5.1 Proces stwarzania wszechświata
창세기 1장을 보면, 천지창조(天地創造)는 혼돈하고 공허하여 흑암이 깊음 위에 있는 데서 빛을 창조하신 것으로 출발하여, 먼저 물을 궁창(穹蒼) 위와 아래로 갈라 세우고, 다음에는 육지와 바다를 가르고, 다음엔 식물(植物)을 비롯하여 어류(魚類), 조류(鳥類), 포유류(哺乳類), 인류(人類) 등을 창조하시는 데 6일이라는 기간을 요하였다고 기록되어 있다. 이것으로써 우리는 피조세계(被造世界)의 창조가 끝날 때까지 6일이라는 시간적인 과정이 있었다는 것을 알 수 있다.
Według Księgi Rodzaju, na początku był chaos, pustka i ciemność. Z nich Bóg stworzył światło, po czym oddzielił wody pod sklepieniem niebieskim od wód nad sklepieniem, a następnie ląd od oceanu. W dalszej kolejności Bóg stwarzał rośliny, ryby, ptaki i ssaki, by na końcu stworzyć człowieka. Cały akt stworzenia trwał sześć „dni”, co sugeruje, że proces stwarzania wszechświata trwał pewien okres czasu.
여기에서 우리는 성서(聖書)에 기록된 창조의 과정이 오늘날 과학자들의 연구에 의한 우주의 생성과정과 거의 일치한다는 사실을 알 수 있다. 과학자들의 문헌에 의하면, 우주는 처음에는 가스 상태로서 무수시대(無水時代)의 혼돈과 공허한 가운데서 천체(天體)를 이루어, 강우(降雨)에 의한 유수시대(有水時代)가 되면서 물로 된 궁창을 형성하였고, 다음에는 화산(火山)의 분출에 의하여 물 속에서 육지가 드러나 바다와 육지가 생겼으며, 다음에는 하등의 식물과 동물에서 시작되어 순차로 어류, 조류, 포유류, 인류가 생성되었다고 하며, 지구의 연령을 수십억년으로 추산하고 있다. 지금으로부터 수천년 전에 기록된 이 성경의 천지창조 과정이 오늘날의 과학자들이 연구한 것과 거의 부합되고 있다는 사실을 볼 때, 우리는 이 기록이 하나님의 계시(啓示)임에 틀림이 없다는 것을 재확인하게 된다.
Proces stwarzania opisany w Biblii wykazuje pewne podobieństwa do głoszonej przez współczesną naukę teorii początku i rozwoju wszechświata. Według niej wszechświat w swym początkowym stadium był rozprzestrzeniającą się plazmą. Z chaosu i pustki w przestrzeni kosmicznej wyłoniły się dające światło ciała niebieskie. W miarę, jak płynna ziemia stygła, wybuchy wulkanów wypełniały niebo firmamentem wód. Wyłaniały się lądy na które spadała woda w postaci deszczu, tworząc kontynenty i oceany. Następnie pojawiły się organizmy prymitywne i rośliny, potem ryby, ptaki, ssaki i człowiek. Wiek Ziemi ocenia się na kilka miliardów lat. Chociaż biblijny opis stworzenia wszechświata powstał tysiące lat temu wciąż pozostaje aktualny i spójny z odkryciami współczesnej nauki. Możemy zatem być pewni, że zapis ten był inspirowany Bożym objawieniem.
우리는 여기에서 우주는 시간성을 떠나서 돌연히 생성된 것이 아니라, 그것이 생성될 때까지에는 상당한 시간이 소요되었다는 사실을 알았다. 따라서 천지창조를 완료하기까지의 6일이란 기실 일출(日出) 일몰(日沒)의 횟수로 계산되는 6일이 아니라, 창조과정의 여섯 단계의 기간을 표시한 것이었음을 알 수 있는 것이다.
Wszechświat nie pojawił się nagle w stanie ukończonym, jego powstanie i rozwój trwały niezmiernie długo. Biblijny okres sześciu dni nie powinien być interpretowany dosłownie, lecz w sposób symboliczny — jako opis sześciu uporządkowanych okresów czasu, w trakcie których miał miejsce proces stwarzania.
