1.1 Dwoiste przymioty Boga
무형으로 계시는 하나님의 신성(神性)을 우리는 어떻게 알 수 있을 것인가? 그것은 피조세계(被造世界)를 관찰함으로써 알 수 있다. 그러므로 바울은 창세로부터 그의 보이지 아니하는 것들 곧 그의 영원하신 능력과 신성이 그 만드신 만물에 분명히 보여 알게 되나니 그러므로 저희가 핑계치 못할지니라(롬 1 : 20)고 기록하였다. 마치 모든 작품은 그 작자의 보이지 않는 성품의 실체적인 전개인 것같이, 피조세계의 삼라만상(森羅萬象)은 그것을 창조하신 하나님이 그의 보이지 않는 신성을 그의 실체대상으로 전개해 놓으신 것이다. 그러므로 작품을 보아 그 작자의 성품을 알 수 있는 것같이, 이 피조만물(被造萬物)을 보아서 하나님의 신성을 알 수 있는 것이다.
W jaki sposób możemy poznać naturę niewidzialnego Boga? Jedną z dróg prowadzących do zgłębienia Jego boskości jest obserwowanie stworzonego przez Niego wszechświata. Dlatego św. Paweł powiedział: Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty — wiekuista Jego potęga oraz bóstwo — stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się wymówić od winy (Rz 1:20). Jak dzieło artysty ujawnia w konkretnej formie niewidzialną naturę swego twórcy, tak wszystko w stworzonym wszechświecie jest rzeczywistym przejawem jakiegoś aspektu niewidzialnej, boskiej natury Stwórcy. Każdy stworzony byt znajduje się więc w pewnej relacji z Bogiem. Tak jak charakter artysty możemy poznać za pośrednictwem jego dzieł, również naturę Boga możemy zrozumieć przez obserwację różnorodnych stworzonych bytów.
이제 우리는 하나님의 신성(神性)을 알기 위하여, 피조세계(被造世界)에 보편적으로 간직되어 있는 공통사실을 찾아보기로 하자.
Zacznijmy od wskazania elementów wspólnych dla całego świata natury.
존재하는 것은 무엇이든지 그 자체 내에서뿐만 아니라, 다른 존재들과의 사이에서 양성(陽性)과 음성(陰性)의 이성성상(二性性相)이 상대적 관계를 맺음으로써 비로소 존재하게 된다.
Każdy byt posiada dwoiste przymioty jang (męskość) i jin (żeńskość), a jego istnienie zaczyna się w momencie, gdy aspekty te ustanawiają wzajemne relacje zarówno w obrębie danego bytu, jak i między nim a innymi bytami.
이에 대한 실례를 들어 보면, 모든 물질의 궁극적인 구성요소인 소립자(素粒子)들은 모두 양성 음성 또는 양성과 음성의 중화에 의한 중성(中性) 등을 띠고 있는데, 이것들이 이성성상의 상대적 관계를 맺음으로 써 원자(原子)를 형성한다. 그리고 이러한 원자들도 양성 또는 음성을 띠게 되는데, 이것들의 이성성상이 상대적 관계를 맺음으로써 물질의 분자(分子)를 형성하는 것이다. 이와 같이 형성된 물질들이 또한 서로 이성성상의 상대적 관계에 의하여 식물 또는 동물에 흡수됨으로써 그것들의 영양이 되는 것이다.
Na przykład cząstki elementarne, podstawowy budulec materii, obdarzone są ładunkiem dodatnim, ujemnym, bądź formą neutralną, powstałą w wyniku wzajemnego znoszenia się dwóch pierwszych. Kiedy cząstki te połączą się dzięki oddziaływaniu ich dwoistych przymiotów, tworzą atom. Atomy z kolei posiadają wartościowość dodatnią lub ujemną. Kiedy dwoiste przymioty jednego atomu wejdą we wzajemne oddziaływanie z przymiotami innego atomu, tworzą cząsteczkę. Powstałe w ten sposób cząsteczki wchodzą w dalsze wzajemne relacje pomiędzy ich dwoistymi przymiotami, aby w końcu stać się pokarmem odpowiednim do spożycia przez rośliny i zwierzęta.
그리고 모든 식물은 각각 수술과 암술에 의하여 존속하고, 또 모든 동물은 각각 수컷과 암컷에 의하여 번식 생존한다. 인간을 보더라도 하나님이 남성인 아담을 창조하시고는 독처(獨處)하는 것이 좋지 못하다고 하시면서(창 2 : 18) 그의 대상으로 여성인 해와를 창조하신 후에야 선하다고 하셨다(창 1 : 31).
