Ⅰ. 만유원력
2.1 Pierwotna Energia Uniwersalna
하나님은 모든 존재의 창조주(創造主)로서 시간과 공간을 초월하여 영원히 자존(自存)하시는 절대자(絶對者)이시다. 그러므로 하나님이 이러한 존재로 계시기 위한 근본적인 힘도 영원히 자존하는 절대적인 것이며, 동시에 이것은 또 피조물이 존재하기 위한 모든 힘을 발생케 하는 힘의 근본이기도 하다. 이러한 힘의 근본 된 힘을 우리는 만유원력(萬有原力)이라고 한다.
Bóg, Stwórca wszystkiego co istnieje, jest rzeczywistością absolutną, wieczną, samoistną, wykraczającą poza czas i przestrzeń. Także podstawowa energia Jego istnienia jest absolutna, samoistna i wieczna. Jest ona źródłem wszystkich energii i sił, które umożliwiają istnienie całemu stworzeniu. Tę fundamentalną energię nazywamy pierwotną energią uniwersalną.
Ⅱ. 수수작용
2.2 Czynność Dawania i Otrzymywania
모든 존재를 이루고 있는 주체(主體)와 대상(對象)이 만유원력에 의해 상대기준(相對 基準)을 조성하여 잘 주고 잘 받으면, 여기에서 그 존재를 위한 모든 힘, 즉 생존과 번식과 작용 등을 위한 힘을 발생한다. 이러한 과정을 통하여 힘을 발생케 하는 작용을 수수작용(授受作用)이라고 한다. 그러므로 만유원력과 수수작용의 힘은 각각 원인적인 것과 결과적인 것, 내적인 것과 외적인 것, 주체적인 것과 대상적인 것으로서의 상대적인 관계를 가지고 있다. 따라서 만유원력은 종적(縱的)인 힘이요, 수수작용의 힘은 횡적(橫的)인 힘이라고도 말할 수 있는 것이다.
Za sprawą pierwotnej energii uniwersalnej elementy podmiotowe i obiektowe każdego bytu tworzą wspólną podstawę i wchodzą we wzajemne oddziaływanie. To oddziaływanie wytwarza wszystkie siły, jakie dany byt potrzebuje do życia, rozmnażania i działania oraz nosi nazwę czynności dawania i otrzymywania. Pierwotna energia uniwersalna i siły powstałe w wyniku czynności dawania i otrzymywania znajdują się we wzajemnej relacji przyczyny i skutku, aspektu wewnętrznego i zewnętrznego, podmiotu i obiektu. Pierwotna energia uniwersalna jest siłą wertykalną, natomiast siły wytworzone przez czynność dawania i otrzymywania są siłami horyzontalnymi.
그러면 우리는 여기에서 만유원력과 수수작용을 중심하고 하나님과 피조물에 관한 것을 좀더 구체적으로 알아보기로 하자.
Spójrzmy teraz na Boga i Jego stworzenie przez pryzmat pierwotnej energii uniwersalnej oraz czynności dawania i otrzymywania.
하나님은 그 자체 내에 영존(永存)하는 이성성상(二性性相)을 가지고 계셔서, 이것들이 만유원력에 의하여 상대기준을 이루어 영원한 수수작용을 하게 된다. 이 수수작용의 힘에 의하여 그 이성성상은 영원한 상대기대(相對基臺)를 조성하여, 하나님의 영원하신 존재기대를 이룸으로써 하나님은 영존하시며, 또한 피조세계를 창조하시기 위한 모든 힘을 발휘하시게 되는 것이다.
Bóg posiada wieczne dwoiste przymioty. Za sprawą pierwotnej energii uniwersalnej tworzą one wzajemną relację, która rozwija się w czynność dawania i otrzymywania. Energia wytworzona w trakcie tego procesu nosi nazwę sił dawania i otrzymywania. Dzięki nim dwoiste przymioty Boga tworzą wieczną podstawę wzajemną. Ta wieczna podstawa wzajemna sprawia, że Bóg istnieje i generuje siły potrzebne do tworzenia wszechświata oraz podtrzymywania jego istnienia.
한편 피조물(被造物)에 있어서도, 그 자체를 이루고 있는 이성성상(二性性相)이 만유원력에 의하여 상대기준을 이루어 가지고 수수작용을 하게 된다. 그리고 이 수수작용의 힘에 의하여 그 2성(二性)은 상대기대(相對基臺)를 조성하여 그 개성체(個性體)의 존재기대(存在基臺)를 이룸으로써, 비로소 그 개성체는 하나님의 대상으로 서게 되 며, 또 스스로가 존재하기 위한 모든 힘도 발휘하게 된다.
Każdy byt we wszechświecie posiada dwoiste przymioty i jest obdarzony pierwotną energią uniwersalną, za sprawą której tworzy wspólną podstawę i wchodzi w czynność dawania i otrzymywania. W wyniku sił wytworzonych w tym procesie dwoiste przymioty tworzą własną wieczną podstawę wzajemną. Dzięki tej podstawie każdy byt może stać się obiektem Boga i wytwarzać wszystkie siły potrzebne do swojego istnienia.
이에 대한 예를 들면, 양자(陽子)와 전자(電子)의 수수작용에 의하여 원자(原子)가 존재하게 되고, 그의 융합작용 등을 일으킨다. 그리고 양(陽) 음(陰) 두 이온의 수수작용에 의하여 분자(分子)가 존재하게 되며, 또 화학작용이 일어나기도 한다.
Podajmy kilka odmian czynności dawania i otrzymywania. Atomy powstają w wyniku oddziaływania elektromagnetycznego zgromadzonych wokół jądra elektronów. Jony dodatnie i ujemne poprzez czynność dawania i otrzymywania tworzą cząsteczki i wchodzą w reakcje chemiczne.
Również u podstaw wszystkich zjawisk elektrycznych, polegających na oddziaływaniu dodatnich i ujemnych ładunków elektrycznych, leży czynność dawania i otrzymywania.
식물에 있어서는 도관(導管)과 사관(篩管)의 수수작용에 의하여 식물체의 기능이 유지되며, 그의 유기적인 성장을 하게 된다. 그리고 암술과 수술의 수수작용에 의하여 번식을 하게 되는 것이다.
Przykładem wzajemnej wymiany w świecie roślin jest krążenie materiałów pokarmowych między ksylemem a floemem, które podtrzymuje funkcje życiowe i umożliwia wzrost. Czynność dawania i otrzymywania między pręcikami i słupkiem jest głównym sposobem rozmnażania się roślin.
동물도 수컷과 암컷의 수수작용에 의하여 그의 생(生)을 유지하며 또한 번식한다. 그리고 동식물간에 있어서도 산소와 탄산가스의 교환, 벌과 꽃의 수수작용 등에 의하여 그들은 공존(共存)하고 있다.
Zwierzęta żyją i rozmnażają się w wyniku „dawania i przyjmowania” między samcami i samicami. Przejawem dawania i otrzymywania pomiędzy roślinami i zwierzętami jest między innymi wymiana tlenu i dwutlenku węgla oraz symbioza pszczół i kwiatów.