5.2 Okres wzrostu świata stworzonego
피조세계(被造世界)의 창조가 끝날 때까지 6일 즉 여섯 단계의 기간이 소요되었다는 사실은, 곧 피조세계를 구성하고 있는 각 개성체(個性體)가 완성되는 데 있어서도 어느만큼의 기간이 소요되었음을 의미한다. 그리고 창세기 1장에 있는 천지창조에 관한 기록을 보면 하루하루의 창조가 끝날 때마다 그 서수(序數) 일자를 밝힌 것이 있는데, 이 일자 표시에서도 우리는 피조물의 완성에 어떠한 기간이 소요되었음을 알게 된다. 즉 하나님은 첫날의 창조를 마치시자 저녁이 되며 아침이 되니 이는 첫째날이니라(창 1:5)고 말씀하셨다. 저녁으로부터 밤을 지나고 다음날 아침이 되면 둘째날일 것인데 첫째날이라고 한 것은, 피조물이 밤이라는 성장기간(成長期間)을 지나 아침이 되어서 완성된 후에야 창조이상(創造理想)을 실현하기 위한 첫 출발을 하게 되기 때문이다.
Proces stwarzania trwał sześć „dni” (sześć okresów czasu), a to oznacza, że każdy indywidualny byt we wszechświecie potrzebował pewnego czasu na powstanie i własny rozwój. Księga Rodzaju, opisując każdy dzień z osobna, daje nam pewne wskazówki odnośnie tego czasu. Poszczególne dni stwarzania liczone są w sposób niezwykły. Biblia mówi, że gdy zakończył się pierwszy dzień stwarzania, wówczas „nastał wieczór, i nastał poranek, dzień pierwszy”. Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że powinien to być początek drugiego dnia, jednak Biblia mówi, że był to dzień pierwszy. Określenie „jeden dzień” (Rdz 1:5) oznacza, że stworzony byt musi przejść przez okres wzrostu, symbolizowany przez noc, aby o poranku osiągnąć doskonałość. Gdy nastaje poranek, wówczas dany byt może wkroczyć w nowy dzień i realizować ideał stworzenia.
이처럼 피조세계에서 일어나는 모든 현상은 반드시 어느만큼의 시간이 경과한 후에야 그 결과를 가져오게 되는 것인 바, 이것은 피조물(被造物)이 창조될 때 일정한 성장기간을 거쳐서 완성되도록 창조되었기 때문이다.
Wszystkie byty we wszechświecie są tak zbudowane, że wydają owoce dopiero po upływie pewnego okresu czasu. Ich droga do doskonałości wiedzie poprzez okres wzrostu.
5.2.1 Trzy uporządkowane etapy okresu wzrostu
피조세계는 하나님의 본성상(本性相)과 본형상(本形狀)이 수리적인 원칙에 의하여 실체적으로 전개된 것이다. 여기에서 우리는 하나님은 수리성(數理性)을 가지고 계시다는 것을 미루어 알 수 있다. 그런데 하나님은 절대자이시면서 상대적인 이성성상의 중화적 존재이시기 때문에 3수적인 존재이시다. 따라서 한 하나님을 닮아 난 피조물(창 1 : 27)은 그 존재 양상이나 그 운동이나 또는 그 성장기간(成長期間) 등이 모두 3수 과정을 통하여 나타나게 된다.
Jeden z aspektów Boskiej natury ma wymiar matematyczny, dlatego wszechświat rozwija i manifestuje Boską pierwotna naturę wewnętrzną i pierwotną formę zewnętrzną w oparciu o zasady matematyczne. Bóg jest jedyną absolutną rzeczywistością o zharmonizowanych dwoistych przymiotach dlatego jest On symbolizowany przez liczbę trzy. Wszystkie stworzone byty, powstały na podobieństwo Boga w związku z tym istnieją, poruszają się i wzrastają, przechodząc przez trzy etapy.
