4.1 Proces i standard wyznaczania pierwotnej wartości
창조본연(創造本然)의 가치는 어떻게 결정되는가? 어떤 대상이 지니고 있는 가치는 그 대상이 존재하는 목적과 그것을 대하는 인간 주체의 욕구와의 상대적 관계에 의하여 결정된다고 생각하는 것이 우리가 이제까지 알아 왔던 일반적인 가치관이었다. 그런데 어떤 개성체의 창조본연의 가치는 그 자체 내에 절대적인 것으로 내재하고 있는 것이 아니라, 그 개성체가 하나님의 창조이상(創造理想)을 중심하고 어떠한 대상으로 존재하는 목적과 그것을 대하는 인간 주체의 창조본연의 가치 추구욕이 상대적 관계를 맺음으로써 결정된다. 따라서 어떤 대상이 창조본연의 가치를 가지기 위하여는, 그것이 인간 주체와 수수작용에 의하여 합성일체화함으로써 하나님의 제3대상이 되어 창조본연의 사위기대(四位基臺)를 이루지 않으면 아니 된다.
Co określa pierwotną wartość każdej rzeczy? Określa ją zależność pomiędzy przeznaczeniem danego obiektu a celem, jaki człowiek dla danej rzeczy wyznacza. Mówiąc ściślej, żaden byt nie ma stałej, ściśle określonej wartości. Wartość jest czymś względnym, zależnym od wzajemnej relacji między celem danego bytu, który wyznacza Bóg, a pragnieniem człowieka, aby ten byt posiadać, cenić i wydobyć jego prawdziwą wartość. Aby byt mógł osiągnąć swoją prawdziwą wartość, powinien zająć pozycję obiektu w podstawie czterech pozycji, nawiązać czynność wymiany wzajemnej z człowiekiem i stać się trzecim obiektem Boga.
그러면 창조본연의 가치의 기준은 어디에 있는가? 창조본연의 가치는 어떤 대상(對象)과 인간 주체(主體)가 하나님을 중심하고 창조본연의 사위기대를 이룰 때 결정되는데, 이 사위기대의 중심이 절대자 하나님이시므로 이 가치의 기준도 절대자 하나님이신 것이다. 그러므로 절대자 하나님을 기준으로 하여 그에 상대적으로 결정되는 어떤 대상의 창조본연의 가치도 절대적인 것이 아닐 수 없다.
Co stanowi standard, według którego wyznaczana jest wartość bytu? Pierwotną wartość bytu określa jego uczestnictwo w podstawie czterech pozycji. W centrum tej podstawy znajduje się Bóg, dlatego to On decyduje o ostatecznej wartości każdego bytu. Ponieważ Bóg jest Absolutem — kryterium, w oparciu o które określana jest pierwotna wartość obiektu, też jest absolutne.
예를 들면, 꽃의 미(美)는 어떻게 결정되는가? 그것은 하나님이 그 꽃을 창조하신 목적과 그 꽃의 미를 찾는 인간의 미에 대한 창조본연의 추구욕이 합치될 때, 다시 말하면 하나님의 창조이상에 입각한 인간의 미에 대한 추구욕이 그 꽃으로부터 오는 정적(情的)인 자극으로 말미암아 충당되어 인간이 완전한 기쁨을 느낄 때 그 창조본연의 미가 결정된다. 이와 같이 창조목적(創造目的)을 중심하고 그 꽃으로부터 느끼는 기쁨이 완전할 때 그 꽃의 미는 절대적이다. 여기에 그 미의 추구욕이란 인간 자신이 그의 성상(性相)과 형상(形狀)을 그의 대상을 통하여 상대적으로 느끼려 하는 욕망을 말한다. 그리고 그 꽃의 창조목적과 그 꽃을 대하는 인간의 가치 추구욕이 합치되는 순간 그 대상과 주체는 혼연일체의 상태를 이루게 된다.
Co decyduje o pierwotnym pięknie róży? Pierwotne piękno róży jest określone gdy spełniają się równocześnie dwa cele: jeden nadany przez Boga w momencie stworzenia oraz drugi — przez pochodzące od Boga pragnienie ludzkie, by cieszyć się kwiatem i wydobyć jego piękno. Inaczej mówiąc, człowiek doskonały odczuwa pełnię radości, kiedy kwiat zaspokaja w nim pobudzone pragnienie piękna. W chwili gdy to zachodzi, kwiat demonstruje swoje pierwotne piękno. Owo piękno osiąga wymiar absolutny, kiedy kwiat spełnia swój nieodłączny cel, którym jest sprawianie pełnej radości swojemu podmiotowi. Ludzkie pragnienie by rozkoszować się pięknem kwiatu jest namiastką pragnienia by za pośrednictwem obiektu odczuwać różne aspekty własnej natury wewnętrznej i formy zewnętrznej. W chwili w której cel stworzenia kwiatu oraz ludzkie pragnienie wydobycia jego piękna są spełnione, podmiot i obiekt tworzą harmonijną jedność.
