Abrahamem, polecając mu ofiarować Izaaka?
첫째로, ‘메시아를 위한 기대’를 복귀하시려는 하나님의 섭리는 아담가정을 중심한 섭리가 제1차였고, 노아가정을 중심한 섭리가 제2차였으며, 아브라함가정을 중심한 섭리가 제3차였다. 그런데 3수는 완성수(후편 제3장 제2절 Ⅳ)이기 때문에, ‘메시아를 위한 기대’를 복귀하시려는 섭리가 연장되기 제3차 만이었던 아브라함 때에는 이 섭리를 완성해야 할 원리적인 조건이 있었던 것이다. 그러므로 아브라함은 그의 아들 이삭을 실체로 헌제하여 보다 큰 것으로서의 탕감조건(蕩減條件)을 세움으로써, ‘상징헌제’ 실수로 인하여 상징적으로 잃어버린 모든 것을 다시 찾아 세울 수 있었던 것이다.
Możemy wymienić trzy powody. Po pierwsze, liczba trzy reprezentuje spełnienie (patrz Okresy 2.4). Boża Zasada stanowi, że opatrzność ustanawiania podstawy przyjęcia Mesjasza musi zostać spełniona nie później niż w trzeciej próbie. Dlatego Boża opatrzność ustanawiania podstawy przyjęcia Mesjasza, rozpoczęta w rodzinie Adama i kontynuowana w rodzinie Noego, musiała zakończyć się w rodzinie Abrahama, gdzie była już trzecią próbą. Dlatego Abrahamowi dana została możliwość spełnienia jeszcze jednego warunku odszkodowania, o większej wartości. Dzięki temu dokonać się miała symboliczna odnowa wszystkiego, co zostało utracone w wyniku jego błędu podczas składania ofiary symbolicznej. Tym warunkiem odszkodowania o większej wartości było złożenie w ofierze syna Izaaka.
둘째로는, 위에서 상술(詳述)한 바와 같이 헌제를 드리는 아브라함의 입장은 곧 아담의 입장이었다. 그런데 사탄은 아담과 그의 자식 가인에게 침범함으로써 2대에 걸쳐 그들을 빼앗아 갔었기 때문에, 탕감복귀원칙(蕩減復歸原則)에 의하여 하늘편에서도 아브라함과 그 자식의 2대에 걸쳐서 빼앗아 올 수 있는 섭리를 할 수 있었던 것이다.
Po drugie, jak wyjaśniliśmy wcześniej, kiedy Abraham składał swoją ofiarę, zajmował pozycję Adama. Szatan zaatakował Adama i jego syna Kaina, zagarniając w ten sposób rodzinę na przestrzeni dwóch pokoleń. Dlatego zgodnie z Zasadą odnowy przez odszkodowanie Bóg mógł odzyskać Abrahama i jego syna Izaaka w dwóch pokoleniach.
셋째로, 아담은 직접 헌제를 하지 못하였으나, 섭리적으로 보아 노아는 아담과 같은 입장에 있으면서도 소생 ‘상징헌제(象徵獻祭)’에 성공한 아벨의 심정의 터 위에 있었기 때문에 방주(方舟)로써 직접 ‘상징헌제’를 할 수 있었다. 이와 같이 아브라함은 소생 ‘상징헌제’에 성공한 아벨의 터전과 장성 ‘상징헌제’에 성공한 노아의 기대 위에 부름받아 완성 ‘상징헌제’를 하게 되었던 것이다. 그러므로 아브라함이 그렇듯 ‘상징헌제’에 실수하였지만, 하나님은 아벨이나 노아가 ‘상징헌제’에 성공한 역사적인 심정의 기대를 조건으로 그를 다시 세워 한 번 더 헌제를 하게 하실 수 있었던 것이다.
Po trzecie, dowiedzieliśmy się, że Noe mógł złożyć symboliczną ofiarę w postaci arki sam, chociaż reprezentował Adama, który nie mógł złożyć ofiary bezpośrednio. Noe opierał się bowiem na fundamencie zasług Abla, który okazał wiarę i oddanie Bogu, składając prawidłowo ofiarę symboliczną. Kiedy Abraham został powołany przez Boga, mógł oprzeć się na fundamencie zasług ich obu: Abla, który prawidłowo złożył ofiarę symboliczną na etapie kształtowania, oraz Noego, który prawidłowo złożył ofiarę symboliczną na etapie wzrastania. Stojąc na tym podwójnym fundamencie, Abraham miał złożyć ofiarę symboliczną na etapie doskonalenia. Dlatego nawet kiedy Abraham popełnił błąd, Bóg mógł dać mu ponowną szansę złożenia ofiary w oparciu o nagromadzone zasługi Abla i Noego.
아브라함은 이삭을 제물로 드릴 때에도 ‘상징헌제’를 하던 때와 같이 먼저 아담가정을 복귀하는 상징적인 탕감조건을 세움으로써 이삭헌제를 위한 믿음을 세워야 했었다. 그러므로 아브라함은 다시 자기의 처(妻) 사라와 남매(男妹)의 입장에 서 가지고 사라를 그랄 왕 아비멜렉에게 빼앗기어 일단 그의 처가 되어진 처지에서 다시 찾아오는 역사(役事)를 했던 것이다. 아브라함은 이때에도 사라와 함께 인류를 상징하는 노비와 만물세계를 상징하는 재물을 찾아 가지고 나왔던 것이다(창 20 : 1∼16).
Zanim jednak Abraham mógł złożyć w ofierze Izaaka, musiał jeszcze raz dać dowód swej wiary, powtarzając symboliczny warunek odszkodowania wymagany do odnowy rodziny Adama, który spełnił przed złożeniem ofiary symbolicznej. Z tego powodu Abraham raz jeszcze przedstawił Sarę jako swoją siostrę i pozwolił ją zabrać tym razem królowi Abimelekowi z Gerary. Kiedy Sara została żoną króla, Abraham odebrał mu ją. I tym razem Abraham otrzymał niewolników, którzy symbolizowali ludzkość, oraz bogactwa, symbolizujące świat przyrody (Rdz 20:1-18).
그러면 아브라함은 이삭 헌제(獻祭)를 어떻게 하였는가? 아브라함이 그의 절대적인 믿음으로 하나님의 말씀에 순종하여 축복(祝福)의 자식으로 받았던 이삭을 번제(燔祭)로 드리기 위하여 죽이려 하였을 때, 하나님은 그를 죽이지 말라고 명령하시면서 이제야 네가 하나님을 경외하는 줄을 아노라(창 22 : 12)고 말씀하셨다.
Jak wyglądało ofiarowanie Izaaka? A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął po nóż, aby zabić swego syna. Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: „Abrahamie, Abrahamie!” a on rzekł: „Oto jestem”. [Anioł] powiedział mu: „Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna” (Rdz 22:9-12)
하나님의 뜻을 대하는 아브라함의 심정이나 그 절대적인 믿음과 순종과 충성에서 나온 행동은, 벌써 그로 하여금 이삭을 죽였다는 입장에 서게 하였기 때문에 이삭으로부터 사탄을 분리하게 할 수 있었다. 따라서 사탄이 분리된 이삭은 벌써 하늘편에 서게 되었기 때문에 하나님은 그를 죽이지 말라고 하셨던 것이다. ‘이제야’라고 하신 하나님의 말씀에는 아브라함의 ‘상징헌제(象徵獻祭)’ 실수에 대한 책망과 이삭 헌제의 성공에 대한 하나님의 기쁨이 아울러 강조되어 있음을 우리는 알아야 하겠다.