따라서 하나님의 창조목적인 사위기대(四位基臺)는 하나님, 아담과 해와, 그리고 자녀 번식의 3단계의 과정을 거쳐서야 완성된다. 그리고 사위기대를 조성하여 원형운동을 하려면 반드시 정(正)·분(分 )·합(合) 3단계의 작용을 하여 삼대상목적(三對象目的)을 이루고 3점을 통과해야 되는 것이다. 따라서 한 물체가 정착하려면 최소한 3점에서 지지(支持)되어야 한다. 그러므로 모든 피조물이 완성됨에 있어서도 그의 성장기간은 소생기(蘇生期), 장성기(長成期), 완성기(完成期)의 질서적 3단계를 거쳐서야 완성되는 것이다.
Podstawa czterech pozycji, która jest Bożym celem stworzenia, powstaje w procesie trójetapowym: pierwowzór stanowi Bóg, następne etapy stanowią Adam i Ewa jako małżeństwo oraz ich dzieci. Aby ustanowić podstawę czterech pozycji i kontynuować ruch okrężny, należy przejść przez trzy etapy procesu pierwowzór–podział–jedność i osiągnąć cel trzech obiektów. Każda z pozycji musi być zaangażowana we wzajemną wymianę z pozostałymi trzema. Podobnie jest w przypadku gdy chcemy uzyskać stabilną pozycję — musimy wówczas mieć co najmniej trzy punkty podparcia. Wszystkie byty osiągają doskonałość, przechodząc przez trzy uporządkowane etapy wzrostu: etap kształtowania, etap wzrastania i etap spełnienia.
그러면 이제 자연계(自然界)에서 3수로 나타나고 있는 그 예를 들어 보기로 하자. 자연계는 광물과 식물과 동물로 되어 있고, 물질은 기체와 액체와 고체의 3상(三相)을 보여 주고 있다. 그리고 식물은 뿌리와 줄기와 잎의 세 부분으로 이루어졌고, 동물은 머리와 몸과 사지의 세 부분으로 되어 있는 것이다.
Liczba „trzy” bardzo często znajduje swe odbicie w świecie przyrody. Cały świat składa się z trzech królestw: minerałów, roślin i zwierząt. Materia istnieje w trzech stanach skupienia: stałym, ciekłym i gazowym. Rośliny posiadają trzy główne części: korzeń, łodygę lub gałąź i liście. Zwierzęta — trzy podstawowe części ciała: głowę, tułów i kończyny.
다음에 우리는 또 성서(聖書)에 보여지는 3수의 예를 들어 보기로 하자. 인간은 성장기간의 3단계를 완성하지 못하고 타락됨으로써 창조목적(創造目的)을 이루지 못하였기 때문에, 이 목적을 다시 이루는데 있어서도 이 3단계를 거치지 않으면 아니 된다. 그러므로 복귀섭리(復歸攝理)는 3수를 찾는 섭리를 하셨고, 따라서 성서에는 3수를 중심한 섭리의 기록이 많이 있다. 성부(聖父)·성자(聖子)·성신(聖神)의 3위(三位), 낙원의 3층, 누시엘 가브리엘 미가엘의 3천사, 방주(方舟)의 3층, 노아 홍수(洪水) 때의 3차의 비둘기, 아브라함의 3제물(三祭物), 이삭 헌제(獻祭)의 3일, 모세 때의 어둠의 재앙(災殃) 3일간, 출애급노정(出埃及路程)을 위한 3일간의 사탄 분립기간과 가나안 복귀를 위한 3차의 40년 기간, 요단강을 건너기 전 여호수아를 중심한 사탄 분립의 3일 기간, 예수님의 30년 사생애(私生涯)와 3년 공생애(公生涯), 3인의 동방박사(東方博士), 그들의 3예물, 3제자, 3대 시험, 겟세마네의 3차의 기도와 베드로의 예수님에 대한 3차의 부인(否認), 예수님이 운명하시기 전의 세 시간의 어둠과 3일 만의 부활(復活) 등 그 예는 허다하다.