그러므로 어떠한 존재가 창조본연의 가치를 가지기 위하여는, 하나님을 중심하고 그와 그를 대하는 인간 주체가 혼연일체의 상태에서 하나님의 제3대상이 되어 사위기대(四位基臺)를 이루어야 한다. 그러면 절대적인 가치의 기준인 하나님과 상대적으로 결정된 만물들의 창조본연의 가치도 절대적인 것이 되는 것이다. 지금까지 어떤 대상의 가치가 절대적인 것이 되지 못하고 상대적이었던 것은, 그 대상과 그것을 대하는 타락인간과의 사이에 이루어지는 수수관계(授受關係)가 하나님의 창조이상을 중심한 것이 아니고 사탄적인 목적과 욕망을 중심한 것이었기 때문이다.
Stworzony byt osiąga swoją prawdziwą wartość, gdy wraz z człowiekiem — swoim podmiotem, tworzy harmonijną jedność, stając się trzecim obiektem Boga w podstawie czterech pozycji. Proces ten w sposób absolutny, opierając się o określony przez Boga absolutny standard, wyznacza prawdziwe wartości wszystkich rzeczy. Żaden obiekt nie osiągnął dotychczas swej absolutnej wartości. Wszystkie obiekty mają wartość względną, ponieważ tworzą relacje z upadłymi ludźmi, które są niezgodne z Bożym ideałem stworzenia lecz zbieżne z celem i pragnieniem Szatana.
4.2 Pierwotne uczucia, intelekt i wola; Pierwotne piękno, prawda i dobro
인간의 마음은 그 작용에 있어서 지(知)·정(情)·의(意)의 3기능을 발휘한다. 그리고 인간의 육신은 그 마음의 명령에 감응되어 행동한다. 이것을 보면 그 육신은 마음 곧 지·정·의의 감응체로서, 그의 행동은 진(眞)·미(美)·선(善)의 가치를 추구하는 것으로 나타나게 된다. 또 하나님은 어디까지나 인간의 마음의 주체이시기 때문에 지·정·의의 주체이시기도 하다. 따라서 인간은 창조본연(創造本然)의 가치 실현욕에 의해 마음으로 하나님의 그 본연의 지·정·의에 감응하고, 몸으로 이것을 행동함으로써 비로소 그 행동은 창조본연의 진·미·선의 가치를 나타내게 되는 것이다.
Umysł ludzki posiada emocje, intelekt i wolę. Ciało człowieka porusza się zgodnie z poleceniami umysłu. Ciało odpowiada na emocje, intelekt i wolę, gdyż pragnie dobra, prawdy i piękna. Bóg jest podmiotem umysłu ludzkiego, podmiotem ludzkich uczuć, intelektu i woli. Człowiek, dążąc do osiągnięcia swojej pierwotnej wartości, odczuwa swym umysłem doskonałe uczucia, intelekt oraz wolę Boga i podejmuje odpowiednie działania. Duchem i ciałem wyraża pierwotne piękno, pierwotną prawdę i pierwotne dobro.
Ⅲ. 사랑과 미, 선과 악, 의와 불의
4.3 Miłość i piękno, dobro i zło, prawość i nieprawość
1. 사랑과 미
4.3.1 Miłość i piękno
하나님으로부터 분립된 2성(二性)의 실체가 상대기준(相對基準)을 조성하여 수수작용(授受作用)을 함으로써 사위기대(四位基臺)를 이루려 할 때, 그들이 하나님의 제3대상으로 합성일체화(合性一體化)하기 위하여 주체가 대상에게 주는 정적(情的)인 힘을 사랑이라 하고, 대상이 주체에게 돌리는 정적인 힘을 미(美)라고 한다. 그러므로 사랑의 힘은 동적(動的)이요, 미의 자극은 정적(靜的)이다.
Dwie istoty, będące wyrazem dwoistych przymiotów Boga, tworząc wspólną podstawę i dążąc do jedności, aby stać się trzecim obiektem Boga, ustanawiają podstawę czterech pozycji oraz inicjują czynność dawania i otrzymywania. W tym procesie występują dwie emocjonalne siły: miłość — przekazywana przez podmiot obiektowi oraz piękno — przekazywane przez obiekt podmiotowi. Siła miłości jest aktywna, natomiast siła piękna jest bierna.