Gorliwość Abrahama w pełnieniu Woli Boga i jego zdecydowane działanie, podejmowane z absolutną wiarą, posłuszeństwem i lojalnością, wyniosły go do takiej samej pozycji, jaką zająłby, gdyby rzeczywiście dokonał ofiary. Dzięki temu Izaak został całkowicie oddzielony od Szatana. Bóg polecił Abrahamowi nie zabijać syna, ponieważ ten, wolny już od więzi z Szatanem, przeszedł na stronę Boga. Musimy również zrozumieć, że w słowach „bo teraz wiem” Bóg wyraził zarówno wyrzut z powodu wcześniejszego zawodu, jaki sprawił mu Abraham podczas składania ofiary symbolicznej, jak i radość z powodu pomyślnego ofiarowania Izaaka.
이와 같이 아브라함이 이삭 헌제에 성공함으로써 아브라함가정을 중심한 복귀섭리(復歸攝理)는 이삭을 통하여 이루어 나아가게 되었던 것이다.
Ponieważ ofiarowanie Izaaka mogło zostać przyjęte przez Boga, opatrzność odnowy w rodzinie Abrahama mogła być kontynuowana przez Izaaka.
아브라함은 이와 같이 이삭을 다시 하늘편으로 분립함으로써 새로운 섭리노정(攝理路程)을 출발하기 위하여, 모리아산상에서 그를 번제로 드리는 데 3일 기간을 소비하였다. 그렇기 때문에 이 3일 기간은 그 이후 에도 계속하여 새로운 섭리노정을 출발하는 데 있어서의 사탄을 분립하는 기준으로 필요한 것이 되었다. 야곱도 하란에서 그 가족을 이끌고 가정적 가나안 복귀노정(復歸路程)을 출발할 때에 사탄 분립의 3일 기간이 있었고(창 31 : 20∼22), 모세도 역시 애급(埃及)에서 이스라엘 민족을 이끌고 민족적 가나안 복귀노정을 출발할 때에 사탄 분립의 3일 기간을 지난 후에야 홍해(紅海)를 향해 출발하였었다(출 8 : 27∼29). 예수님도 영적으로 세계적 가나안 복귀노정을 출발하실 때 사탄 분립의 무덤 3일 기간이 있었던 것이다. 그리고 여호수아를 중심한 이스라엘 민족이 가나안으로 복귀할 때에도, 본진에 앞서 그들을 인도한 법궤가 사탄분립의 3일노정을 걸었던 것이다(수 3 : 1∼6).
Trzy dni zajęło Abrahamowi dotarcie na górę Moria, gdzie miał złożyć syna w ofierze całopalnej. Ten trzydniowy okres oczyszczenia Izaaka miał rozpocząć nowy okres opatrzności. Od tej pory za każdym razem na początku nowej opatrzności wymagany był trzydniowy okres oddzielenia się od Szatana. W historii opatrzności znajdujemy wiele przykładów takich okresów. Kiedy Jakub wyruszał ze swą rodziną z Charanu, aby rozpocząć rodzinną drogę odnowy Kanaanu, potrzebny był trzydniowy okres oddzielenia się od Szatana (Rdz 31:20-22). Izraelici także musieli odbyć trzydniowy okres oddzielenia od Szatana, zanim opuścili Egipt, aby rozpocząć narodową drogę odnowy Kanaanu pod wodzą Mojżesza (Wj 8:27). Jezus rozpoczął duchową światową drogę odnowy Kanaanu po odbyciu trzydniowego warunku oddzielenia się od Szatana — od śmierci do zmartwychwstania.
3.1.2.3 Pozycja Izaaka i jego ofiara symboliczna z punktu widzenia Boga
아브라함은 일단 그의 ‘상징헌제(象徵獻祭)’에 실패하였지만, 그를 중심하고 ‘메시아를 위한 기대’를 이룰 수 있는 원리적인 조건이 있었다는 데 관해서는 이미 위에서 상론(詳論)한 바 있다. 그러나 예정론(豫定論)에서 밝혀진 바와 같이, 자기의 책임분담(責任分擔)을 다하지 못하고 실패한 장본인인 아브라함을 중심하고 또 다시 같은 섭리를 되풀이할 수는 없게 되어 있었던 것이다. 따라서 하나님은 상징헌제에서 실패한 아브라함을 실패하지 않은 것과 같은 입장에 세워야 했던 것이고, 또 그로부터 연장된 복귀섭리(復歸攝理)를 연장되지 않은 것과 같은 입장에 세워야 했었다. 하나님은 이러한 목적을 위하여 아브라함에게 이삭을 번제(燔祭)로 드리라고 명령하셨던 것이다(창 22 : 2).
Wyjaśniliśmy wcześniej, że chociaż Abraham nie złożył ofiary symbolicznej w sposób prawidłowy, Zasada stwa- rzała jednak możliwość, aby stał się on postacią centralną w ustanawianiu podstawy przyjęcia Mesjasza. Abraham nie mógł jednak sam powtórzyć ofiary symbolicznej, gdyż nie wypełnił swojej odpowiedzialności (patrz Predestynacja 3). Bóg musiał więc znaleźć jakąś drogę, aby móc traktować Abrahama tak, jak gdyby nie popełnił on błędu podczas składania ofiary symbolicznej, ani nie spowodował opóźnienia opatrzności. W tym celu Bóg nakazał Abrahamowi złożyć Izaaka w ofierze całopalnej.
하나님은 아브라함에게 네 몸에서 날 자(이삭)가 네 후사가 되리라 하시고 그를 이끌고 밖으로 나가 가라사대 하늘을 우러러 뭇별을 셀 수 있나 보라 또 그에게 이르시되 네 자손이 이와 같으리라(창 15 : 4∼5)고 하심으로써 이삭을 통하여 선민(選民)을 부르실 것을 약속하셨었다. 그러므로 아브라함이 하나님의 명령을 따라서 그 약속의 자식인 이삭을 죽이려 했던 충성은, ‘상징헌제’에 실수함으로 인하여 사탄의 침범을 당한 자기 자신을 죽이려고 한 것과 같은 입장을 조성하였던 것이다. 따라서 하나님이 이삭을 죽음의 자리에서 다시 살리셨다는 것은, 아브라함 자신도 이삭과 같이 죽은 입장에서, 침범하였던 사탄을 분립함과 동시에 다시 살아났다는 것을 말하는 것이다. 그렇기 때문에 아브라함은 이삭 헌제에 성공함으로써 ‘상징헌제’의 실패로 침범했던 사탄을 분립하였고, 더 나아가서 뜻을 중심하고 이삭과 일체불가분(一體不可分)의 입장에 서게 된 것이었다.
Wcześniej Bóg obiecał Abrahamowi, że od Izaaka wywiedzie naród wybrany: Oto usłyszał słowa: „… ten po tobie dziedziczyć będzie, który od ciebie będzie pochodził”. I poleciwszy Abrahamowi wyjść z namiotu, rzekł: „Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić”, a potem dodał: „Tak liczne będzie twoje potomstwo.” (Rdz 15:4-5) Przez swą gotowość zabicia własnego syna, a zwłaszcza syna, z którym wiązała się tak ważna obietnica, Abraham okazał bezgraniczną lojalność wobec Nieba. Ów akt wiary był równoznaczny z zabiciem samego siebie — osoby skalanej przez Szatana w wyniku wcześniejszego błędu. Kiedy więc Bóg ocalił Izaaka od śmierci, Abraham także powrócił do życia, uwolniony od wszystkich więzów, którymi spętał go Szatan, kiedy zagarnął jego ofiarę symboliczną. Co więcej, Abraham i Izaak osiągnęli nierozerwalną jedność w swojej wierności Bożej Woli.