Człowiek nie osiągnął celu stworzenia, ponieważ upadł zanim przeszedł trzy etapy wzrostu. Aby to odnowić, musi przejść przez te trzy etapy. Bóg starał się odnowić liczbę trzy, dlatego często występuje ona w Biblii oraz w opatrzności odnowy: Trójca Święta (Ojciec, Syn i Duch Święty); trzy poziomy Raju; trzej archaniołowie; trzy poziomy Arki Noego; trzy loty gołębicy, wypuszczonej po Potopie z Arki; trzy ofiary Abrahama oraz trzydniowa podróż przed złożeniem w ofierze Izaaka. W czasach Mojżesza: trzydniowa plaga ciemności; trzy dni oczyszczenia przed Wyjściem z Egiptu; trzy czterdziestoletnie okresy w podróży do Kanaanu oraz trzy dni oczyszczenia pod przywództwem Jozuego, poprzedzające przejście przez rzekę Jordan. W życiu Jezusa: trzy dekady prywatnego życia, po których przyszły trzy lata misji publicznej; trzej Mędrcy ze Wschodu, przynoszący trzy dary; trzej uczniowie; trzy kuszenia; trzy modlitwy w Ogrodzie Getsemani; trzykrotne zaparcie się Piotra; trzy godziny ciemności, które zapadły po ukrzyżowaniu oraz Zmartwychwstanie po trzech dniach spędzonych w grobie.
그러면 인간 시조는 언제 타락되었던가? 그들은 성장기간(成長期間) 즉 미완성기(未完成期)에서 타락했던 것이다. 인간이 만일 완성된 후에 타락하였다면 우리는 하나님의 전능성(全能性)을 믿을 수 없는 것이다. 만일 인간이 선(善)의 완성체가 되어 가지고 타락하였다면 선 자체도 불완전한 것이 되는 것이요, 따라서 선의 주체이신 하나님도 역시 불완전한 분이시라는 결론에 이르고 마는 것이다.
Kiedy miał miejsce Upadek pierwszych przodków? — W okresie wzrostu, przed osiągnięciem dojrzałości. Gdyby człowiek upadł po osiągnięciu doskonałości, byłoby to zaprzeczeniem wszechmocy Boga. Gdyby człowiek upadł po staniu się doskonałym ucieleśnieniem dobra, wtedy samo dobro byłoby niedoskonałe. W konsekwencji musielibyśmy przyznać, że Bóg jako źródło dobra także jest niedoskonały.
창세기 2장 17절을 보면, 하나님이 아담과 해와에게 선악과(善惡果)를 따먹는 날에는 정녕 죽으리라고 경고하신 말씀이 있다. 그들은 하나님의 경고를 듣지 않고 죽을 수도 있었고, 혹은 그 경고를 받아들이어 죽지 않을 수도 있었던 것으로 미루어 보아 그들은 아직 미완성기에 있었음이 분명하다. 만물세계가 6일이라는 기간을 지나서 완성하도록 창조되었기 때문에, 피조물의 하나인 인간도 역시 그러한 원리를 떠나서 창조되었을 리는 없는 것이다.
Księga Rodzaju podaje, że Bóg ostrzegał Adama i Ewę: „Z Drzewa Poznania Dobra i Zła nie wolno wam jeść, bo gdy tylko zjecie, natychmiast umrzecie” (Rdz 2:17). Człowiek miał wybór: zignorować Boże przykazanie i stracić życie lub posłuchać Go i żyć. Adam i Ewa posiadali potencjał zarówno do upadku jak i do doskonałości, a to oznacza, że znajdowali się jeszcze w stadium niedojrzałości. Wszechświat jest tak ukształtowany, że droga do doskonałości wymaga czasu — Biblia mówi o „sześciu dniach” stwarzania. Człowiek także podlega tej zasadzie.
그러면 인간은 성장기간의 어느 단계에서 타락되었던가? 그것은 장성기(長成期)의 완성급(完成級)에서 타락하였던 것이다. 이것은 인간 시조의 타락을 전후한 제반 사정과 복귀섭리역사(復歸攝理歷史)의 경위가 실증하는 바로서, 본서의 전후편을 두루 연구하는 데서 명확히 알게 될 것이다.