Rośliny rozmnażają się za pośrednictwem pręcików i słupków. Zwierzęta wydają na świat młode i zachowują ciągłość gatunków poprzez stosunki między samcami i samicami. Biblia mówi, że kiedy Bóg stworzył Adama, zobaczył, że mężczyźnie nie było dobrze żyć samemu (Rdz 2: 18). Dopiero po stworzeniu Ewy, jego żeńskiej partnerki, Bóg powiedział, że to co stworzył, jest „bardzo dobre”. (Rdz.1: 31).
그리고 전리(電離)된 양이온이나 음이온도 또한 각각 양자(陽子)와 전자(電子)의 결합으로 형성되어 있는 것과 같이, 수술이나 암술 또는 수컷이나 암컷들도 역시 각각 그 자체 내에서 양성(陽性)과 음성(陰性)의 이성성상(二性性相)이 상대적 관계를 맺음으로써 비로소 존재하는 것이다. 따라서 인간에 있어서도 남성에는 여성성상(女性性相)이, 여성에는 남성성상(男性性相)이 각각 잠재해 있는 것이다. 그뿐 아니라 삼라만상의 존재 양상이 표리(表裏), 내외(內外), 전후(前後), 좌우(左右), 상하(上下), 고저(高低), 강약(强弱), 억양(抑揚), 장단(長短), 광협(廣狹), 동서(東西), 남북(南北) 등과 같이 모두 상대적으로 되어 있는 것도 모든 피조물이 이성성상의 상대적 관계에 의하여 서로 존재하도록 창조되어 있기 때문이다.
Chociaż w wyniku jonizacji atomy stają się jonami o ładunku dodatnim lub ujemnym, każdy składa się z dodatnio naładowanego jądra i ujemnych elektronów, które tworzą stabilny układ. Podobnie wszystkie zwierzęta, samce i samice, żyją dzięki wzajemnym oddziaływaniom elementów jang i jin wewnątrz swoich organizmów. Tak samo jest z każdą rośliną. To samo dotyczy człowieka. Wśród ludzi, u mężczyzn są ukryte żeńskie cechy charakteru, a u kobiet są ukryte męskie cechy charakteru. Ponadto, każde stworzenie istnieje ze współzależnymi aspektami: wewnątrz i na zewnątrz, wewnętrzny i zewnętrzny, przód i tył, prawy i lewy, w górę i w dół, wysoki i niski, silny i słaby, wznoszenie i opadanie, długi i krótki, szeroki i wąski, wschód i zachód, północ i południe, itd. Wynika to z faktu, że wszystko jest stworzone, aby istnieć dzięki wzajemnym relacjom dwoistych przymiotów.
우리는 위에서 모든 존재가 양성과 음성의 이성성상으로 인한 상대적 관계에 의하여 존재하고 있다는 사실을 밝혔다. 나아가 우리는 모든 존재를 형성하고 있는, 보다 근본 된 또 하나의 이성성상의 상대적인 관계 를 알아야 하겠다.
Można zatem wnioskować, że wszystko wymaga dla swego istnienia wzajemnej relacji między dwoistymi przymiotami jang i jin.Istnieje jednak inna para dwoistych przymiotów, która jest jeszcze bardziej podstawowa dla istnienia, niż jang i jin.
존재하는 것은 무엇이든지 그 외형(外形)과 내성(內性)을 갖추고 있다. 그리고 그 보이는 외형은 보이지 않는 그 내성을 닮아 난 것이다. 따라서 그 내성이 눈에 보이지는 않으나 반드시 그 어떠한 꼴을 가지고 있기 때문에 그것을 닮아 난 그 외형이 눈에 보이는 그 어떠한 꼴로써 나타나는 것이다. 이에 전자를 성상(性相)이라 하고 후자를 형상(形狀)이라고 한다. 그런데 성상과 형상은 동일한 존재의 상대적인 양면의 꼴을 말하는 것이어서, 형상은 제2의 성상이라고도 할 수 있는 것이기 때문에 이것을 통틀어서 이성성상이라고 한다.