이와 같이 죽음의 자리에서 같이 살아난 이삭과 아브라함은 서로 그 개체는 다르면서도 뜻을 중심하고 보면 한 몸이 되기 때문에, 아브라함을 중심한 섭리가 이루어지지 않은 채 이삭을 중심한 섭리에로 연장되더라도 그 섭리에서 이삭이 성공만 하면 이 성공은 바로 이삭과 한 몸 된 아브라함의 성공도 되는 것이다. 따라서 아브라함이 상징헌제(象徵獻祭)에 실패함으로 말미암아 그 섭리는 아브라함에서 이삭으로 연장되었어도, 뜻을 중심하고 보면 아브라함이 실패도 하지 않았고 또 그 섭리가 연장도 되지 않은 것과 같이 되었던 것이다.
Chociaż Abraham i Izaak byli dwiema różnymi osobami, to kiedy Bóg przywrócił ich do życia, stali się w Jego oczach jedną osobą. Chociaż opatrzność prowadzona przez Abrahama zakończyła się niepowodzeniem i uległa przedłużeniu, a odpowiedzialność za nią powierzona została Izaakowi, to jednak zwycięstwo odniesione przez Izaaka było także zwycięstwem Abrahama. Dzięki temu Bóg mógł traktować Abrahama tak, jakby jego błąd nie miał miejsca, a opatrzność nie została przedłużona.
이삭 헌제 때의 그의 연령은 분명치 않다. 그러나 그가 번제(燔祭)에 쓸 나무를 지고 갔을 뿐만 아니라(창 22 : 6), 번제에 쓰일 양(羊)이 없는 것을 염려하여 그것이 어디에 있는가 하고 그의 부친(父親)에게 물어 봤던 것(창 22 : 7)으로 미루어 보아, 그는 이미 뜻을 이해할 수 있는 연령에 도달해 있었던 것이 분명하다. 여기에서 우리는 아브라함이 번제를 드릴 때에 이삭 자신이 그것을 협조하였으리라는 사실도 또한 미루어 알 수 있는 것이다.
Nie wiadomo, ile lat miał Izaak w tamtym czasie. Był wystarczająco duży, aby dźwigać drewno na stos ofiarny (Rdz 22:6), a kiedy zauważył, że nie ma baranka na ofiarę, zapytał o to ojca (Rdz 22:7). Był zapewne wystarczająco dorosły, aby zrozumieć zamiary swego ojca. Możemy przypuszczać, że pomagał ojcu, chociaż rozumiał, że to on sam ma odegrać rolę ofiary.
이와 같이 뜻에 대한 사리(事理)를 분별할 수 있을 정도의 상당한 연령에 도달해 있었던 이삭이, 만일 번제를 위하여 자기를 죽이려는 부친에게 반항하였다면 하나님이 그 이삭 헌제를 받으셨을 리가 없는 것이다. 그러므로 아브라함의 충성과 그에 못지않은 이삭의 충성이 합동하여 이삭 헌제에 성공함으로써 사탄을 분립할 수 있게 되었던 것이다. 따라서 헌제를 중심하고 이삭과 아브라함이 함께 죽었다가 다시 살아남으로써, 첫째로 아브라함은 ‘상징헌제’ 실수로 인하여 침범한 사탄을 분립하여 그 실수 이전의 입장으로 탕감복귀(蕩減復歸)해 가지고 그 입장에서 자기의 섭리적인 사명을 이삭에게 인계할 수 있게 되었고, 둘째로 이삭으로서는 그가 뜻 앞에 순종굴복(順從屈伏)함으로써 아브라함으로부터 하늘의 사명을 이어받아, 다음에 ‘상징헌제’를 드리기 위한 믿음을 세울 수 있게 되었던 것이다.
Gdyby Izaak przeciwstawiał się ojcu pragnącemu złożyć go w ofierze, Bóg na pewno nie przyjąłby tej ofiary. Jednak Izaak okazał wiarę równie wielką jak Abraham. Ich jedność i wiara nie pozostawiły Szatanowi żadnej podstawy do zaatakowania, co zadecydowało o sukcesie ofiary. Składając tę ofiarę, Abraham i Izaak przeszli przez proces śmierci i zmartwychwstania. W rezultacie osiągnięte zostały dwie rzeczy. Po pierwsze, Abraham zdołał oddzielić się od Szatana, który zaatakował go w następstwie błędu popełnionego podczas składania ofiary symbolicznej. Odnowił on przez odszkodowanie pozycję, jaką zajmował przed popełnieniem błędu i z tej odnowionej pozycji przekazał swoją opatrznościową misję Izaakowi. Po drugie, okazując posłuszeństwo Bożej Woli, Izaak odziedziczył misję Abrahama i dzięki okazanemu dowodowi wiary zyskał kwalifikacje do złożenia ofiary symbolicznej.
이와 같이 아브라함의 뜻이 이삭에게로 옮겨진 후, 아브라함이 눈을 들어 살펴본즉 한 수양이 뒤에 있는데 뿔이 수풀에 걸렸는지라 아브라함이 가서 그 수양을 가져다가 아들을 대신하여 번제로 드렸더라(창 22 : 13)고 기록되어 있는 말씀대로 아브라함은 이삭 대신 하나님께서 준비하신 수양으로 번제(燔祭)를 드렸으니, 이것은 그대로 이삭을 중심하고 ‘믿음의 기대’를 복귀하기 위하여 세워진 ‘상징헌제(象徵獻祭)’가 된 것이었다.
Kiedy opatrznościowa misja została przekazana Izaakowi, zamiast swojego syna Abraham złożył w ofierze baranka, którego zesłał Bóg: Abraham obejrzawszy się poza siebie spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna. (Rdz 22:13) Ofiara z baranka była ofiarą symboliczną, dzięki której Izaak odnowił podstawę wiary.
이삭이 번제에 쓸 나무를 지고 갔던 사실로 보아 아브라함이 수양을 번제로 드리는 데 있어서도 이삭이 그를 협조하였으리라는 것은 추측하기에 어렵지 않다. 따라서 아브라함이 수양으로 ‘상징헌제’를 드렸다 하였지만, 뜻으로 보면 그와 한 몸 되어 그의 사명을 계승한 이삭 자신이 헌제한 결과가 되는 것이다. 이와 같이 이삭은 아브라함의 사명을 인계하고 그를 대신한 입장에서 ‘상징헌제’에 성공함으로써 ‘믿음의 기대’를 탕감복귀하였던 것이다.
Ponieważ wiemy, że Izaak nosił drewno na stos ofiarny, możemy wnioskować, że uczestniczył w składaniu ofiary z baranka. Tak więc, chociaż jest napisane, że Abraham złożył ofiarę symboliczną, to z punktu widzenia opatrzności postacią centralną był Izaak, który zjednoczył się z Abrahamem i odziedziczył jego misję. W ten sposób, przejąwszy misję Abrahama, Izaak złożył ofiarę symboliczną i odnowił przez odszkodowanie podstawę wiary.