천체(天體)를 보아도 태양과 혹성(惑星)의 수수작용에 의하여 태양계(太陽界)가 존재하면서 우주 형성을 위한 운행을 하고 있으며, 또 지구와 달도 서로의 수수작용에 의하여 일정한 궤도를 유지하면서 공전(公轉)과 자전(自轉)의 운행을 계속하고 있는 것이다.
Różnorodne obroty ciał niebieskich tworzą strukturę wszechświata. Układ słoneczny funkcjonuje w oparciu o czynność dawania i otrzymywania między Słońcem i planetami. Dzięki niej także Ziemia i Księżyc obracają się wokół własnych osi i krążą po stałych orbitach.
인간의 육체는 동·정맥, 호흡작용, 교감신경과 부교감신경 등의 수수작용으로써 그 생을 유지하고 있고, 그 개성체는 몸과 마음의 수수작용에 의하여 존재하면서 그의 목적을 위한 활동을 한다.
Ciało człowieka utrzymuje przy życiu wzajemna relacja dawania i otrzymywania między tętnicami i żyłami, wdychaniem i wydychaniem, sympatycznym i parasympatycznym systemem nerwowym itp. Wzajemna wymiana między umysłem i ciałem umożliwia człowiekowi prowadzenie działań, które przybliżają go do wypełnienia celu życia.
그리고 가정에 있어서는 남편과 아내가, 사회에 있어서는 인간과 인간이, 그리고 국가에 있어서는 정부와 백성이, 더 나아가서 세계에 있어서는 국가와 국가가 서로 수수작용을 하면서 공존하는 것이다.
Czynność dawania i otrzymywania między mężem i żoną w rodzinie, ludźmi w społeczeństwie, rządem i obywatelami w państwie oraz poszczególnymi narodami na świecie jest fundamentem wspólnego życia w harmonii i pokoju.
동서고금을 막론하고, 아무리 악한 사람이라 할지라도 바른 것을 위하여 살려고 하는 그 양심(良心)의 힘만은 뚜렷이 그 내부에서 작용하고 있다. 이러한 힘은 누구도 막을 수 없는 것으로서, 자기도 모르게 강력히 작용하고 있기 때문에 악을 행할 때에는 즉각적으로 양심의 가책을 받게 되는 것이다. 만일 타락인간에게 이러한 양심의 작용이 없다면 하나님의 복귀섭리(復歸攝理)는 불가능한 것이다.
W każdym człowieku, nawet tym najbardziej niegodziwym, istnieje aktywna siła sumienia, która kieruje go ku dobru. Dotyczy to wszystkich ludzi bez względu na czas i miejsce. Nikt nie może stłumić sumienia. Działa ono nawet wtedy, gdy człowiek nie jest tego świadomy. Człowiek, który dopuszcza się złego czynu, natychmiast odczuwa wyrzuty sumienia. Gdyby sumienie upadłych ludzi pozostawało bierne, Boża opatrzność odnowy nie byłaby możliwa.
그러면 이러한 양심작용(良心作用)의 힘은 어떻게 되어 생기는 것인가? 모든 힘이 수수작용(授受作用)에 의하여서만 생기는 것이라면, 양심도 역시 독자적으로 그 작용의 힘을 일으킬 수는 없는 것이 다. 즉 양심도 어떠한 주체에 대한 대상으로 서서 그와 상대기준(相對基準)을 조성하여 수수작용을 하기 때문에 그 힘을 발휘하게 되는 것이다. 이 양심의 주체를 우리는 하나님이라고 부른다.
Jak powstaje siła sumienia? Wszystkie siły powstają w trakcie czynności dawania i otrzymywania. Podobnie jest z siłą sumienia. Może ona działać jedynie wtedy, gdy utworzy wspólną podstawę z wybranym podmiotem i wejdzie z nim w czynność dawania i otrzymywania. Ostatecznym Podmiotem naszego sumienia jest Bóg.
타락(墮落)이라고 하는 것은, 인간이 하나님과의 수수(授受)의 관계가 끊어짐으로써 서로 일체를 이루지 못하고, 사탄과 수수의 관계를 맺어 그와 일체를 이루게 된 것을 의미한다. 예수님은 하나님과 완전한 수수의 관계를 맺어 일체를 이룬 오직 한 분의 독생자로 오셨기 때문에, 타락한 인간이 그와 완전한 수수의 관계를 맺어 일체를 이루게 되면 창조본성을 복귀하여 하나님과도 수수작용을 하게 됨으로써 그와 일체를 이룰 수 있게 되는 것이다. 그렇기 때문에 예수님은 타락인간의 중보(仲保)가 되는 동시에 길이 되고 진리가 되며 또한 생명이 되는 것이다. 따라서 예수님은 생명을 바쳐 사랑과 희생으로 모든 것을 주시려고 오신 분이기 때문에, 누구든지 그 앞에 믿음으로 돌려 드리기만 하면 멸망치 않고 영생을 얻게 되는 것이다(요 3 : 16).
Upadek człowieka zniszczył jego więź z Bogiem. Nasi przodkowie, zamiast z Bogiem, zjednoczyli się z Szatanem, wchodząc z nim we wzajemną relację. Jezus był jednorodzonym Synem Bożym, który osiągnął jedność z Bogiem dzięki doskonałej czynności dawania i otrzymywania. Dlatego człowiek może odzyskać swoją pierwotną naturę daną mu od Boga, jeśli zjednoczy się z Jezusem. Mając więź z Jezusem, możemy pielęgnować relację dawania i otrzymywania z Bogiem i stać się z Nim jednością. Jezus jest pośrednikiem dla upadłego człowieka. Jest jego drogą, prawdą i życiem. Jezus jest uosobieniem miłości i poświęcenia, ponieważ oddał ludzkości wszystko co posiadał, nawet życie. Jeżeli mu zawierzymy, to nie zginiemy, lecz zyskamy życie wieczne (J 3: 16).
기독교(基督敎)는 사랑과 희생에 의하여 예수님을 중심하고 인간 사이의 횡적인 수수(授受)의 회로(廻路)를 회복함으로써, 하나님과의 종적인 수수의 회로를 복귀시키려고 하는 사랑의 종교인 것이다. 그러므로 예수님의 교훈과 행적은 모두 이 목적을 위한 것이었다. 예를 들면, 예수님은 비판을 받지 아니하려거든 비판하지 말라 너희의 비판하는 그 비판으로 너희가 비판을 받을 것이요(마 7 : 1∼2)라고 말씀하셨고, 무엇이든지 남에게 대접을 받고자 하는 대로 너희도 남을 대접하라(마 7 : 12)고도 하셨으며, 또 누구든지 사람 앞에서 나를 시인하면 나도 하늘에 계신 내 아버지 앞에서 저를 시인할 것이요(마 10 : 32)라고도 말씀하셨다. 그리고 또 예수님은 선지자의 이름으로 선지자를 영접하는 자는 선지자의 상을 받을 것이요 의인의 이름으로 의인을 영접하는 자는 의인의 상을 받을 것이요(마 10 : 41)라고 말씀하셨고, 누구든지 제자의 이름으로 이 소자 중 하나에게 냉수 한 그릇이라도 주는 자는 내가 진실로 너희에게 이르노니 그 사람이 결단코 상을 잃지 아니하리라(마 10 : 42)고도 말씀하셨던 것이다.