Każdy byt posiada zewnętrzny kształt i wewnętrzną jakość. Widzialny zewnętrzny kształt przypomina niewidzialną wewnętrzną jakość. Wewnętrzna jakość, choć niewidoczna, posiada pewną strukturę, która uwidacznia się w sposób widzialny w konkretnym zewnętrznym kształcie. Ta wewnętrzną jakość nazywa się naturą wewnętrzną, a widzialny kształt — formą zewnętrzną. Natura wewnętrzna i forma zewnętrzna odnoszą się do wewnętrznych i zewnętrznych aspektów tego samego bytu, dlatego forma zewnętrzna może być także pojmowana jako druga natura wewnętrzna. W ten sposób natura wewnętrzna i forma zewnętrzna tworzą razem dwoiste przymioty.
이에 대한 예로서 인간을 들어 보기로 하자. 인간은 몸이란 외형과 마음이란 내성으로 되어 있다. 그리고 나타나 보이는 몸은 보이지 않는 그 마음을 닮아 난 것이다. 따라서 마음이 어떠한 꼴을 가지고 있기 때문에 그 마음을 닮아 난 몸도 어떠한 꼴을 가지게 되는 것이다. 관상(觀相)이나 수상(手相) 등 외모로써 보이지 않는 그의 마음과 운명을 판단할 수 있는 근거는 여기에 있다. 이에 마음을 성상(性相)이라 하고 몸을 형상(形狀)이라고 한다. 여기에서 마음과 몸은 동일한 인간의 상대적인 양면의 꼴을 말하는 것이어서, 몸은 제2의 마음이라고도 할 수 있는 것이기 때문에, 이것들을 통틀어서 이성성상(二性性相)이라고 한다. 이로써 우리는 모든 존재가 성상과 형상에 의한 이성성상의 상대적 관계에 의하여 존재하고 있다는 사실을 알게 되었다.
Jako przykład weźmy człowieka. Posiada on zewnętrzną formę, czyli ciało, i wewnętrzną naturę — umysł. Ciało jest widzialnym wyrazem niewidzialnego umysłu. Ponieważ umysł posiada pewną strukturę, ciało, które go odzwierciedla, także przyjmuje określony wygląd. Prawidłowość ta leży u podstaw fizjonomiki i chiromancji, czyli metod odczytywania ludzkiego charakteru i przeznaczenia z jego zewnętrznego wyglądu. Umysł jest naturą wewnętrzną, a ciało — formą zewnętrzną. Umysł i ciało są współzależnymi aspektami istoty ludzkiej; zatem ciało może być rozumiane jako drugi umysł. Wspólnie stanowią dwoiste przymioty człowieka. Podobnie pozostałe istoty istnieją dzięki wzajemnym relacjom między naturą wewnętrzną i formą zewnętrzną.
그러면 성상과 형상은 서로 어떠한 관계를 가지고 있는 것인가? 무형(無形)의 내적인 성상이 원인이 되어 그것이 주체적인 입장에 있기 때문에, 그의 형상은 유형(有形)의 외적인 결과가 되어 그의 대상의 입장에 서게 되는 것이다. 따라서 이 양자는 서로 내적인 것과 외적인 것, 원인적인 것과 결과적인 것, 주체적인 것과 대상적인 것, 종적인 것과 횡적인 것의 상대적인 관계를 가지게 되는 것이다.
Jaka jest zależność między naturą wewnętrzną i formą zewnętrzną? Natura wewnętrzna jest niewidzialna, przyczynowa i znajduje się w pozycji podmiotu w stosunku do formy zewnętrznej: forma zewnętrzna natomiast jest widzialna, skutkowa i stoi w pozycji obiektu wobec natury wewnętrznej. Wzajemne relacje między tymi dwoma przymiotami bytu obejmują: wnętrze i zewnętrze, przyczynę i skutek, podmiot i obiekt, wertykalność i horyzontalność.
이에 대한 예로서 다시 인간을 들어 보자. 마음과 몸은 각각 성상과 형상에 해당하는 것으로서, 몸은 마음을 닮았을 뿐만 아니라 마음이 명령하는 대로 동(動)하고 정(靜)하기 때문에, 인간은 그 목적을 지향하여 생(生)을 유지한다. 따라서 마음과 몸은 내(內) 외(外), 원인(原因)과 결과(結果), 주체(主體)와 대상(對象), 종(縱)과 횡(橫) 등의 상대적인 관계를 가지고 있는 것이다.