Ⅱ. 실체기대
3.2 Podstawa Wcielenia
이와 같이 이삭은 아브라함을 대신한 ‘믿음의 기대’를 복귀하는 중심인물(中心人物)로서, 수양으로 ‘상징헌제’를 뜻맞게 드렸으므로 ‘믿음의 기대’를 세울 수 있었다. 그러므로 이삭을 중심하고 ‘메시아를 위한 기대’를 세우려면, 여기에서 또다시 그의 자식 에서와 야곱을 가인과 아벨의 입장에 분립하여 놓고 ‘실체헌제(實體獻祭)’를 함으로써 ‘타락성을 벗기 위한 탕감조건’을 세워 ‘실체기대(實體基臺)’를 이루지 않으면 아니 되었던 것이다.
Postacią centralną podstawy wiary w miejsce Abrahama stał się Izaak. Ustanowił ją przez poprawne złożenie ofiary symbolicznej z baranka, tak że Bóg mógł ją przyjąć. Następnym krokiem w procesie ustanawiania podstawy przyjęcia Mesjasza było ustanowienie podstawy wcielenia. Z tego powodu synowie Izaaka, Ezaw i Jakub, musieli zostać umieszczeni w pozycjach odpowiednio Kaina i Abla. Ich odpowiedzialnością było usunięcie upadłej natury i ustanowienie podstawy wcielenia przez złożenie ofiary rzeczywistej.
아브라함이 ‘상징헌제(象徵獻祭)’에 실수하지 않았더라면 이삭과 그의 이복형(異腹兄)이 되는 이스마엘이 각각 아벨과 가인의 입장에 서 가지고 가인과 아벨이 이루지 못하였던 ‘타락성을 벗기 위한 탕감조건’을 세워야 했던 것이다. 그러나 아브라함이 그 헌제에 실패하였기 때문에, 하나님은 그의 입장에 이삭을 대신 세우시고 이스마엘과 이삭의 입장에는 각각 에서와 야곱을 대신 세우시어 그들로 하여금 ‘타락성을 벗기 위한 탕감조건’을 세우게 하는 섭리를 하셨던 것이다. 그러므로 이삭을 중심한 에서와 야곱은 아담을 중심한 가인과 아벨의 입장인 동시에 노아를 중심한 셈과 함의 입장이기도 하였다.
Gdyby Abraham prawidłowo złożył pierwszą ofiarę, Izaak i jego przyrodni brat Izmael zajęliby pozycje odpowiednio Abla i Kaina. Byliby odpowiedzialni za spełnienie warunków odszkodowania do usunięcia upadłej natury, odnawiając błędy Kaina i Abla. Ponieważ jednak Abraham popełnił błąd podczas składania ofiary symbolicznej, Bóg umieścił Izaaka w pozycji Abrahama, a Ezawa i Jakuba w pozycjach pierwotnie przeznaczonych dla Izmaela i Izaaka. Od Ezawa i Jakuba zależało teraz spełnienie warunku odszkodowania do usunięcia upadłej natury. W celu złożenia ofiary rzeczywistej Ezaw i Jakub zostali umieszczeni w takich samych pozycjach względem Izaaka, jakie Kain i Abel zajmowali względem Adama, a także Sem i Cham względem Noego.
맏아들 에서와 둘째 아들 야곱은 각각 사탄이 침범한 아브라함의 첫째 번 ‘상징헌제’와 사탄을 분립한 둘째 번 이삭 헌제의 상징이었으며, 또 그들은 각각 가인과 아벨의 입장에서 ‘실체헌제(實體獻祭)’를 해야 될 악(惡)과 선(善)의 표시체들이었다. 에서와 야곱이 태중(胎中)에서부터 싸운 것은(창 25 : 22∼23) 이와 같이 그들이 각각 악과 선의 표시체로 분립되었던 가인과 아벨의 입장으로서 상충적인 입장에 있었기 때문이었다. 그리고 하나님이 태중에서부터 야곱을 사랑하시고 에서를 미워하신 것도(롬 9 : 11∼13), 그들은 각각 아벨과 가인의 입장에서 저들의 헌제 실패를 탕감복귀(蕩減復歸)해야 할 선악의 표시적인 존재들이었기 때문이다.
Najstarszy syn Izaaka Ezaw reprezentował pierwszą symboliczną ofiarę Abrahama zagarniętą przez Szatana, natomiast młodszy syn Jakub reprezentował drugą ofiarę (Izaaka), do której Szatan nie mógł rościć sobie prawa. Ezaw zajął również pozycję Kaina jako reprezentanta zła, podczas gdy Jakub znalazł się w pozycji Abla, który reprezentował dobro. Ezaw i Jakub walczyli ze sobą już w łonie matki (Rdz 25:22-23), ponieważ znajdowali się w przeciwnych pozycjach. Już wtedy Bóg kochał Jakuba, a nienawidził Ezawa (Rdz 9:11-13), było to jednak spowodowane opatrznościową koniecznością — mieli oni odnowić przez odszkodowanie błędy popełnione przez Kaina i Abla podczas składania ofiar.
에서와 야곱이 ‘실체헌제’로써 ‘타락성을 벗기 위한 탕감조건’을 세우기 위하여는 먼저 야곱이 아벨의 입장을 탕감복귀하는 조건을 세워야 하였다. 그런데 야곱은 다음과 같이 ‘실체헌제’의 중심인물이었던 아벨의 입장을 복귀하기 위한 탕감조건을 세우고 ‘실체헌제’를 거친 후에, 아브라함의 ‘상징헌제’ 실수로 말미암은 400년 간의 탕감노정(蕩減路程)을 걷기 위하여 애급(埃及)으로 들어갔던 것이다.
Zanim jednak Ezaw i Jakub mogli spełnić warunek odszkodowania do usunięcia upadłej natury i złożyć ofiarę rzeczywistą, Jakub musiał spełnić warunek odszkodowania wymagany do odnowy pozycji Abla. Przed Jakubem leżały następujące zadania: po pierwsze miał spełnić warunek odszkodowania wymagany do odnowy pozycji Abla, postaci centralnej ofiary rzeczywistej. Następnie złożyć miał ofiarę rzeczywistą. Ostatecznie, co zostanie omówione w następnej sekcji, Jakub miał udać się do Egiptu i zapoczątkować czterystuletnią drogę odszkodowania, wymaganą od jego potomków z powodu błędu popełnionego przez Abrahama przy składaniu ofiary symbolicznej. Jakub spełnił warunek odszkodowania do odnowy pozycji Abla w sposób następujący.
첫째로, 야곱은 장자(長子)의 기업(基業)을 개인적으로 복귀하는 싸움에서 승리의 조건을 세워야 하였다. 사탄이 하나님이 창조하신 피조세계(被造世界)를 장자의 입장에서 점유하고 있기 때문에, 하나님은 차자(次子)의 입장에서 그 장자의 기업을 빼앗아 나오는 섭리를 하시는 것이다. 하나님이 장자를 미워하고 차자를 사랑하셨던 이유는 여기에 있다(말 1 : 2∼3). 그런데 장자의 기업을 복귀해야 할 사명을 띠고 복중에서부터 부름을 받은 야곱은 차자의 입장에서 지혜롭게 떡과 팥죽으로써 에서로부터 그 장자의 기업을 빼앗았던 것이다 (창 25 : 34). 야곱은 장자의 기업을 중히 여기어 그것을 복귀하려는 입장에 섰었기 때문에 하나님은 이삭으로 하여금 그를 축복하게 하셨고(창 27 : 27), 이에 반하여 에서는 그것을 팥죽 한 그릇에 팔아 버릴 정도로 경홀(輕忽)히 여겼기 때문에 그를 축복하시지 않았다.