Chrześcijaństwo jest religią miłości. Miłością i ofiarą stara się odnowić horyzontalne relacje dawania i otrzymywania między ludźmi i zakorzenić wszystkich w miłości Jezusowej. Miłość horyzontalna otwiera drogę do odnowy naszej wertykalnej relacji wzajemnej wymiany z Bogiem. Taki był główny cel nauki oraz czynów Jezusa. Świadczą o tym także słowa: Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą (Mt 7:1–2). Wszystko więc, co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy (Mt 7:12). Do każdego więc, który się przyzna do mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie (Mt 10:32). Kto przyjmuje Proroka jako Proroka, nagrodę Proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma (Mt 10: 41). Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody (Mt 10: 42).
2.3 Podstawa Czterech Pozycji spełniająca Cel Trzech Obiektów w wyniku procesu Pierwowzór–Podział–Jedność
1. 정분합작용
2.3.1 Proces Pierwowzór–Podział–Jedność
만유원력(萬有原力)으로 인하여 하나님 자체 내의 이성성상(二性性相)이 상대기준을 조성하여 수수작용을 하게 되면, 그 수수작용의 힘은 번식작용을 일으키어 하나님을 중심하고 이성성상의 실체대상으로 분립된다. 이와 같이 분립된 주체와 대상이 다시 만유원력에 의하여 상대기준을 조성함으로써 수수작용을 하면, 이것들은 다시 합성일체화(合性一體化)하여 하나님의 또 하나의 대상이 된다. 이와 같이 하나님을 정(正)으로 하여 그로부터 분립(分立)되었다가 다시 합성일체화하는 작용을 정분합작용(正分合作用)이라고 한다.
Boży proces stwarzania rozpoczyna się w momencie, gdy impuls pierwotnej energii uniwersalnej pobudza dwoiste przymioty Boga do utworzenia wspólnej podstawy. Kiedy dwoiste przymioty Boga rozpoczynają czynność dawania i otrzymywania, wytwarza się siła, która powoduje rozmnażanie. Siła ta obdziela dwoistymi przymiotami poszczególne obiekty, z których każdy pozostaje w relacji z Bogiem — swoim centrum. Gdy poszczególne byty zostaną poddane działaniu pierwotnej energii uniwersalnej i utworzą wspólną podstawę dla czynności dawania i otrzymywania, wówczas, pełniąc rolę obiektów wobec Boga, przyjmują pozycje podmiotów i obiektów w stosunku do siebie nawzajem. Łączą się wtedy w harmonijną całość oraz stają się nowym obiektem dla Boga. Ten trójstopniowy proces, w wyniku którego dwa byty biorą swój początek z Boga, oddzielnie manifestują Boskie przymioty i ostatecznie łączą się w jedno, określamy mianem Pierwowzór–Podział–Jedność.
2. 삼대상목적
2.3.2 Cel Trzech Obiektów
이와 같이 정분합작용에 의하여 정(正)을 중심하고 2성(二性)의 실체대상으로 분립된 주체와 대상과 그리고 그의 합성체(合性體)가 제각기 주체의 입장을 취할 때에는 각각 나머지 다른 것들을 대상으로 세워 삼대상기준(三對象基準)을 조성한다. 그래 가지고 그것들이 서로 수수작용을 하게 되면 여기에서 그 주체들을 중심으로 각각 삼대상목적(三對象目的)을 완성하게 되는 것이다.
W wyniku procesu Pierwowzór–Podział–Jedność wykształcają się cztery pozycje: pierwowzór jako centrum, podmiot i obiekt (znajdujące się — ze względu na swoje dwoiste przymioty — w pozycji obiektu wobec pierwowzoru) oraz ich jedność. Każda z tych czterech pozycji może przyjąć rolę podmiotu i związać pozostałe trzy elementy we wspólnotę trzech obiektów. Kiedy każdy z elementów zajmie pozycję podmiotu w stosunku do pozostałych trzech, wówczas osiągną wspólnie cel trzech obiektów.
3. 사위기대
2.3.3 Podstawa Czterech Pozycji
이와 같이 정분합작용에 의하여 정(正)을 중심하고 2성의 실체대상으로 분립된 주체와 대상과 그리고 그의 합성체가 각각 삼대상목적을 완성하면 사위기대(四位基臺)를 조성하게 된다.
Jeśli podczas procesu pierwowzór–podział–jedność, wywodzące się z niego podmiot i obiekt oraz ich jedność osiągną cel trzech obiektów, zostaje ustanowiona podstawa czterech pozycji.
사위기대는 4수의 근본이며, 또 그것은 삼대상목적을 완성한 결과이므로 3수의 근본이기도 하다. 그리고 사위기대는 정분합작용에 의한 하나님, 부부, 자녀의 3단계로써 완성되므로 3단계 원칙의 근본이 된다. 사위기대는 그의 각 위(位)를 중심하고 각각 3대상이 되므로 이것들을 총합하면 12대상이 되기 때문에 12수의 근본이 되기도 하는 것이다. 또 사위기대는 창조목적(創造目的)을 완성한 선(善)의 근본적인 기대이므로, 하나님이 운행하실 수 있는 모든 존재와 또 그것들이 존재하기 위한 모든 힘의 근본적인 기대가 된다. 따라서 사위기대는 하나님의 영원한 창조목적이 되는 것이다.
Podstawa czterech pozycji jest źródłem liczby cztery. Jest ona także źródłem liczby trzy, ponieważ jest spełnieniem celu trzech obiektów. Podstawa czterech pozycji jest ustanawiana przez Boga, męża i żonę oraz dzieci; reprezentują oni trzy etapy procesu pierwowzór–podział–jedność. Podstawa czterech pozycji jest więc źródłem zasady trzech etapów. Co więcej, każda z pozycji w podstawie czterech pozycji potrzebuje trzech obiektów, aby zrealizować cel trzech obiektów. Oznacza to razem dwunastu partnerów, co jest korzeniem liczby dwanaście. Podstawa czterech pozycji jest zasadniczą podstawą dobra i spełnieniem Bożego celu stworzenia. Jest zasadniczą podstawą istnienia wszystkich bytów, czymś co generuje wszystkie siły potrzebne do życia i umożliwia Bogu przebywanie w swoim stworzeniu. Dlatego podstawa czterech pozycji jest wiecznym Bożym celem stworzenia.
2.3.4 Sposób Funkcjonowania Podstawy Czterech Pozycji
정분합작용에 의하여 삼대상목적을 이루어 사위기대(四位基臺)를 완성한 존재는 무엇이든지 원형(圓形) 또는 구형운동(球形運動)을 하여 입체로 존재한다. 이제 우리는 그 이유를 알아보기로 하자.
Wszystkie byty, które ustanowiły podstawę czterech pozycji przez realizację celu trzech obiektów w procesie pierwowzór–podział–jedność poruszają się ruchem okrężnym (eliptycznym) lub sferycznym. W rezultacie tego ruchu istnieją one w trzech wymiarach. Zastanówmy się nad przyczyną tej prawidłowości.