하나님과 인간을 두고 볼 때 하나님은 사랑의 주체이시요 인간은 미의 대상이며, 남녀를 놓고 볼 때에는 남자는 사랑의 주체가 되고 여자는 미의 대상이 된다. 피조세계에 있어서는 인간은 사랑의 주체가 되고 만물세계는 미의 대상이 되는 것이다. 그러나 주체(主體)와 대상(對象)이 합성일체화하면 미에도 사랑이, 사랑에도 미가 내포되는 것이다. 왜냐하면 주체와 대상이 서로 돌아서 일체를 이루면 주체도 대상의 입장에, 대상도 주체의 입장에 설 수 있기 때문이다. 대인관계에 있어서 윗사람의 사랑에 대하여 아랫사람이 돌리는 미를 충(忠)이라 하고, 부모의 사랑에 대하여 자녀가 돌리는 미를 효(孝)라고 하며, 남편의 사랑에 대하여 아내가 돌리는 미를 열(烈)이라고 한다. 사랑과 미의 목적은, 하나님으로부터 실체로 분립된 양성(兩性)이 사랑과 미를 주고받음으로 합성일체화하여 하나님의 제3대상이 됨으로써 사위기대를 조성하여 창조목적을 이루려는 데 있다.
W relacji Bóg — człowiek, Bóg jest podmiotem obdarzającym miłością, człowiek zaś obiektem, który odwzajemnia się pięknem. W relacji mężczyzna — kobieta, mężczyzna jest podmiotem, który obdarza miłością, a kobieta obiektem, który odwzajemnia się pięknem. W relacji człowiek — wszechświat, człowiek jest podmiotem, a wszechświat obiektem. Kiedy podmiot i obiekt stają się absolutną, harmonijną jednością, wówczas miłość staje się pięknem a piękno kształtem miłości. Wynika to z tego, że kiedy podmiot i obiekt jednoczą się w ruchu okrężnym, podmiot może przejmować funkcje obiektu, a obiekt podmiotu. W stosunkach międzyludzkich piękno którym podwładny odpowiada przełożonemu na jego miłość nazywane jest lojalnością, a piękno, którym dziecko odpowiada na miłość rodziców nazywane jest synowskim oddaniem rodzicom. Wspólnym celem piękna i miłości jest umożliwienie dwom bytom, wywodzącym się od Boga, ustanowienie podstawy czterech pozycji i spełnienie celu stworzenia. Wzajemnie dzieląc się miłością i pięknem tworzą one harmonijną jedność i stają się trzecim obiektem Boga.
다음으로는 하나님의 사랑이 무엇인가를 알아보기로 하자. 하나님을 중심하고 그의 이성성상(二性性相)의 실체대상으로 완성된 아담과 해와가 일체를 이루어 자녀를 번식함으로써 부모의 사랑(제1대상의 사랑), 부부의 사랑(제2대상의 사랑), 자녀의 사랑(제3대상의 사랑) 등 창조본연의 3대상(三對象)의 사랑을 체휼해야만, 삼대상목적(三對象目的)을 완성하여 사위기대를 이룬 존재들로서 인간 창조의 목적을 완성하게 되는 것이다. 이러한 사위기대(四位基臺)의 3대상 사랑에 있어서 그 주체적인 사랑이 바로 하나님의 사랑이다. 그러므로 하나님의 사랑은 3대상의 사랑으로 나타나 사위기대 조성을 위한 근본적인 힘이 되는 것이다. 따라서 사위기대는 하나님의 사랑을 완전히 받아서 그를 체휼할 수 있는 완전한 미의 대상이요, 또 완전한 기쁨의 대상이기 때문에 창조목적을 완성한 선의 근본적인 기대가 된다.
Zastanówmy się teraz nad naturą Bożej miłości. Gdyby Adam i Ewa osiągnęli doskonałość, odzwierciedlając jako obiekty dwoiste przymioty Boga, a następnie (w tej boskiej rodzinie) jako mąż i żona wydali na świat dzieci, to ze swoimi trzema obiektami doświadczyliby trzech rodzajów pierwotnej miłości: rodzicielskiej, małżeńskiej i dziecięcej (miłości pierwszego, drugiego i trzeciego obiektu). Wówczas zrealizowaliby cel trzech obiektów, ustanowili podstawę czterech pozycji, i tym samym spełniliby cel stworzenia. Miłość Boga wyraża się w relacjach trzech obiektów ponieważ jest podmiotem wobec wszystkich pozostałych rodzajów miłości istniejących w obrębie podstawy czterech pozycji. Jest siłą, która ożywia podstawę czterech pozycji. Natomiast podstawa czterech pozycji jest naczyniem doskonałego piękna, dzięki któremu możemy otrzymać i radować się pełnią Bożej miłości. To dom doskonałej radości i źródło dobra, gdzie wypełnia się cel stworzenia.