Najpierw odniósł zwycięstwo w walce o odnowienie prawa pierworództwa, należnego najstarszemu synowi, na poziomie indywidualnym. Ponieważ Szatan objął panowanie nad światem stworzonym przez Boga, zajął on pozycję starszego syna. Bóg został zepchnięty do pozycji drugiego syna i musiał podejmować wysiłki na rzecz odzyskania prawa pierworództwa. Z tej przyczyny Bóg dawał drugim synom pierwszeństwo przed pierwszymi, tak jak w przypadku Ezawa i Jakuba: „Umiłowałem Jakuba, Ezawa zaś miałem w nienawiści” (Mal 1:2). Jakub jako drugi syn, który był odpowiedzialny za odnowienie prawa pierworództwa, sprytnie odkupił je od Ezawa za chleb i potrawę z soczewicy (Rdz 25:29-34). Ponieważ Jakub bardzo cenił prawo pierworództwa i czynił wielkie wysiłki, aby przejąć je od brata, Bóg sprawił, że Izaak udzielił mu swego błogosławieństwa (Rdz 27:27-29). Bóg nie pobłogosławił natomiast Ezawa, ponieważ tak nisko cenił on swoje pierworództwo, że sprzedał je za miskę soczewicy.
둘째로, 야곱은 사탄세계인 하란으로 들어가 21년 간을 고역(苦役)하면서 가정과 재물을 중심하고 장자의 기업을 복귀하는 싸움에서 승리해 가지고 가나안으로 돌아왔던 것이다.
Następnie Jakub udał się do Charanu, który reprezentował świat Szatana. Po okresie dwudziestu jeden lat ciężkiej pracy i cierpień odniósł zwycięstwo nad Labanem, odnawiając prawo pierworództwa przez stworzenie rodziny i zdobycie majątku jako należnego mu dziedzictwa. Po tym zwycięstwie Jakub powrócił do Kanaanu.
셋째로, 야곱은 하란에서 하나님이 약속하신 땅 가나안으로 돌아올 때, 얍복강에서 천사(天使)와의 싸움에서 승리하여 실체로써 천사에 대한 주관성(主管性)을 복귀하였던 것이다. 야곱은 이와 같이 하여 드디어 아벨의 입장을 탕감복귀함으로써 ‘실체헌제(實體獻祭)’를 위한 중심인물이 되었었다.
Po trzecie, w drodze do Kanaanu, kraju obiecanego błogosławieństwa, Jakub odniósł zwycięstwo w walce z Aniołem przy brodzie potoku Jabbok, odnawiając panowanie nad aniołami w rzeczywistej walce. Dzięki tym trzem zwycięstwom Jakub odnowił przez odszkodowanie pozycję Abla i stał się postacią centralną ofiary rzeczywistej.
이로써 에서와 야곱은 하나님이 아벨의 헌제를 받으셨을 때의 가인과 아벨의 입장을 확립하였기 때문에, 그들이 ‘타락성을 벗기 위한 탕감조건’을 세우려면 에서는 야곱을 사랑하고, 그를 중보(仲保)로 세우며, 그의 주관을 받는 입장에서 순종굴복(順從屈伏)하여 축복을 받은 야곱으로부터 선(善)을 이어받음으로써 선을 번식하는 입장에 서야만 했던 것이다. 그런데 실제에 있어 에서는 야곱이 하란에서 21년 간의 고역(苦役)을 마치고 하늘편 처자(妻子)와 재물을 취하여 가지고 가나안으로 돌아올 때, 그대로 그를 사랑하고 환영하였기 때문에(창 33 : 4) 그들은 ‘타락성을 벗기 위한 탕감조건’을 세울 수 있게 되었다. 그리하여 그들은 아담가정의 가인과 아벨, 또 노아가정의 셈과 함이 ‘실체헌제(實體獻祭)’에 실패하였던 것을 탕감복귀(蕩減復歸)할 수 있게 되었었다.
Ezaw i Jakub odnowili pozycje, jakie zajmowali Kain i Abel w momencie, kiedy Bóg przyjął ofiarę Abla. Aby wypełnione zostały warunki odszkodowania potrzebne do usunięcia upadłej natury, Ezaw powinien był kochać Jakuba, szanować go jako swojego pośrednika w relacji z Bogiem, posłusznie podporządkować się jego poleceniom oraz pomnażać dobro otrzymane od młodszego brata obdarzonego Bożym błogosławieństwem. Kiedy Jakub wraz z rodziną i majątkiem powrócił do Kanaanu po dwudziestu jeden latach cierpienia w Charanie, jego postawa sprawiła, że Ezaw przezwyciężył swoją początkową wrogość: Jakub spojrzał i zobaczył, że Ezaw nadciąga z czterystu ludźmi. Podzieliwszy więc dzieci między Rachelę i Leę i dwie niewolnice, uszykował niewolnice z ich dziećmi na przedzie, Leę z jej dziećmi nieco w tyle, a za nimi Rachelę i Józefa. Sam zaś idąc przed wszystkimi, siedem razy oddał pokłon swemu bratu, zanim się do niego zbliżył. Ezaw pośpieszył na jego spotkanie i objąwszy go za szyję ucałował go; i rozpłakali się obaj (Rdz 33:1-4). Kiedy Ezaw otworzył ramiona i gorąco przywitał Jakuba, bracia spełnili warunek odszkodowania do usunięcia upadłej natury. Po raz pierwszy podstawa wcielenia została pomyślnie ustanowiona. Kiedy Jakub i Ezaw złożyli ofiarę rzeczywistą, odnowili przez odszkodowanie wcześniejsze nieudane próby jej złożenia: błąd Kaina i Abla w rodzinie Adama oraz błąd Chama i Sema w rodzinie Noego.
이와 같이 에서와 야곱이 ‘실체헌제’에 성공함으로써, 일찍이 아담가정으로부터 ‘실체기대(實體基臺)’를 탕감복귀하여 나온 종적인 역사노정을 아브라함을 중심한 복귀섭리노정 중 이삭가정에서 비로소 횡적으로 탕감복귀하게 되었던 것이다.
Dzięki zwycięstwu odniesionemu w rodzinie Abrahama odnowiony został przez odszkodowanie, horyzontalnie w jednej rodzinie, długi wertykalny proces opatrzności, której celem była odnowa postawy wcielenia.
하나님이 에서를 태중(胎中)에서부터 미워하셨다고 로마서 9장 11절 내지 13절에 기록되어 있으나, 이와 같이 그는 야곱에게 굴복하여 자기의 책임분담(責任分擔)을 다하였기 때문에 복귀한 가인의 입장에 설 수 있게 되어 드디어 하나님의 사랑을 받게 되었던 것이다. 따라서 하나님이 그를 미워하셨다고 기록되어 있는 것은, 다만 그가 복귀섭리(復歸攝理)의 탕감조건(蕩減條件)을 맞추어 나아가는 데 있어서 사탄편인 가인의 입장에 있었기 때문에 미움을 받을 수 있었던 그 입장을 두고 하신 말씀이었음을 알아야 한다.
Ezaw znajdował się w pozycji osoby znienawidzonej przez Boga od czasu, gdy był jeszcze w łonie matki (Rz 9:11-13). Została mu bowiem powierzona rola Kaina, stojącego po stronie Szatana, aby mógł zostać spełniony warunek odszkodowania w opatrzności odnowy. Kiedy Ezaw podporządkował się Jakubowi i spełnił swoją część odpowiedzialności, zajął pozycję odnowionego Kaina i mógł otrzymać miłość Boga.