Na jakim etapie wzrostu znajdował się człowiek w momencie upadku? — Na szczycie etapu wzrastania. Możemy to stwierdzić, analizując okoliczności, które towarzyszyły upadkowi pierwszych przodków ludzkości oraz historię opatrzności odnowy. Zostanie to wyjaśnione w dalszych rozdziałach.
5.2.2 Sfera pośredniego panowania
피조물(被造物)이 성장기에 있을 때에는 원리 자체의 주관성(主管性) 또는 자율성(自律性)에 의하여 성장하게 되어 있다. 따라서 하나님은 원리의 주관자로 계시면서 피조물이 원리에 의하여 성장하는 결과만을 보아서 간접적인 주관을 하시므로, 이 기간을 하나님의 간접주관권(間接主管圈) 또는 원리결과주관권(原理結果主管圈)이라고 한다.
Wszystkie stworzone byty wzrastają dzięki swojej autonomii i samodzielności, gwarantowanej przez Boską Zasadę. Bóg jako twórca Zasady może mieć związek tylko z owocami wzrostu, który przebiega zgodnie z Zasadą. W związku z tym może On panować nad stworzeniem w sposób pośredni. Okres wzrostu to sfera pośredniego panowania Boga, inaczej sfera panowania nad owocami wzrostu osiągniętymi dzięki Zasadzie.
만물은 원리 자체의 주관성 또는 자율성에 의하여 성장기간(간접주관권)을 경과함으로써 완성한다. 그러나 인간은 원리 자체의 주관성이나 자율성뿐만 아니라, 그 자신의 책임분담(責任分擔)을 다하면서 이 기간을 경과하여 완성하도록 창조되었다. 즉 먹는 날에는 정녕 죽으리라(창 2 : 17)고 하신 하나님의 말씀을 두고 보면, 인간 시조(始祖)가 하나님의 이 말씀을 믿어 따먹지 않고 완성되는 것이나 그 말씀을 불신하여 따먹고 타락되는 것은 하나님에게 달려 있는 것이 아니라 인간 자신에게 달려 있었던 것이다. 따라서 인간의 완성 여부는 하나님의 창조의 능력에만 달려 있었던 것이 아니라, 인간 자신의 책임수행(責任遂行) 여하에 따라서 결정되도록 되어 있었던 것이다. 이와 같이 하나님은 그의 창조주(創造主)로서의 책임분담에 대하여 인간이 그 자신의 책임분담을 다하면서 이 성장기간(간접주관권)을 다 경과함으로써 완성되도록 창조하셨기 때문에, 그 책임분담에 대하여는 하나님이 간섭하셔서는 안되는 것이다.
Byty osiągają doskonałość po przejściu okresu wzrostu (sfery pośredniego panowania Boga) dzięki autonomii i samodzielności danej im mocą Boskiej Zasady. Człowiek natomiast jest tak stworzony, że jego wzrost, oprócz kierunku wyznaczonego przez Zasadę, wymaga dodatkowo wypełnienia przez niego własnej części odpowiedzialności. Aby pomyślnie przejść przez okres wzrostu i osiągnąć doskonałość, człowiek musi wypełnić daną mu przez Boga odpowiedzialność. Przykazanie dane Adamowi i Ewie (Rdz 2:17) w Raju świadczy o tym, że odpowiedzialnością pierwszych przodków było zaufać Słowu Boga i nie spożywać owocu. Ostateczna decyzja nie zależała od Boga, ale od nich samych. Podobnie ludzka doskonałość zależy nie tylko od Bożej mocy stworzenia, ale przede wszystkim od odpowiedzialności człowieka. Bóg tak stworzył człowieka, że może on przejść przez okres wzrostu (dziedzinę pośredniego panowania) i osiągnąć doskonałość jedynie wtedy, kiedy spełni swoją część odpowiedzialności. Ponieważ Bóg stworzył ludzi w ten sposób, nigdy nie ingeruje On w ludzką odpowiedzialność.