정분합작용에 의하여 하나님의 이성성상이 각각 그의 실체대상으로 분립된 주체(主體)와 대상(對象)에 있어서, 그 대상이 주체에 대응하여 상대기준을 조성하면 그 대상은 주체를 중심으로 하고 서로 주는 힘(遠心力)과 받는 힘(求心力)으로써 수수작용을 하게 된다. 이와 같이 주체와 대상이 수수작용을 하게 되면, 그 대상은 주체를 중심하고 돌아서 원형운동(圓形運動)을 하게 됨으로써 합성일체화한다. 그런데 이와 동일한 원리에 의하여, 그 주체는 하나님의 대상이 되어 하나님을 중심하고 돌아서 그와 합성일체화하고, 또 그 대상이 그러한 주체와 합성일체화하게 될 때, 비로소 그 합성체는 하나님의 이성성상을 닮은 실체대상이 된다. 이와 같이 그 대상은 그의 주체와 합성일체화함으로써 비로소 하나님의 대상이 될 수 있는 것이다.
W wyniku procesu pierwowzór–podział–jedność dwoiste przymioty Boga są przekazywane dwom różnym rzeczywistym obiektom, które z kolei oddziałują na siebie jako podmiot i obiekt. Obiekt odpowiada na inicjatywę podmiotu i rozpoczyna czynność dawania i otrzymywania w ześrodkowaniu na podmiocie. Dzięki sile dawania, która jest odśrodkowa oraz sile otrzymywania, która jest dośrodkowa, podmiot i obiekt zachowują wzajemną równowagę. Obiekt krąży wokół podmiotu, co umożliwia osiągnięcie harmonii i jedności. Podmiot w oparciu o tę samą zasadę, krążąc wokół i jednocząc się z Bogiem, staje się z kolei obiektem dla Boga. Kiedy obiekt całkowicie zjednoczy się z podmiotem, wówczas ich jedność stanowi dla Boga nowy obiekt, odzwierciedlający Jego dwoiste przymioty. Zatem, każdy byt, który pragnie stać się obiektem dla Boga, powinien najpierw osiągnąć jedność ze swoim podmiotem.
그리고 이 실체대상에 있어서의 주체와 대상도 역시 각각 이성성상으로 되어 있기 때문에, 그것들도 동일한 수수작용의 원리에 의하여 제각기 원형운동을 하고 있는 것이다. 그런데 이 실체대상은 이와 같이 제각기 부단한 운동을 하고 있는 주체와 대상의 수수작용에 의하여 원형운동을 하기 때문에, 그 원형운동은 이 운동을 일으키고 있는 그 주체와 대상 자체들의 특수한 운동양상에 따라서는 동일한 평면상의 궤도에서만 일어날 수도 있으나, 일반적으로는 그 주체를 중심하고 부단히 그 원형운동 궤도의 각도를 달리하면서 돌아가기 때문에, 이 원형운동은 드디어 구형운동(球形運動)을 일으키게 되는 것이다. 따라서 사위기대를 완성한 존재는 모두 원형 또는 구형운동을 하게 되어 그 존재양상은 입체가 될 수밖에 없 는 것이다.
Podmiot i obiekt, które znajdują się w stanie jedności, posiadają własne dwoiste przymioty, poruszające się ruchem okrężnym dzięki tej samej zasadzie dawania i otrzymywania. Ruch okrężny dawania i otrzymywania można więc dostrzec zarówno w obrębie podmiotu i obiektu, jak również w obrębie ich własnej jedności. Może się zdarzyć sytuacja w której dwa poziomy ruchu okrężnego mają swoje orbity w tej samej płaszczyźnie, zazwyczaj jednak kąt obrotu wokół podmiotu ciągle się zmienia, co sprawia, że ruch okrężny staje się ruchem sferycznym. Krótko mówiąc, wszystkie byty, które ustanowiły podstawę czterech pozycji istnieją w trzech wymiarach, ponieważ poruszają się ruchem okrężnym i sferycznym.
이에 대한 예로서 태양계(太陽界)를 들어 보기로 하자. 태양을 주체로 한 모든 유성(遊星)들은 태양의 대상이 되어 그와 상대기준을 조성함으로써 태양을 중심하고 그에 대응하여 원심력과 구심력에 의한 수수작용을 하기 때문에, 그것들은 모두 공전(公轉)의 원형운동을 하게 된다. 이와 같이 되어 원형운동을 하는 태양과 유성들은 합성일체화하여 태양계를 이룬다. 그런데 이성성상의 복합체인 지구가 자전(自轉)하고 있을 뿐 아니라, 태양이나 태양을 중심한 다른 유성들도 또한 이성성상의 복합체이기 때문에 부단히 자전하고 있다. 따라서 이와 같이 자전하고 있는 태양과 유성들의 수수작용에 의한 태양계의 원형운동은 항상 동일한 평면상의 궤도에서만 일어나는 것이 아니라, 태양을 중심하고 부단히 그 궤도의 각도를 달리하면서 돌아가기 때문에, 태양계는 구형운동을 하게 되어 입체로서 존재하게 된다.
Posłużmy się przykładem Układu Słonecznego. Każda planeta jest obiektem Słońca; ustanawia z nim wspólną podstawę i dzięki siłom odśrodkowym i dośrodkowym wchodzi w czynność dawania i otrzymywania. Krążąc wokół Słońca po eliptycznych orbitach, planety ustanawiają harmonijną jedność ze Słońcem i tworzą w rezultacie Układ Słoneczny. Równocześnie planeta Ziemia jako ciało złożone z dwoistych przymiotów, obraca się wokół własnej osi. Tak samo jest w przypadku Słońca i pozostałych planet: wszystkie one, będąc obdarzone dwoistymi przymiotami, obracają się wokół własnej osi. Orbity, wytyczone czynnością dawania i otrzymywania w ramach Układu Słonecznego, nie znajdują się dokładnie w tej samej płaszczyźnie. W Układzie Słonecznym z powodu zróżnicowania kątów rotacji i obrotów słońca i planet, panuje ruch sferyczny w trzech wymiarach.
이와 같이 되어 모든 천체(天體)는 원형 또는 구형운동에 의하여 입체로서 존재하며, 이와 같은 무수한 천체들이 서로 수수작용을 함으로써 합성일체화하여 이루어지는 우주(宇宙)도 역시 동일한 원리에 의하여 구형운동을 하게 됨으로써 입체로서 존재하는 것이다.
Podobnie jest w przypadku wszystkich ciał niebieskich. Kiedy niezliczone ciała niebieskie znajdują się we wzajemnym procesie dawania i otrzymywania, tworzą one jeden organizm, stanowiący strukturę wszechświata. Wszechświat istnieje w trzech wymiarach, ponieważ dzięki tej samej zasadzie jego elementy poruszają się ruchem sferycznym.
원자(原子)를 형성하고 있는 전자(電子)가 양자(陽子)와 상대기준을 조성하여 양자를 중심하고 수수작용을 하게 되면, 그것들은 원형운동을 함으로써 합성일체화하여 원자를 형성하게 된다. 그런데 양자와 전자도 각각 이성성상으로 되어 있어서 제각기 부단한 운동을 하고 있기 때문에, 이러한 양자와 전자의 수수작용에 의한 원형운동도 역시 동일한 평면상의 궤도에서만 일어나는 것이 아니라, 양자를 중심하고 부단히 그 각도를 달리하면서 돌아가기 때문에 이 운동은 드디어 구형운동으로 화하게 된다. 원자 역시 이렇듯 구형운동을 함으로써 입체로서 존재하게 되는 것이다. 전기에 의하여 양 음 두 극에 나타나는 자력선(磁力線)도 동일한 원리에 의하여 구형운동을 하게 된다.