Posłużmy się ponownie przykładem człowieka, którego umysł i ciało stanowią odpowiednio naturę wewnętrzną i formę zewnętrzną. Ciało odzwierciedla umysł i porusza się zgodnie z jego poleceniami, tak aby zachować życie i realizować cele umysłu. W ten sposób umysł i ciało tworzą wzajemną relację aspektu wewnętrznego i zewnętrznego, wertykalnego i horyzontalnego, przyczyny i skutku oraz podmiotu i obiektu.
이와 같이 어떠한 피조물(被造物)에도 그 차원은 서로 다르나, 무형의 성상 즉 인간에 있어서의 마음과 같은 무형의 내적인 성상이 있어서 그것이 원인 또는 주체가 되어 인간에 있어서의 몸과 같은 그의 형상적인 부분을 움직여서, 그 개성체(個性體)로 하여금 어떠한 목적을 가진 피조물로서 존재하게 하는 것이다.
Podobnie pozostałe stworzone byty, bez względu na poziom złożoności, posiadają niewidzialną naturę wewnętrzną, która odpowiada ludzkiemu umysłowi, i widzialną formę zewnętrzną, odpowiadającą ciału. W każdym bycie natura wewnętrzna, jako przyczynowa i podmiotowa, kieruje formą zewnętrzną. Pozwala to indywidualnym bytom stworzonym przez Boga istnieć i funkcjonować w sposób celowy
그러므로 동물에게도 인간의 마음과 같은 것이 있어서 이것이 어떠한 목적을 지향하는 주체적인 원인이 되어 있기 때문에, 그 육체는 그 개체의 목적을 위한 생(生)을 영위하게 된다. 식물에도 역시 그러한 성상적인 부분이 있어서, 그것이 인간에 있어서의 마음과 같은 작용을 하기 때문에 그 개체는 유기적인 기능을 유지하게 되어 있다.
Zwierzęta żyją i poruszają się, ponieważ ich ciałem kieruje wewnętrzny czynnik odpowiadający umysłowi ludzkiemu, który wyznacza im cel. Rośliny podtrzymują swoje funkcje organiczne dzięki wewnętrznej naturze, która pod wieloma względami przypomina umysł człowieka.
그뿐 아니라 인간이 서로 결합하게 되는 것은 그들 속에 각기 마음이 있기 때문인 것과 같이, 양이온과 음이온이 결합하여서 어떠한 물질을 형성하는 것도 이 두 이온들 속에 각각 그 분자(分子) 형성의 목적을 지향하는 어떠한 성상적인 부분이 있기 때문이다. 그리고 양자(陽子)를 중심하고 전자(電子)가 회전하여 원자(原子)를 형성하는 것도 역시 그것들 속에 각각 그 원자 형성의 목적을 지향하는 성상적인 부분이 있기 때문이다.
Umysł obdarza każdego człowieka naturalną skłonnością do harmonijnego współistnienia z innymi. Podobnie jony dodatnie i ujemne łączą się, tworząc określone cząsteczki, ponieważ posiadają podstawową naturę wewnętrzną, która wiedzie do takiego połączenia. Elektrony gromadzą się wokół jądra, tworząc atom, każdy z nich posiada bowiem atrybut natury wewnętrznej, nadający im celowy kierunek.
한편 오늘의 과학에 의하면, 원자를 구성하고 있는 소립자(素粒子)는 모두 에너지로 되어 있다고 한다. 그렇다면 그 에너지가 소립자를 형성하기 위하여는 반드시 그 에너지에도 그로 하여금 소립자 형성의 목적을 지향하게 하는 성상적인 부분이 없어서는 안 된다. 한 걸음 더 나아가 우리는 이와 같이 성상(性相)과 형상(形狀)을 갖추고 있는 그 에너지를 존재케 함으로써 모든 존재계의 궁극적인 원인이 되는 한 존재를 추구하지 않을 수 없게 되는 것이다. 이 존재는 바로 모든 존재의 제1 원인으로서, 그 모든 것들의 주체적인 성상과 형상을 갖추고 있지 않으면 안 된다. 존재계의 이러한 제1 원인을 우리는 하나님이라고 부르며, 그 주체적인 성상과 형상을 하나님의 본성상(本性相)과 본형상(本形狀)이라고 한다.