Ⅲ. 메시아를 위한 기대
3.3 Podstawa Przyjęcia Mesjasza
아담가정에서부터 세우려던 ‘메시아를 위한 기대’는, 복귀섭리의 중심인물들이 그들의 책임분담을 다하지 못하였기 때문에 3시대에 걸쳐 연장되어 아브라함에까지 이르렀었다. 그러나 이 뜻을 완성해야 할 아브라함이 또 ‘상징헌제(象徵獻祭)’에 실수함으로 인하여 이 뜻은 다시 이삭에게로 연장되었었다. 그런데 이삭가정을 중심하고 ‘믿음의 기대’와 ‘실체기대(實體基臺)’가 이루어짐으로써 이때에 비로소 ‘메시아를 위한 기대’가 조성되었던 것이다. 따라서 메시아는 응당 이때에 강림(降臨)하셔야 될 것이었다.
Zadanie ustanowienia podstawy przyjęcia Mesjasza, które Bóg usiłował wypełnić poczynając od rodziny Adama, musiało być wykonywane trzy razy, ponieważ postacie centralne opatrzności odnowy nie były w stanie spełnić swojej części odpowiedzialności. Trzecia próba odbyła się w rodzinie Abrahama, nawet ona jednak została przedłużona z powodu jego błędu w złożeniu ofiary symbolicznej. Zadanie wypełnienia Woli Bożej powierzone zostało Izaakowi i jego rodzinie, którzy ustanowili podstawę wiary i podstawę wcielenia. Kiedy ostatecznie podstawa przyjęcia Mesjasza została ustanowiona, można by się spodziewać, że Mesjasz powinien przyjść na ziemię w tamtym czasie.
그런데 우리는 여기에서 ‘메시아를 위한 기대’를 중심하고 볼 때, 메시아를 맞기 위한 이 기대의 사회적인 배경은 어떠해야 될 것인가 하는 것을 알아야 하겠다.
Przygotowanie na przyjęcie Mesjasza powinno objąć także środowisko społeczne.
타락인간(墮落人間)이 ‘메시아를 위한 기대’를 세워야 하는 것은 이미 사탄을 중심하고 이루어진 세계를 메시아를 위한 왕국으로 복귀할 수 있는 터전을 마련하기 위함이다. 그런데 아담가정이나 노아가정을 중심한 복귀섭리(復歸攝理)에 있어서는 그 가정을 침범할 수 있는 다른 가정이 없었기 때문에, ‘메시아를 위한 가정적인 기대’만 이루어지면 그 기대(基臺) 위에 메시아는 오시게 되어 있었다. 그러나 아브라함 때에는 이미 타락인간들이 사탄을 중심한 민족을 형성하여 아브라함가정에 대결하고 있었기 때문에, 그때에 ‘메시아를 위한 가정적인 기대’가 이루어졌다 하더라도 그 기대 위에 바로 메시아가 강림하실 수는 없었다. 그러므로 이 기대가 사탄세계와 대결할 수 있는 민족적인 판도 위에 세워진 후에야 비로소 메시아를 맞을 수 있었던 것이다. 따라서 아브라함이 ‘상징헌제’에 실수하지 않고 ‘실체헌제(實體獻祭)’에 성공하여 그때에 ‘메시아를 위한 가정적인 기대’가 이루어졌다 하더라도, 그 기대를 중심하고 그 후손이 가나안 땅에서 번성하여 ‘메시아를 위한 민족적인 기대’를 조성하는 데까지 이르지 않고서는 메시아를 맞을 수 없었던 것이다. 그러나 그가 ‘상징헌제’에 실수하였기 때문에 이에 대한 벌로서, ‘메시아를 위한 가정적인 기대’를 조성한 이삭의 후손들은 고향을 떠나 이방(異邦)에 들어가서 400년 간을 고역(苦役)하면서 민족적인 기대를 세워 가지고 다시 가나안으로 돌아온 후에야 ‘메시아를 위한 민족적인 기대’를 조성할 수 있도록 되어 있었던 것이다.
Podstawa przyjęcia Mesjasza musi umożliwić przemianę tego szatańskiego świata w Królestwo Niebieskie, kierowane przez Mesjasza. W czasach Adama i Noego nie było innych rodzin, które mogłyby zaatakować czy zniszczyć rodzinę centralną. Gdyby któraś z tych centralnych rodzin ustanowiła podstawę przyjęcia Mesjasza na poziomie rodziny, przyjście Zbawiciela mogłoby nastąpić bez przeszkód. Jednak w czasach Abrahama upadli ludzie stworzyli już szatańskie narody, które z łatwością pokonałyby rodzinę Abrahama. Dlatego mimo że podstawa przyjęcia Mesjasza została ustanowiona w owym czasie, była ona ograniczona do poziomu rodziny. Mesjasz nie mógłby się bezpiecznie oprzeć na takiej podstawie. Potrzebny był fundament suwerennego narodu, w oparciu o który strona Boga mogłaby stawić czoła narodom szatańskiego świata. Fundament taki byłby konieczny nawet wtedy, gdyby Abraham prawidłowo złożył ofiarę symboliczną i gdyby Izaak i Izmael złożyli ofiarę rzeczywistą i ustanowili podstawę przyjęcia Mesjasza na poziomie rodziny. Mesjasz nie mógłby zostać zesłany, dopóki potomkowie Abrahama nie pomnożyliby się w ziemi Kanaan i nie ustanowili narodowej podstawy przyjęcia Mesjasza. W zaistniałej sytuacji chociaż potomkowie Izaaka ustanowili podstawę przyjęcia Mesjasza na poziomie rodziny, musieli opuścić ojczyznę i cierpieć w obcej ziemi przez czterysta lat, aby odpokutować za błąd Abrahama. Mimo doznawanych cierpień naród izraelski rozrósł się i umocnił w Egipcie. W końcu miał powrócić do Kanaanu i zbudować narodową podstawę przyjęcia Mesjasza jako suwerenny naród przygotowany na przyjęcie Zbawiciela i uczestniczenie w jego dziele (patrz Mojżesz i Jezus 2.2.3.3).
그러면 아브라함의 ‘상징헌제(象徵獻祭)’ 실수로 말미암아 그 후손에게 남아진 탕감노정(蕩減路程)은 누구로부터 시작되어야 하였던가? 그것은 이삭이 아니고 야곱으로부터였다. 왜냐하면 위에서 이미 상론(詳論)한 바와 같이, 모든 탕감노정을 중심적으로 걸어야 할 인물은 ‘실체헌제(實體獻祭)’의 중심인 아벨형의 인물이기 때문이다. 따라서 아담가정에서는 아벨, 노아가정에서는 함, 아브라함가정에서는 이삭, 그리고 이삭가정에서는 야곱이 각각 그 가정의 탕감노정을 중심적으로 걸어야 했던 것이다. 특히 야곱은 ‘메시아를 위한 기대’ 위에 선 아벨형의 인물이었기 때문에, 다음에 메시아가 걸으셔야 할 사탄 분립의 전형노정(典型路程)을 먼저 본보기로 걸어야 했던 것이다(후편 제2장 제1절).
Odpowiedzialność przejścia drogi odszkodowania została złożona na barki potomków Abrahama w wyniku jego błędu popełnionego podczas składania ofiary symbolicznej. Drogę tę miał zapoczątkować Jakub, nie Izaak. Osoba, na której spoczywa główna odpowiedzialność podążania drogą odszkodowania, jest postacią typu Abla, centralną postacią ofiary rzeczywistej. Abel w rodzinie Adama, Cham w rodzinie Noego, Izaak w rodzinie Abrahama i Jakub w rodzinie Izaaka dźwigali główny ciężar drogi odszkodowania powierzonej ich rodzinom. Spośród nich Jakub był jedyną osobą, która opierała się na podstawie przyjęcia Mesjasza. Dlatego szedł on wzorcową drogą oddzielenia się od Szatana, ustanawiając model, którym miał później kierować się sam Mesjasz (patrz Mojżesz i Jezus 1).