Kiedy elektron tworzy wspólną podstawę z protonem i rozpoczyna czynność dawania i otrzymywania, wówczas porusza się ruchem okrężnym wokół protonu. W ten sposób te dwa elementy jednoczą się i tworzą atom wodoru. Elektron i proton niezależnie od siebie posiadają własne dwoiste przymioty, które każą im nieprzerwanie krążyć. Dlatego ruch okrężny, wynikający z procesu dawania i otrzymywania, zachodzącego między elektronem i protonem, nie jest ograniczony do orbity jednopłaszczyznowej, lecz ciągle zmienia kąt swoich obrotów, stając się ruchem sferycznym. Dzięki ruchowi sferycznemu atom istnieje w trzech wymiarach. Także siły magnetyczne między biegunem dodatnim i ujemnym powodują, że ładunki elektryczne poruszają się ruchem sferycznym.
다시 이러한 예를 인간을 두고 생각해 보기로 하자. 몸은 마음의 대상으로서 마음과 상대기준을 조성하여 수수작용(授受作用)을 하게 되면, 몸은 마음을 중심하고 원형운동을 함으로써 합성일체화(合性一體化)한다. 그런데 마음이 하나님의 대상이 되어 하나님을 중심하고 돌아서 그와 합성일체화하고 몸이 이러한 마음과 합성일체화하게 되면, 그 개체는 비로소 하나님의 이성성상(二性性相)을 닮은 실체대상이 되어 창조목적(創造目的)을 완성한 인간이 되는 것이다.
Rozważmy tę zasadę posługując się przykładem człowieka. Ciało człowieka, będące w pozycji obiektu, ustanawia wspólną podstawę z umysłem i rozpoczyna się czynność dawania i otrzymywania. Mówiąc obrazowo: ciało „krąży” wokół umysłu i osiąga z nim całkowitą jedność. Jeśli umysł człowieka zajmie wobec Boga pozycję obiektu i „krążąc” wokół, zleje się z Nim w jedno; i jeśli jego ciało zjednoczy się z umysłem, wówczas dana jednostka będzie odzwierciedlać dwoiste przymioty Boga i stanie się wcielonym obiektem Boga. W taki sposób człowiek wypełnia cel stworzenia.
그런데 몸과 마음도 각각 이성성상으로 되어 있어서 그 자체들도 제각기 부단한 운동을 하고 있기 때문에 이러한 몸과 마음의 수수작용으로 인하여 일어나는 원형운동은 하나님을 중심하고 부단히 그 각도를 달리하면서 돌아가게 되어 구형운동으로 화하게 된다. 그러므로 창조목적을 완성한 인간은 하나님을 중심하고 항상 구형운동의 생활을 하는 입체적인 존재이기 때문에 결국 무형세계(無形世界)까지도 주관하게 되는 것이다(본장 제6절 참조).
Również umysł i ciało posiadają własne dwoiste przymioty, dzięki temu w nich samych ma miejsce nieustanny ruch okrężny. W rezultacie tego, ruch okrężny, wywołany dynamiczną czynnością dawania i otrzymywania zachodzącą między umysłem i ciałem, ciągle zmienia swój kąt nachylenia w obrotach wokół Boga i staje się w efekcie ruchem sferycznym. Człowiek, który wypełnił cel stworzenia, funkcjonuje w przestrzeni trójwymiarowej, a jego życie jest ruchem sferycznym, którego centrum stanowi Bóg. Dzięki temu człowiek może panować nawet nad światem duchowym (patrz Stworzenie 6.2).
이와 같이 주체와 대상이 주고받는 평면적인 회로에 의한 원형운동이 다시 입체적인 회로에 의한 구형운동으로 화하는 데서 창조의 조화는 벌어지는 것이다. 즉 그 회로의 거리와 모양과 상태와 방향과 각도와 그리고 그들이 각각 주고받는 힘의 속도 등의 차이에 의하여 천태만상의 조화의 미(美)가 벌어지게 되는 것이다.
Kiedy jednopłaszczyznowy ruch okrężny podmiotu i obiektu stanie się ruchem sferycznym, o trójwymiarowych orbitach, wówczas pojawia się we wszechświecie dynamizm i twórczość. Różnice w odległościach, kształtach, kierunkach, kątach, siłach i prędkościach orbit manifestują piękno stworzenia w jego nieskończonej różnorodności.
모든 존재는 성상(性相)과 형상(形狀)을 갖추고 있기 때문에 그것들의 구형운동(球形運動)에도 성상적인 것과 형상적인 것의 두 가지가 있다. 따라서 그 운동의 중심에도 성상적인 중심과 형상적인 중심이 있는 것이다. 그리하여 전자(前者)와 후자(後者)는 성상과 형상의 관계와 동일한 관계를 가지고 있다.
Tak jak wszystkie byty posiadają naturę wewnętrzną i formę zewnętrzną, tak samo istnieje ruch sferyczny odpowiadający naturze wewnętrznej i ruch sferyczny odpowiadający formie zewnętrznej. Wobec tego istnieją również dwa centra ruchu, z których jedno odpowiada naturze wewnętrznej, a drugie — formie zewnętrznej. Zależność między nimi jest taka sama jak zależność między naturą wewnętrzną i formą zewnętrzną.
그러면 이 구형운동의 궁극적인 중심은 무엇일 것인가? 하나님의 이성성상의 상징적 실체대상으로 창조된 피조물의 중심은 인간이고, 그의 형상적 실체대상으로 창조된 인간의 중심은 하나님이시므로, 피조세계의 구형운동의 궁극적인 중심은 하나님이시다. 우리는 이제 이에 관한 것을 좀더 구체적으로 알아보기로 하자.
Co jest ostatecznym centrum wszystkich ruchów sferycznych? Człowiek jest centrum całego stworzenia, które jest ucieleśnieniem dwoistych przymiotów Boga na poziomie symbolu. Bóg jest centrum wszystkich ludzi, którzy są ucieleśnieniem dwoistych przymiotów Boga na poziomie obrazu. Oznacza to, że ostatecznym centrum wszystkich ruchów sferycznych jest Bóg.
하나님의 모든 실체대상(實體對象)에 갖추어진 주체(主體)와 대상(對象)에 있어서, 그 대상의 중심이 그의 주체에 있으므로, 주체와 대상의 합성체(合性體)의 중심도 역시 그 주체에 있는 것이다. 그런데 그 주체의 궁극적인 중심이 하나님이시므로, 그 합성체의 궁극적인 중심도 하나님이시다. 그러므로 하나님의 3대상이 상대기준(相對基準)을 조성하여 그것들의 3중심이 하나님을 중심하고 하나되어 수수작용(授受作用)을 함으로써 삼대상목적(三對象目的)을 완성할 때 비로소 사위기대(四位基臺)가 완성되는 것이다. 따라서 사위기대의 궁극적인 중심은 하나님이시다.