이와 같이 인간이 그 자신의 책임분담(責任分擔)을 완수하여서만 완성되도록 창조하신 것은, 인간이 하나님도 간섭할 수 없는 그의 책임분담을 완수함으로써 인간으로 하여금 하나님의 창조성(創造性)까지도 닮게 하여 하나님의 창조의 위업에 가담케 하심으로써, 창조주(創造主) 하나님이 인간을 주관하시듯이 인간도 창조주의 입장에서 만물을 주관할 수 있는 주인의 권한을 가지도록 하시기 위함이었다(창 1 : 28). 인간이 만물과 다른 점은 바로 여기에 있는 것이다.
Bóg obdarzył ludzi częścią odpowiedzialności z wielu powodów. Spełniając własną odpowiedzialność ludzie mogą odziedziczyć twórczą naturę Boga oraz uczestniczyć w Jego wspaniałym dziele stworzenia. Bóg panuje nad ludźmi jako ich Stwórca i pragnie, aby ludzie również uzyskali prawo własności i stali się godni panowania nad stworzeniem jako stwórcy na mocy własnego prawa (Rdz 1:28). W tym tkwi zasadnicza różnica między człowiekiem a resztą stworzenia.
이와 같이 인간이 자신의 책임분담을 완수하여 하나님의 창조성을 이어받음으로써 천사(天使)를 비롯한 만물에 대한 주관성을 가지게 될 때 비로소 완성되도록 하시기 위하여, 하나님은 간접주관권(間接主管圈)을 두시고 인간을 창조하신 것이다. 그러므로 타락되어 이러한 주관성을 갖지 못하게 된 인간들도 역시 복귀원리(復歸原理)에 의하여 인간 책임분담을 완수함으로써, 사탄을 비롯하여 만물에 대한 주관성을 복귀하기 위한 그 간접주관권을 다 통과하지 않으면 창조목적을 완성할 수 없는 것이다. 하나님의 구원섭리(救援攝理)가 그처럼 오랜 기간을 두고 연장되어 나온 것은, 복귀섭리를 담당한 중심인물들이 하나님도 간섭할 수 없는 그 자신들의 책임분담을 수행하는 데 있어서 항상 실수를 거듭하여 왔었기 때문이다.
Kiedy spełnimy swoją odpowiedzialność, odziedziczymy Boską zdolność tworzenia i posiądziemy władzę nad stworzeniem, włącznie ze światem aniołów. Bóg wskazuje nam drogę do doskonałości, prowadzącą przez sferę pośredniego panowania. My, jako ludzie upadli, którzy nie uzyskali jeszcze kwalifikacji do panowania, musimy wypełnić naszą odpowiedzialność zgodnie z Zasadą Odnowy. Kiedy to uczynimy, odnowimy nasze prawo do panowania nad całym stworzeniem, także nad Szatanem. Jest to jedyna droga prowadząca do osiągnięcia celu stworzenia. Boża opatrzność zbawienia jest często przedłużana, ponieważ postacie centralne, odpowiedzialne za opatrzność odnowy popełniały błędy i nie wypełniały swojej części odpowiedzialności, w którą nawet Bóg nie mógł ingerować.
그리스도의 십자가(十字架)로 인한 구원(救援)의 은사가 아무리 크다 하더라도, 인간 자신이 그의 책임분담인 믿음을 세우지 않으면 그를 찾아온 구원섭리는 무위로 돌아가지 않을 수 없는 것이다. 따라서 예수님의 십자가로 인한 부활(復活)의 혜택을 주신 것은 하나님의 책임분담이었고, 그것을 믿고 안 믿는 것은 어디까지나 인간 자신의 책임분담인 것이다(요 3 : 16, 엡 12 : 8, 롬 5 : 1).
Wielka Łaska Zbawienia poprzez Krzyż Chrystusowy jest bezsilna wobec niewiary — braku odpowiedzialności człowieka. Odpowiedzialność Boga przejawia się w tym, że zapewnia korzyści płynące ze zmartwychwstania Chrystusa. Wiara bądź jej brak, zależy jedynie od nas samych, jest to nasza część odpowiedzialności (J 3:16: Ef 2:8; Rz 5:1).