Według najnowszej nauki cząstki tworzące atomy zbudowane są z energii. W przypadku energii, tworzącej cząsteczki, musi ona również posiadać naturę wewnętrzną, która kieruje ją do przyjęcia określonej formy. Badając głębiej, szukamy Ostatecznej przyczyny, która powołała tę energię do istnienia, z jej elementami natury wewnętrznej i formy zewnętrznej. Istota ta jest Pierwszą Przyczyną wszystkich niezliczonych bytów we wszechświecie. Jako Pierwsza Przyczyna musi posiadać dwoiste przymioty — naturę wewnętrzną i formę zewnętrzną, które zajmują pozycję podmiotu w stosunku do natur wewnętrznych i form zewnętrznych wszystkich pozostałych bytów. Tę Pierwszą Przyczynę wszechświata nazywamy Bogiem, a Jego naturę wewnętrzną i formę zewnętrzną nazywamy pierwotną naturą wewnętrzną i pierwotną formą zewnętrzną.
우리는 이제 바울이 논증한 바와 같이, 모든 피조물들에게 공통적으로 간직되어 있는 사실들을 추궁(追窮)함으로써 마침내 하나님은 본성상(本性相)과 본형상(本形狀)의 이성성상의 중화적 주체(中和的 主體)로서 모든 존재계의 제1 원인으로 계시다는 것을 알게 되었다.
Jak zauważył św. Paweł, naturę Boga możemy poznać badając przymioty, które występują powszechnie w stworzonych bytach: Bóg jest Pierwszą Przyczyną całego wszechświata i jego Podmiotem, posiadającym znajdujące się w harmonii dwoiste przymioty pierwotnej natury wewnętrznej i pierwotnej formy zewnętrznej.
우리는 이미 위에서, 존재하는 것은 무엇이든지 양성(陽性)과 음성(陰性)의 이성성상(二性性相)의 상대적 관계에 의하여 존재한다는 사실을 밝혔다. 그러므로 삼라만상의 제1 원인 되신 존재인 하나님도 역시 양성과 음성의 이성성상의 상대적 관계에 의하여 존재해야 된다는 것은 당연한 결론이 아닐 수 없는 것이다. 창세기 1장 27절에 하나님이 자기 형상 곧 하나님의 형상대로 사람을 창조하시되 남자와 여자를 창조하시고라고 기록되어 있는 말씀으 로 보아서도 하나님은 양성과 음성의 이성성상의 중화적 주체로도 계시다는 것을 바로 알 수 있는 것이다.
Jak wspomniano powyżej, każda istota istnieje w oparciu o wzajemną relację dwoistych przymiotów jang i jin. Stąd można wnioskować, że Bóg, Pierwsza Przyczyna wszystkich tych stworzeń, również istnieje w oparciu o wzajemne oddziaływanie Swoich dwoistych przymiotów jang i jin. Werset biblijny „I stworzył Bóg człowieka na obraz swój, na obraz Boga go stworzył; jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich”3 popiera tezę, że Bóg jako Partner z pozycji Podmiotu posiada doskonale zharmonizowane dwoiste przymioty jang i jin.
그러면 성상(性相)과 형상(形狀)의 이성성상과 양성(陽性)과 음성(陰性)의 이성성상은 서로 어떠한 관계를 가지고 있는가?
Jaka jest zależność między naturą wewnętrzną i formą zewnętrzną a jang i jin?
본래 하나님의 본성상과 본형상은 각각 본양성과 본음성의 상대적 관계를 가지고 있기 때문에, 하나님의 본양성과 본음성은 각각 본성상과 본형상의 속성(屬性)인 것이다. 그러므로 양성과 음성은 각각 성상과 형상과의 관계와 동일한 관계를 가지고 있다. 따라서 양성과 음성은 내 외, 원인과 결과, 주체와 대상, 또는 종과 횡 등의 상대적 관계를 가지고 있는 것이다. 하나님이 남성인 아담의 갈빗대를 취하여 그의 대상으로서 여성인 해와를 창조하셨다고 기록되어 있는 이유는 바로 여기에 있는 것이다(창 2 : 22). 우리는 여기에서 하나님에 있어서의 양성과 음성은 각각 남성과 여성이라고 칭한다.