Kontynuując nasze rozważania, należy stwierdzić, żekażdy obiekt Boga zawiera w sobie podmiot i obiekt, przy czym podmiot jest centrum wzajemnych relacji i centrum nowego bytu powstałego w wyniku jedności obiektu i podmiotu. Ponieważ Bóg jest centrum podmiotu, jest On także ostatecznym centrum ich jedności. Jak stwierdziliśmy powyżej, trzy substancjalne obiekty Boga (podmiot, obiekt, jedność) tworzą również wspólne podstawy między sobą nawzajem. W miarę jak każdy z nich zajmuje centralną pozycję i staje się jednością z pozostałymi poprzez czynność dawania i otrzymywania z Bogiem jako swoim ostatecznym centrum, osiągają wspólnie cel trzech obiektów i tworzą podstawę czterech pozycji. Bóg jest więc ostatecznym centrum podstawy czterech pozycji.
이와 같이 사위기대를 완성한 각개 피조물을 개성진리체(個性眞理體)라고 한다. 그런데 위에서 이미 언급한 바와 같이, 개성진리체는 형상적 개성진리체(인간)와 상징적 개성진리체(인간 이외의 피조물)로 대별된다. 그리고 피조세계는 무수한 개성진리체로 구성되어 있는데, 그 저급한 것으로부터 고급한 것에 이르기까지 단계적으로 질서정연하게 연결되어 있으며, 그중 인간은 그 최고급의 개성진리체로 존재하고 있는 것이다. 그리고 개성진리체는 모두 구형운동을 하고 있는데, 저급한 개성진리체는 보다 고급한 개성진리체의 대상이 되므로, 이 대상의 구형운동의 중심은 보다 고급위(高級位)에서 그의 주체가 되어 있는 개성진리체인 것이다. 이와 같이 수많은 상징적 개성진리체의 중심들은 저급한 것으로부터 보다 고급한 것에로 연결되어 올라가 그 최종적인 중심은 형상적 개성진리체인 인간이 되는 것이다.
Każdy byt, który ustanowił podstawę czterech pozycji, staje się indywidualnym ucieleśnieniem prawdy. na poziomie obrazu (ludzie) i na poziomie symbolu (reszta stworzenia). Wszechświat składa się z niezliczonych indywidualnych ucieleśnień prawdy, powiązanych ze sobą wzajemnie według określonego porządku, poczynając od najniższego poziomu, a kończąc na najwyższym. Wśród nich człowiek zajmuje najwyższą pozycję. Indywidualne ucieleśnienia prawdy poruszają się ruchem sferycznym wokół siebie nawzajem, przy czym te na niższym poziomie są obiektami wobec stojących wyżej w hierarchii. W ten sposób centrum i podmiotem każdego ruchu sferycznego jest indywidualne ucieleśnienie prawdy z wyższego poziomu. Centra niezliczonych indywidualnych ucieleśnień prawdy na poziomie symbolu są wzajemnie ze sobą połączone, od najniższego do najwyższego. Ich najwyższym centrum jest człowiek, będący indywidualnym ucieleśnieniem prawdy na poziomie obrazu.
이것을 좀더 상고(詳考)해 보기로 하자. 오늘의 과학은 물질의 최소단위를 소립자(素粒子)로 보고 있는데, 소립자는 에너지로 되어 있다고 말한다. 여기에서 물질세계를 구성하고 있는 각 단계의 개성진리체(個性眞理體)들의 존재목적을 차원적으로 살펴보면, 에너지는 소립자의 형성을 위하여, 소립자는 원자(原子)의 구성을 위하여, 원자는 분자(分子)의 구성을 위하여, 분자는 물질의 형성을 위하여, 모든 물질은 우주 삼라만상의 개체들을 구성하기 위하여 각각 존재하는 것임을 알 수 있다. 그렇기 때문에 에너지의 운동의 목적은 소립자에, 소립자의 목적은 원자에, 원자의 목적은 분자에, 분자의 목적은 물질에, 모든 물질의 목적은 우주 형성에 있는 것이다.
Zastanówmy się nad centralną pozycją człowieka. Według nauki najbardziej podstawowymi elementami materii są cząstki elementarne, zbudowane z energii. Patrząc przez pryzmat celowości istnienia indywidualnych ucieleśnień prawdy, które tworzą wielopoziomowy wszechświat materialny możemy wysnuć następujące przypuszczenie: energia istnieje aby tworzyć cząstki elementarne, cząstki elementarne z kolei tworzą atomy, atomy — cząsteczki, cząsteczki — materię, a materia — wszystkie indywidualne byty we wszechświecie. Można więc powiedzieć, że działanie energii ma na celu budowę cząstek elementarnych, cząstki elementarne — budowę atomów, atomy — budowę cząsteczek, cząsteczki — budowę materii. Materia stanowi budulec całego wszechświata.
그러면 우주(宇宙)는 무엇을 위하여 있으며, 그의 중심은 무엇일 것인가? 그것은 바로 인간인 것이다. 그러므로 하나님은 인간을 창조하시고 나서 피조세계를 주관하라고 말씀하셨다(창 1 : 28). 만일 피조세계에 인간이 존재하지 않는다면, 그 피조세계는 마치 보아 줄 사람이 없는 박물관에 비할 수 있을 것이다. 박물관의 모든 진열품들은, 그것들을 감상하고 사랑하며 기뻐해 줄 수 있는 인간이 있음으로써 비로소 역사적인 유물로서 존재할 수 있는 인연적인 관계가 그것들 사이에 성립되어, 각각 그 존재의 가치를 나타내게 되는 것이다. 만일 거기에 그 중심 되는 인간이 없다면 그것들이 무슨 존재 의의를 가질 수 있을 것인가? 인간을 위주로 한 피조세계의 경우도 이와 조금도 다름이 없다. 즉 인간이 있어 가지고 피조물을 형성하고 있는 모든 물질의 근본과 그 성격을 밝히고 분류함으로써 비로소 그것들이 상호간에 합목적적인 관계를 맺을 수 있고, 나아가서는 인간이 있어야만 동식물이나 수륙만상(水陸萬象)이나 우주를 형성하고 있는 모든 성좌(星座)들의 정체가 구분되어 그것들이 인간을 중심하고 합목적적인 관계를 가질 수 있게 되는 것이다. 그리하여 물질은 인간의 육체에 흡수되어 그의 생리적인 기능을 유지하게 하는 요소가 되며, 삼라만상은 인간의 안락한 생활환경을 만들어 주는 자료가 되는 것이다.
Jaki jest cel istnienia wszechświata? Co stanowi jego centrum? Odpowiedź na obydwa pytania brzmi – człowiek. Dla tej przyczyny Bóg powierzył człowiekowi panowanie nad wszechświatem (Rdz 1: 28). Bez człowieka wszechświat byłby podobny do muzeum, którego nikt nie odwiedza. Eksponaty muzealne zyskują prawdziwą wartość jedynie wtedy, gdy jest ktoś kto je ogląda, ceni, kocha i zachwyca się ich pięknem. Człowiek nadaje wartość ich istnieniu. Jakaż byłaby ich wartość, gdyby nie było nikogo, kto by je podziwiał? Ta zasada dotyczy całego wszechświata. Wszelkie stworzenie wchodzi we wzajemną relację ze wspólnym celem, kiedy człowiek odkrywa źródło i naturę materii, kiedy rozpoznaje i klasyfikuje rośliny i zwierzęta, oraz kiedy zgłębia tajniki ciał niebieskich. Ten wspólny cel jest osiągnięty, gdy stworzenie dostarcza ciału człowieka elementów niezbędnych do podtrzymania jego fizjologicznych funkcji, a także kiedy uczestniczy w budowie wygodnego środowiska dla życia ludzi. Człowiek stanowi zatem centrum zewnętrznej formy wszechświata.