2. 선과 악
4.3.2 Dobro i zło
주체(主體)와 대상(對象)이 사랑과 미를 잘 주고 잘 받아 합성일체화함으로 말미암아, 하나님의 제3대상이 되어 사위기대를 조성함으로써 하나님의 창조목적을 성취하는 행위나 그 행위의 결과를 선(善)이라 하고, 사탄을 중심하고 사위기대를 조성함으로써 하나님의 창조목적에 배치(背馳)되는 행위나 그 행위의 결과를 악(惡)이라고 한다.
Czyn lub jego skutek jest dobrem wtedy kiedy służy realizacji Bożego celu stworzenia. Gdy podmiot i obiekt jednoczą się w harmonijnej i uduchowionej wzajemnej wymianie miłości i piękna, stając się trzecim obiektem Boga i budują podstawę czterech pozycji, wówczas mamy do czynienia z dobrem. Analogicznie, czyn lub jego skutek stanowi zło wtedy gdy narusza Boży cel stworzenia, budując podstawę czterech pozycji z Szatanem w centrum.
예를 들면, 하나님을 중심하고 마음과 몸이 주체와 대상의 입장에서 사랑과 미를 잘 주고 잘 받아 합성일체화하여 개인적인 사위기대를 조성함으로써, 창조목적을 완성한 개성체가 되어 하나님의 제1축복(第一祝福)을 완성하게 될 때, 그 개성체나 또는 그러한 개성체를 이루기 위한 행위를 선이라고 한다. 그리고 하나님을 중심하고 아담과 해와가 주체와 대상의 입장에서 사랑과 미를 잘 주고 잘 받아 부부를 이루고 자녀를 번식하여 가정적인 사위기대를 조성함으로써, 창조목적을 완성한 가정을 이루어 하나님의 제2축복(第二祝福)을 완성하게 될 때, 그 가정이나 또는 그러한 가정을 이루기 위한 행위를 선이라고 한다. 또 개성을 완성한 인간이 어떠한 사물을 제2의 자아로서 그 대상의 입장에 세워 놓고 그것과 합성일체화함으로 말미암아, 하나님의 제3대상을 이루어 주관적인 사위기대를 조성함으로써 하나님의 제3축복(第三祝福)을 완성하게 될 때, 그 사물이나 또는 그 사물을 이루기 위한 행위를 선이라고 한다. 그리고 사탄을 중심하고 사위기대를 조성함으로써 위와 같은 하나님의 3대 축복과 반대되는 목적을 이루는 행위나 그 행위의 결과를 악이라고 한다.
Na przykład czyny, które prowadzą do osiągnięcia celu jakim jest Pierwsze Błogosławieństwo, są dobre i sprawiają, że sama jednostka staje się dobra. Działania prowadzące do wypełnienia Pierwszego Błogosławieństwa obejmują między innymi wymianę miłości i piękna między umysłem i ciałem, ich wzajemne jednoczenie się według Bożego ideału stworzenia oraz ustanawianie podstawy czterech pozycji na poziomie jednostki. Gdyby Adam i Ewa zrealizowali Drugie Błogosławieństwo, budując rodzinę, która wypełnia Boży cel, to działania, zmierzające do tego celu (zgodne z Wolą Boga małżeństwo, wzajemne dzielenie się miłością i pięknem, wydanie na świat i wychowanie potomstwa oraz ustanowienie rodzinnej podstawy czterech pozycji) byłyby dobre i podobnie też ich rodzina byłaby dobra. Gdyby doskonała jednostka wypełniła Trzecie Błogosławieństwo, to działania zmierzające w tym kierunku byłyby dobre, a w konsekwencji cały świat stałby się dobry. Poprzez relację ze światem natury (swoim drugim ja) i osiągnięcie z nim pełnej jedności, powstaje nowy — trzeci obiekt Boga, tworząc w ten sposób czteropozycyjną podstawę panowania. Gdy człowiek postępuje odwrotnie: tzn. gdy ustanawia podstawę czterech pozycji pod panowaniem Szatana i realizuje cele sprzeczne z trzema Bożymi błogosławieństwami, to czyn ten, oraz jego skutek jest zły.
3. 의와 불의
4.3.3 Prawość i Nieprawość
선의 목적을 이루어 나아가는 과정에 있어서 그 선을 위한 생활적인 요소를 의(義)라고 하며, 악(사탄)의 목적을 이루어 나아가는 과정에 있어서 그 악을 위한 생활적인 요소를 불의(不義)라고 한다. 그러므로 선의 목적을 이루기 위하여는 필연적으로 의의 생활을 요하게 되는 것으로서, 의가 선의 목적을 추구하는 이유는 바로 여기에 있는 것이다.
Prawość to cnota, która umacnia człowieka w dążeniu do dobra i dobrych celów. Nieprawość to wada, która popycha człowieka do popełniania złych czynów i realizowania celów Szatana. Prawe życie jest niezbędnym warunkiem osiągnięcia dobra.