3. 직접주관권
5.2.3 Sfera bezpośredniego panowania
직접주관권(直接主管圈)이란 어떠한 것이며, 또 이것을 두고 창조하신 목적은 어디에 있는가? 하나님을 중심하고 어떠한 주체(主體)와 대상(對象)이 합성일체화(合性一體化)하여 사위기대(四位基臺)를 조성함으로써 하나님과 심정의 일체를 이루어 가지고, 주체의 뜻대로 사랑과 미(美)를 완전히 주고받아 선(善)의 목적을 이루는 것을 직접주관(直接主管)이라고 한다. 따라서 직접주관권은 곧 완성권을 의미한다. 이와 같이 직접주관은 어디까지나 창조목적(創造目的)을 이루기 위한 것이므로 이것이 없어서는 아니되는 것이다.
Czym jest sfera bezpośredniego panowania i jakie jest jej znaczenie? Ludzie znajdują się w sferze bezpośredniego panowania gdy jako podmiot i obiekt ustanowią podstawę czterech pozycji, stając się całkowitą jednością z Bożym Sercem. Dzielą wtedy w sposób absolutnie wolny miłość i piękno zgodnie z wolą podmiotu, wypełniając tym samym cel stworzenia. Sfera bezpośredniego panowania jest sferą doskonałości.
그러면 인간에 대한 하나님의 직접주관이란 구체적으로 어떻게 되는 것을 말하는 것인가? 하나님을 중심하고 아담과 해와가 완성되어 가지고 합성일체화하여 가정적인 사위기대를 조성함으로써 하나님과 심정(心情)의 일체를 이루어, 하나님을 중심한 아담의 뜻대로 서로 사랑과 미를 완전히 주고받는 선의 생활을 하게 될 때, 이것을 하나님의 직접주관이라고 한다. 이러한 인간은 하나님의 심정을 체휼하고 그의 뜻을 완전히 알고 실천하게 되므로, 마치 두뇌가 명령 아닌 명령으로 사지백체(四肢百體)를 움직이는 것같이, 인간도 하나님의 명령 아닌 명령에 의하여 그의 뜻대로 움직여서 창조목적을 이루어 나아가게 되는 것이다.
Jakie jest znaczenie bezpośredniego panowania Boga nad ludźmi? — Gdyby Adam i Ewa ześrodkowani w Bogu osiągnęli doskonałość indywidualną, wówczas ustanowiliby podstawę czterech pozycji w rodzinie. Żyjąc w jedności z Bożym Sercem i z sobą nawzajem pierwsi rodzice prowadziliby życie dobra, dzieląc się miłością i pięknem. Adam w naturalny sposób byłby głową rodziny. W sferze bezpośredniego panowania człowiek głęboko doświadczałby Bożego Serca. Znałby Wolę Boga i zgodnie z nią kształtowałby swoje życie. Tak jak każda część ciała spontanicznie porusza się w odpowiedzi na polecenia umysłu, człowiek odczuwając Serce Boga w sposób spontaniczny wypełnialiby Jego Wolę. Ten doskonały rezonans między Bogiem i człowiekiem doprowadziłby do wypełnienia celu stworzenia.
Jaki byłby świat pod bezpośrednim panowaniem doskonałego człowieka?
하나님을 중심하고 완성한 인간이 만물세계를 대상으로 세워 합성일체화함으로써 사위기대를 조성하여 하나님의 심정을 중심하고 일체를 이루어서, 하나님을 중심한 인간의 뜻대로 인간과 만물세계가 사랑과 미를 완전히 주고받음으로써 선의 목적을 이루게 되는 것을 만물에 대한 인간의 직접주관이라고 한다.
Kiedy w pełni dojrzały człowiek buduje więzi ze stworzeniem — swoim obiektem, wówczas tworzą wspólnie podstawę czterech pozycji. Człowiek, który osiągnie jedność z Bogiem, będzie panować miłością i pięknem nad światem natury. Wówczas cały wszechświat będzie urzeczywistniał dobro.