이것들은 모두 인간의 피조세계의 대한 형상적인 중심으로서의 관계이지만, 이밖에 또 성상적인 중심으로서의 관계가 있다. 전자를 육적인 관계라고 하면, 후자는 정신적 또는 영적인 관계인 것이다. 물질로 형성된 인간의 생리적 기능이 마음의 지(知)·정(情)·의(意)에 완전히 공명되는 것은, 물질도 역시 지·정·의에 공명될 수 있는 요소를 가지고 있다는 사실을 입증하는 것이다. 이러한 요소들이 물질의 성상을 이루고 있기 때문에 삼라만상은 각각 그 정도의 차는 있으나 모두 지·정·의의 감응체인 것이다. 우리가 자연계의 미(美)에 도취하여 그와의 혼연일체의 신비경(神秘境)을 체험하게 되는 것은, 인간은 피조물의 이러한 성상의 중심도 되는 것이기 때문이다. 인간은 이와 같이 피조세계의 중심으로 창조되었기 때문에 하나님과 인간이 합성일체화한 자리가 바로 천주의 중심이 되는 자리인 것이다.
Oprócz tego, człowiek w swych związkach ze wszechświatem zajmuje także pozycję wewnętrznego centrum. Relacje pierwszego typu określamy mianem fizycznych, a drugiego — mianem duchowych. Ciało ludzkie, choć zbudowane z materii, reaguje fizjologicznie na emocje, intelekt i wolę człowieka. To wskazuje, że istnieje więź między materią, a uczuciami, intelektem i wolą człowieka. Materia musi więc posiadać elementy, które tworzą jej naturę wewnętrzną. Z tego też powodu każdy byt we wszechświecie (w stopniu sobie właściwym) reaguje na uczucia, intelekt i wolę człowieka. Człowiek ze swej strony, stanowiąc centrum dla natur wewnętrznych wszystkich stworzonych bytów, zachwyca się pięknem świata i doświadcza uniesień mistycznej jedności. Człowiek został stworzony jako centrum wszechświata lecz może stać się nim, tylko wtedy kiedy zjednoczy się z Bogiem.
우리는 또 다른 면에서 인간이 천주의 중심이 되는 것을 논하여 보자. 상세한 것은 제6절에서 논하겠지만, 무형 유형 두 세계를 총칭하여 천주라고 하는데, 인간은 이 천주를 총합한 실체상이다. 그런데 우리가 이미 위에서 논한 바에 의하여, 천주를 이루고 있는 모든 피조물은 주체와 대상으로 양별(兩別)된다는 사실을 알았다.
Spójrzmy na centralną pozycję człowieka we wszechświecie z jeszcze innej perspektywy. Każdy człowiek ucieleśnia sobą wszystkie elementy kosmosu, złożonego ze świata duchowego i świata fizycznego. Jak zostało powiedziane, wszystko we wszechświecie można podzielić na dwie kategorie — podmiot i obiekt.
여기에서 우리는, 인간 시조로 창조되었던 아담이 완성되었더라면 그는 피조물(被造物)의 모든 존재가 갖추고 있는 주체들을 총합한 실체상이 되고, 해와가 완성되었다면 그는 또 피조물의 모든 존재가 갖추고 있는 대상들을 총합한 실체상이 되었으리라는 결론을 바로 얻을 수 있는 것이다. 그리고 하나님은 피조세계를 주관하도록 인간을 창조하셨기 때문에, 아담과 해와가 다 함께 성장하여서 아담은 피조물의 모든 주체의 주관주(主管主)로서 완성되고, 또 해와는 모든 대상의 주관주로서 완성되어 그들이 부부를 이루어 일체가 되었더라면, 그것이 바로 주체와 대상으로 구성되어 있는 온 피조세계를 주관하는 중심체였을 것이다.
Gdyby pierwsi przodkowie ludzkości osiągnęli doskonałość, wówczas Adam stałby się ucieleśnieniem wszystkich podmiotowych elementów stworzonego świata, a Ewa — wszystkich obiektowych. Bóg stworzył Adama i Ewę, aby panowali nad światem natury. Gdyby wspólnie wzrastali ku doskonałości, Adam stałby się królem wszystkich podmiotowych elementów w stworzeniu, a Ewa królową wszystkich elementów o charakterze obiektu. Dopiero wówczas, jednocząc się w harmonii więzami małżeństwa, staliby się centrum wszechświata, złożonego z podmiotów i obiektów.
또 인간은 천주의 화동(和動)의 중심으로 창조되었기 때문에, 모든 피조물의 이성성상의 실체적인 중심체인 아담과 해와가 완성되어 부부를 이루어 가지고 그들이 서로 화동하여 일체를 이룰 때 비로소 이성성상으로 창조된 온 천주도 화동하게 되는 것이다. 이와 같이 아담과 해와가 완성된 부부로서 일체를 이룬 그 자리가 바로 사랑의 주체이신 하나님과 미(美)의 대상인 인간이 일체화하여 창조목적을 완성한 선(善)의 중심이 되는 자리이다. 여기에서 비로소 부모 되신 하나님은 자녀로 완성된 인간에게 임재하시어 영원히 안식하시게 된다. 이 때의 이 중심은 하나님의 영원한 사랑의 대상이므로, 이것으로 말미암아 하나님은 영원히 자극적인 기쁨을 느끼시게 되는 것이다. 그리고 여기에서 비로소 하나님의 말씀이 실체로 이루어지기 때문에, 여기가 바로 진리의 중심이 되어 모든 인간으로 하여금 창조목적을 지향하도록 이끌어 주는 본심의 중심도 되는 것이다. 그러므로 피조세계는 이와 같이 인간이 완성되어 하나님을 중심하고 부부를 이룸으로써 이루어진 사위기대(四位基臺)를 중심하고 합목적적인 구형운동을 하게 된다.
Człowiek został stworzony, aby być centrum harmonii całego wszechświata. Gdyby Adam i Ewa osiągnęli doskonałość oraz zjednoczyli się jako mąż i żona nastąpiłoby wówczas połączenie dwóch centrów dwoistych przymiotów wszystkich bytów, a cały wszechświat zatańczyłby z radości. Miejsce, w którym Adam i Ewa jako mąż i żona stają się jednością w duchu i ciele, jest także miejscem, w którym Bóg (Podmiot dający miłość) i człowiek (obiekt odpowiadający pięknem na tę miłość) stają się jednością. To miejsce spotkania jest centrum dobra, w którym spełniony zostaje cel stworzenia i w którym Bóg, nasz Rodzic, zbliża się do człowieka, by zamieszkać w nim na wieki. To centrum dobra jest obiektem wiecznej miłości i radości Bożej.W nim ma miejsce wcielenie i spełnienie Słowa Bożego. Jest to także ośrodek prawdy oraz umysłu pierwotnego, który wiedzie nas w kierunku spełnienia celu stworzenia. Gdy cały wszechświat będzie miał w swym centrum doskonałego mężczyznę i kobietę, ześrodkowanych w Bogu jako mąż i żona, wówczas będzie się poruszał ruchem sferycznym, zgodnym z celem stworzenia.