그리하여 야곱가정은 이삭가정을 중심하고 세워진 ‘메시아를 위한 기대’ 위에서, 아브라함이 지은 죄를 담당하고 400년 간의 탕감노정을 걸음으로써 아브라함을 중심한 복귀섭리(復歸攝理)의 목적을 이루어야 했기 때문에, 이삭가정과 같은 입장에서 이 탕감노정을 출발하게 되어 있었다.
Rodzina Jakuba opierała się na podstawie przyjęcia Mesjasza ustanowionej w rodzinie Izaaka. Przejmując pozycję rodziny Izaaka, stanęła ona przed zadaniem dopełnienia opatrzności powierzonej Abrahamowi — miała wziąć odpowiedzialność za jego grzech i rozpocząć czterystuletnią drogę odszkodowania.
즉 이삭가정에 있어서 아벨의 입장인 야곱이 모든 탕감노정을 걸었던 것과 같이, 야곱가정에 있어서는 야곱의 하늘편 처(妻) 라헬의 소생인 요셉이 먼저 애급(埃及)으로 들어가 그 탕감노정을 걸음으로써 아벨의 입장을 확립해야 되었던 것이다. 그러므로 요셉이 그의 형들에 의하여 애급으로 팔려 가서 30세에 애급의 총리대신(總理大臣)이 된 후에 그가 어렸을 때 하늘에서 몽시(夢示)로써 예시해 주셨던 대로(창 37 : 5∼11), 먼저 야곱의 사탄편 처 레아의 소생인 이복형(異腹兄)들이 그에게 가서 굴복함으로써 자녀들이 먼저 입애급노정(入埃及路程)을 걷게 되었고, 다음으로는 그의 부모가 같은 노정으로 인도되었었다. 그리하여 야곱가정은 장차 메시아를 민족적으로 맞기 위한 탕감노정을 출발하게 되었던 것이다.
W rodzinie Izaaka tym, który przeszedł całą drogę odszkodowania, był Jakub, zajmujący pozycję Abla. W rodzinie Jakuba pozycję Abla miał utrwalić Józef, syn Racheli, żony Jakuba reprezentującej stronę Boga, przez udanie się do Egiptu i przejście drogi odszkodowania. Sprzedany w niewolę przez swoich braci i zawieziony do Egiptu Józef został premierem w Egipcie w wieku trzydziestu lat. Spełniła się przepowiednia dana mu we śnie przez Boga, kiedy był jeszcze dzieckiem (Rdz 37:5-11). Najpierw jego przyrodni bracia zrodzeni z Lei, żony Jakuba reprezentującej stronę Szatana, przybyli do Egiptu i poddali się mu. Następnie przybyły do Egiptu wszystkie dzieci Jakuba, sprowadzając ze sobą na koniec ojca. W ten sposób rodzina Jakuba rozpoczęła drogę odszkodowania prowadzącą do stworzenia narodu, który miał kiedyś przyjąć Mesjasza.
이와 같이 이삭을 중심한 섭리는 또 야곱을 중심한 섭리노정(攝理路程)으로 연장되었다. 그러나 마치 아브라함과 이삭이 개체는 다르지만 뜻으로 볼 때 한 몸이었던 것과 같이, 야곱은 이삭가정을 중심한 ‘메시아를 위한 기대’를 세운 ‘실체기대(實體基臺)’의 중심인물로서 아브라함이 지은 죄를 담당하고, 장차 ‘메시아를 위한 민족적인 기대’를 세워 가지고 이삭의 뜻을 민족적으로 이루어야 할 탕감노정을 출발하였기 때문에, 아브라함과 이삭과 야곱은 서로 개체는 다르나 뜻으로 보면 모두 한 몸이었던 것이다. 따라서 야곱의 성공은 곧 이삭의 성공이요, 이삭의 성공은 곧 아브라함의 성공이 되기 때문에, 아브라함을 중심한 복귀섭리(復歸攝理)는 이삭과 야곱에로 연장되었으나 뜻을 중심하고 보면 연장되지 않고 그 당대에 이루어진 것과 같은 것이다. 나는 네 조상의 하나님이니 아브라함의 하나님 이삭의 하나님 야곱의 하나님이니라(출 3 : 6)고 한 말씀은 바로 이러한 섭리노정에 입각해 볼 때, 그들은 3대이면서도 뜻으로 보면 하나의 ‘뜻’을 공동으로 이룩한 선조들로서 1대와 같다는 것을 말해 주는 것이라 하겠다.
Jako postać centralna, która ustanowiła podstawę przyjęcia Mesjasza w rodzinie Izaaka, Jakub był odpowiedzialny za odnowienie grzechu Abrahama. Miał także zapoczątkować drogę odszkodowania prowadzącą do spełnienia na poziomie narodowym misji, która kiedyś została powierzona Izaakowi. Dlatego, tak jak w przypadku Abrahama i Izaaka, Bóg traktował Abrahama, Izaaka i Jakuba jako jedną osobę w odniesieniu do Jego Woli, chociaż byli oni trzema różnymi osobami. Zwycięstwo Jakuba oznaczało więc zwycięstwo Izaaka, a sukces Izaaka oznaczał sukces Abrahama. Opatrzność odnowy ześrodkowana w rodzinie Abrahama, mimo iż została przedłużona na pokolenie Izaaka i Jakuba, była traktowana przez Boga tak, jakby była wypełniona w pokoleniu samego Abrahama. W Piśmie Świętym jest zapisane: „Ja jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba” (Wj 3:6). Werset ten wskazuje, że Bóg traktował te trzy pokolenia jako jedno pokolenie przodków, którzy wspólnie wypełnili Jego Wolę.
실상 하나님은 야곱가정으로 하여금 사탄세계인 애급(埃及)에 들어가 400년 고역의 길을 걷게 하시면서, 일찍이 아브라함에게 축복하신 말씀대로 선민(選民)을 세워 가지고 다시 가나안으로 돌아오게 한 후 ‘메시아를 위한 민족적인 기대’를 세우게 하심으로써, 이 기대 위에 메시아를 보내시어 복귀섭리를 완수하려 하셨던 것이다.
Bóg zamierzał osiągnąć cel opatrzności odnowy przez ustanowienie narodowej podstawy przyjęcia Mesjasza i zesłanie Zbawiciela do przygotowanego narodu. W tym celu Bóg sprawił, że potomkowie Jakuba znaleźli się w Egipcie, w świecie szatańskim, gdzie cierpieli w niewoli przez czterysta lat. Potem, zgodnie z obietnicą daną Abrahamowi, Bóg wywyższył ich jako naród wybrany i wprowadził z powrotem do Kanaanu.
그러므로 이삭가정을 중심하고 세워진 ‘메시아를 위한 기대’는 결과적으로 ‘메시아를 위한 민족적인 기대’를 조성하기 위한 탕감노정(蕩減路程)의 출발기대(出發基臺)가 되었던 것이다. 따라서 아담으로부터 아브라함에 이르기까지의 2천년 기간은 결과적으로 다음 시대에 ‘메시아를 위한 민족적인 기대’를 세우기 위한 출발기대를 조성하는 기간이 되었던 것이다.