그런데 피조세계(被造世界)는 인간이 타락됨으로 말미암아 이 중심을 잃어버렸기 때문에, 만물도 탄식하면서 하늘의 뭇 아들들 즉 창조본성(創造本性)을 복귀한 인간들이 나타나서 그의 중심이 되어 줄 날을 고대한다고 하였다(롬 8 : 19∼22).
Niestetyw wyniku upadku człowieka, wszechświat utracił swoje centrum. Dlatego św. Paweł powiada, że stworzenie umiera z tęsknoty, czekając na objawienie się dzieci Bożych13. Świat oczekuje ludzi, którzy odnowią swoją pierwotną naturę i staną się jego centrum.
2.4 Wszechobecność Boga
위에서 우리는, 정분합작용(正分合作用)에 의하여 삼대상목적을 완성한 사위기대는 하나님을 중심한 구형운동을 일으키어 하나님과 일체를 이루게 되기 때문에, 그것은 하나님이 운행하실 수 있는 모든 존재의, 그리고 그 존재를 위한 모든 힘의 근본적인 기대가 된다는 것을 알았다. 그런데 창조목적을 완성한 세계에 있어서는, 하나님의 본성상(本性相)과 본형상(本形狀)의 실체로 되어 있는 피조물의 모든 개성체가 다 이와 같이 구형운동을 일으키어 하나님이 운행하실 수 있는 근본적인 기대를 조성하게 되어 있다. 이와 같이 되어 하나님은 일체의 피조물 가운데 편재(遍在)하시게 된 것이다.
Jak zostało powiedziane, podstawa czterech pozycji, osiągana w oparciu o realizację celu trzech obiektów w procesie pierwowzór–podział–jedność, porusza się ruchem sferycznym w absolutnej jedności z Bogiem. Dzięki podstawie czterech pozycji każdy byt może być prowadzony przez Boga i otrzymywać od Niego wszystkie siły potrzebne do życia. W świecie, w którym Boży ideał zostanie urzeczywistniony, wszystkie byty będą ucieleśniać pierwotną naturę wewnętrzną i pierwotną formę zewnętrzną Boga oraz inicjować ruch sferyczny, stanowiący podstawę Bożego panowania. W ten sposób Bóg będzie wszechobecny.
2.5 Rozmnażanie organizmów
생리체(生理體)가 존속하기 위하여는 번식해야 하며, 그 번식은 수수작용(授受作用)에 의한 정분합작용으로 인하여 되어진다. 이에 대한 예를 들면, 식물은 꽃씨로부터 꽃의 수술과 암술이 생기고, 그 수술과 암술의 수수작용으로 인하여 다시 많은 씨를 맺어서 번식한다. 동물에 있어서는 그 수컷과 암컷이 성장하여 서로 수수작용을 하면 새끼를 낳아 번식하게 된다. 그리고 동식물의 모든 세포분열도 수수작용으로 말미암아 일어나게 되는 것이다.
Każdy gatunek, aby mógł istnieć, musi się rozmnażać. Rozmnażanie odbywa się poprzez wymianę wzajemną w procesie pierwowzór–podział–jedność. W przypadku roślin nasiona rozwijają się w kwiaty, które są wyposażone w pręciki i słupki; przez zapylenie wytwarzają one nasiona i przedłużają istnienie gatunku. Zwierzęta dojrzewają, przeżywają okres godowy, samce i samice łączą się i wydają na świat potomstwo. Podobnie komórki w ciałach roślin i zwierząt, wszystkie one dzielą się w wyniku czynności wzajemnej wymiany.
어떠한 목적을 세워 놓고 마음이 원하는 대로 몸이 실천하여 몸과 마음이 수수작용을 하게 되면 동지가 생기고, 동지들이 서로 잘 주고 잘 받으면 더 많은 동지를 번식하게 되는 것이다. 이러한 면에서 보면, 피조세계(被造世界)는 무형의 하나님의 본성상(本性相)과 본형상(本形狀)이 그 창조목적을 중심하고 수수작용을 함으로써 그것이 실체적으로 전개되어 번식한 것이라고 볼 수 있는 것이다.
Kiedy ciało porusza się zgodnie z wolą umysłu wówczas między ciałem i umysłem zawiązuje się czynność dawania i otrzymywania. Wokół takiego człowieka gromadzą się inni, podobnie myślący ludzie. Jeżeli taka grupa będzie wspólnie pracować i osiągać sukcesy, będzie się rozwijać. Można stwierdzić, że formowanie wszechświata następuje poprzez rozmnażanie niezliczonych rzeczywistych ucieleśnień pierwotnej natury wewnętrznej i pierwotnej formy zewnętrznej Boga, w wyniku czynności wzajemnej wymiany, która dąży do osiągnięcia celu stworzenia.
2.6 Przyczyna, dla której wszystkie byty posiadają dwoiste przymioty
무엇이든지 존재하기 위하여는 반드시 어떠한 힘을 요하게 되는데, 그 힘은 수수작용(授受作用)에 의하여서만 생긴다. 그런데 무엇이나 단독적으로는 주고받을 수 없기 때문에, 그가 존재하기 위한 힘을 일으키기 위하여는 반드시 수수작용을 할 수 있는 주체(主體)와 대상(對象)의 이성성상으로 존재하지 않으면 아니 되는 것이다.
Każdy byt, aby istnieć potrzebuje energii, która powstaje wyłącznie w procesie dawania i otrzymywania. Ten proces nie jest możliwy bez partnera. Aby wytworzyć siły potrzebne do istnienia, każdy byt musi więc posiadać dwoiste przymioty, podmiot i obiekt, które mogą podjąć czynność dawania i otrzymywania.
그리고 직선상의 운동에는 어느 때고 끝이 올 수밖에 없는 것이기 때문에, 그러한 직선운동을 하고 있는 존재는 영원성을 가질 수 없는 것이다. 그러므로 무엇이든지 영원성을 가지기 위하여는 돌지 않으면 안 되고, 돌기 위하여는 주체와 대상이 수수작용을 하지 않으면 아니 된다. 그렇기 때문에 하나님도 영원성을 가지기 위하여 이성성상(二性性相)으로 계시는 것이며, 하나님의 영원한 대상인 피조물도 영원성을 가지기 위하여는 하나님을 닮아서 이성성상으로 존재하지 않으면 아니 되는 것이다. 그리하여 시간도 주기적인 윤회(輪廻)에 의하여 영원성을 유지하고 있는 것이다.
Ruch prostoliniowy nie może trwać wiecznie. Wszystko co chce posiadać naturę wieczną, musi się poruszać ruchem okrężnym. Czynność dawania i otrzymywania między podmiotem i obiektem jest niezbędna w przypadku każdego ruchu okrężnego, dotyczy to także samego Boga, który żyje wiecznie dzięki swoim dwoistym przymiotom. Boże stworzenie musi również posiadać dwoiste przymioty, aby mogło odzwierciedlać wieczną naturę Boga i być Jego wiecznym obiektem. Podobnie jest z czasem, którego ciągłość wynika z jego periodyczności.