Podstawa przyjęcia Mesjasza ustanowiona w rodzinie Izaaka stała się punktem wyjścia do rozpoczęcia drogi odszkodowania prowadzącej do ustanowienia narodowej podstawy przyjęcia Mesjasza. W tym sensie okres dwóch tysięcy lat od Adama do Abrahama był okresem ustanawiania podstawy dla narodowej opatrzności, która miała się rozpocząć w epoce następnej.
아브라함의 ‘상징헌제(象徵獻祭)’ 실수로 인한 탕감노정을 담당한 야곱은 하늘 뜻을 위한 지혜로써 에서로부터 장자(長子)의 기업(基業)을 빼앗는 개인적인 싸움에서 성공하였고, 사탄세계인 하란으로 들어가 그의 외숙부(外叔父) 라반으로부터 장자의 기업을 가정적으로 빼앗는 21년 간의 싸움에 성공하였다. 그리고 그가 하란에서 가나안으로 돌아오는 길에서는 또 천사(天使)와의 싸움에서 승리하여, 인간 조상이 타락된 이후 타락인간으로서는 처음으로 천사에 대한 주관성을 복귀할 수 있는 탕감조건을 세워 이스라엘이라는 이름을 받음으로써 선민(選民) 형성의 기틀을 잡았던 것이다.
Podsumowując, możemy stwierdzić, że Jakub odniósł zwycięstwo — wypełnił odpowiedzialność za drogę odszkodowania, naprawiając w ten sposób błąd Abrahama. Najpierw Jakub odniósł zwycięstwo na poziomie jednostki, kiedy posługując się mądrością i sprytem zdobył od Ezawa prawo pierworództwa. Podczas powrotu z Charanu do Kanaanu zwycięsko wyszedł z walki z aniołem. Był pierwszym upadłym człowiekiem, który wypełnił warunek odszkodowania do odnowy panowania nad aniołem. Dlatego otrzymał imię „Izrael” (Rdz 32:28), oznaczające, że ustanowił model i stworzył fundament dla powstania narodu wybranego.
야곱은 이러한 노정을 걸어서 가나안으로 돌아온 후 비로소 ‘타락성을 벗기 위한 탕감조건’을 세웠으므로, 그는 사탄을 굴복시키는 전형노정(典型路程)을 성공적으로 걷게 되었던 것이다. 이 전형노정을 따라서 모세도 걸었고 예수님도 걸으셨으며 이스라엘 민족도 또한 걸어야 했기 때문에, 이스라엘 민족사는 사탄을 민족적으로 굴복시켜 온 그 전형노정의 사료(史料)가 되는 것이다. 이스라엘 민족사가 복귀섭리역사(復歸攝理歷史)의 중심사료가 되는 이유도 여기에 있다.
Powracając do Kanaanu po odniesieniu tych zwycięstw, Jakub zdobył serce Ezawa i obaj ustanowili warunek odszkodowania do usunięcia upadłej natury. Jakub zakończył zwycięsko modelową drogę ujarzmienia Szatana. Wytyczoną przez niego drogą poszedł następnie Mojżesz, a nawet sam Jezus i cały naród izraelski. Historia Izraela może być dla nas doskonałym historycznym źródłem, pozwalającym zrozumieć drogę wiodącą do ujarzmienia Szatana na poziomie narodowym. Dlatego jest ona historią centralną w opatrzności odnowy.
3.4 Nauka płynąca z przykładu Abrahama
아브라함을 중심한 복귀섭리는, 첫째로 우리에게 ‘뜻 성사’에 대한 하나님의 예정(豫定)이 어떠하신가를 보여 주셨다. 복귀섭리는 하나님의 힘만으로써는 이루어질 수 없고, 인간책임분담(人間責任分擔)이 합해져서만 비로소 이루어진다. 따라서 하나님은 아브라함을 부르시어 복귀섭리의 목적을 이루려 하셨으나, 그가 자기의 책임분담을 다하지 못하였기 때문에 그 뜻은 이루어지지 않았던 것이다.
Po pierwsze, droga Abrahama ukazuje, że Boże przeznaczenie odnośnie sposobu wypełnienia Jego Woli jest warunkowe. Opatrzność odnowy nie może zostać wypełniona mocą samego Boga, lecz jedynie w połączeniu z ludzką częścią odpowiedzialności. Mimo że Bóg powołał Abrahama do wypełnienia opatrzności odnowy, to jednak kiedy Abraham nie spełnił swojej odpowiedzialności, Wola Boga nie została urzeczywistniona.
둘째로는 인간에 대한 하나님의 예정이 어떠하신가를 보여 주셨다. 하나님은 아브라함을 믿음의 조상으로 예정하셨으나, 아브라함이 그 자신의 책임분담을 다하지 못하였기 때문에 그의 사명은 이삭을 거쳐 야곱에로 옮겨졌던 것이다.
Po drugie, droga Abrahama świadczy o tym, że warunkowe jest także Boże przeznaczenie dotyczące ludzi w ogóle. Bóg przeznaczył Abrahama na ojca wiary pod warunkiem, że prawidłowo złoży on ofiarę. Kiedy jednak Abraham nie wypełnił swojej odpowiedzialności, jego misja została przekazana Izaakowi.
셋째로 복귀섭리는 인간이 그의 책임분담을 다하지 못할 때에 그 뜻은 필연적으로 연장되고, 동시에 그것을 복귀하려면 보다 큰 것으로서의 탕감조건(蕩減條件)을 세워야 한다는 것을 보여 주셨다. 그러므로 아브라함으로서는 동물을 제물(祭物)로 바쳐서 이루어질 수 있었던 뜻이, 그의 실수로 말미암아 사랑하는 아들 이삭을 제물로 바쳐서야 이루어지게 되었던 것이다.
Po trzecie, droga Abrahama uświadamia nam, że kiedy ludzie nie wypełnią swojej odpowiedzialności, spełnienie Woli Boga zawsze się opóźnia, a odnowa błędu wymaga spełnienia warunku odszkodowania o większej wartości. W przypadku Abrahama Wola Boga miała pierwotnie zostać spełniona jedynie drogą złożenia ofiary ze zwierząt; kiedy jednak Abraham zawiódł, musiał złożyć w ofierze ukochanego syna Izaaka, a jego misja została przeniesiona na Izaaka i Jakuba.
넷째로는 제물을 쪼개는 것으로써, 우리들도 각자를 제물로서 쪼개어 선과 악으로 분립해야 된다는 것을 보여 주셨다. 신앙생활은 자신을 제물의 입장에 세워 놓고 선과 악으로 쪼개어 하나님이 기뻐하시는 생축(牲畜)의 제물로 바치는 생활이다. 그렇기 때문에 우리가 항상 하나님의 뜻을 중심하고 자신을 쪼개지 않을 때에는 거기에 사탄이 침범할 수 있는 조건이 성립되는 것이다.
Po czwarte, fakt, że Abraham przeciął ofiary na połowy, uczy, że każdy z nas musi podzielić siebie jako ofiarę w celu oddzielenia dobra od zła. Życie wiary wymaga umieszczenia siebie w pozycji ofiary. Jedynie przez oddzielenie dobra od zła w nas samych możemy stać się żywymi ofiarami miłymi Bogu. Powinniśmy nieprzerwanie oddzielać w sobie dobro od zła zgodnie ze standardem wyznaczonym przez Prawo Boże. Jeżeli tego nie robimy, stwarzamy warunki, które pozwalają Szatanowi atakować nas.