Boska pierwotna natura wewnętrzna jak i pierwotna forma zewnętrzna posiadają pierwotny jang i pierwotny jin. Dlatego pierwotny jang i pierwotny jin są atrybutami pierwotnej natury wewnętrznej i pierwotnej formy zewnętrznej. Więź między jang i jin jest podobna do tej, jaka łączy naturę wewnętrzną i formę zewnętrzną. Jang i jin tworzą wzajemnie dopełniający się związek przypominający zależność między aspektem wewnętrznym i zewnętrznym, przyczyną i skutkiem, partnerem–podmiotem i partnerem–obiektem, wertykalnością i horyzontalnością. Dlatego, jak mówi Biblia, Bóg wziął żebro z ciała mężczyzny — Adama i stworzył kobietę — Ewę, jako pomoc dla niego (Rdz 2: 22), odzwierciedlając swój boski jang i jin w męskości i żeńskości człowieka.
하나님을 중심하고 완성된 피조세계(被造世界)는 마치 마음을 중심하고 완성한 인간 하나와 같아서, 하나님의 창조목적(創造目的)대로만 동하고 정하는 하나의 완전한 유기체(有機體)인 것이다. 따라서 이 유기체도 성상과 형상을 갖추어야 할 것이니 그의 성상적인 존재가 하나님이시요, 그 형상적인 존재가 피조세계인 것이다. 하나님이 피조세계의 중심인 인간을 하나님의 형상이라고(창 1 : 27) 하신 이유는 바로 여기에 있다. 따라서 피조세계가 창조되기 전에 있어서의 하나님은 성상적인 남성격 주체로만 계셨기 때문에, 형상적인 여성격 대상으로 피조세계를 창조하셔야만 했던 것이다. 고린도전서 11장 7절에 남자는 하나님의 형상과 영광이니라고 기록되어 있는 성구는 바로 이러한 원리를 입증하고 있는 것이다. 이와 같이 하나님은 성상적인 남성격 주체(男性格 主體)이시기 때문에 우리는 그를 아버지라 불러 그 격위(格位)를 표시하는 것이다.
Człowiek osiąga doskonałość, kiedy postępuje według wskazań umysłu; podobnie jak stworzenie, które osiąga swoje spełnienie tylko wtedy, gdy Bóg znajduje się w jego centrum. W ten sposób wszechświat jest doskonałym ciałem organicznym, które funkcjonuje wyłącznie w ramach Bożego celu stworzenia. Będąc jednym organicznym ciałem, wszechświat także istnieje na bazie relacji między naturą wewnętrzną i formą zewnętrzną, w której Bóg jest naturą wewnętrzną, a wszechświat — formą zewnętrzną. Dlatego w Biblii napisano, że istoty ludzkie, stanowiące centrum wszechświata, zostały stworzone na obraz i podobieństwo Boga (Rdz 1: 27). Bóg — podmiot, który posiada przymioty natury wewnętrznej i męskości, stworzył jako swój obiekt wszechświat, posiadający przymioty formy zewnętrznej i żeńskości. Potwierdza to werset biblijny, który mówi, że „człowiek … jest obrazem i chwałą Boga”. Uznając Boga za wewnętrzny i męski podmiot, zwracamy się do Niego — „Ojcze Nasz” (I Kor 11: 7).
상술(上述)한 내용을 요약하여 볼 때, 하나님은 본성상(本性相)과 본형상(本形狀)의 이성성상의 중화적 주체(中和的 主體)인 동시에, 본성상적 남성(男性)과 본형상적 여성(女性)의 이성성상의 중화적 주체로 계시며, 피조세계에 대하여는 성상적인 남성격 주체로 계시다는 사실을 알 수 있다.
Podsumowując możemy stwierdzić, że Bóg jest Podmiotem o dwoistych przymiotach charakteru wewnętrznego i formy zewnętrznej, które znajdują się w doskonałej wzajemnej harmonii. Bóg jest równocześnie harmonijną jednością męskości i żeńskości, będących odpowiednio manifestacją natury wewnętrznej i formy zewnętrznej. Wobec wszechświata Bóg jest podmiotem, posiadającym przymioty natury wewnętrznej i męskości.
1.2 Zależność między Bogiem a wszechświatem
위에서 논술한 바에 의하여, 피조물은 모두 무형의 주체로 계시는 하나님의 이성성상을 닮아 실체로 분립된 하나님의 실체대상이라는 것을 알았다. 이러한 실체대상을 우리는 개성진리체(個性眞理體)라고 한다. 인간은 하나님의 형상적인 실체대상이기 때문에 형상적 개성진리체라 하고, 인간 이외의 피조물들은 상징적인 실체대상이기 때문에 그것들은 상징적 개성진리체라고 한다.
Każde stworzenie jest ukształtowane na podobieństwo Boga jako rzeczywisty obiekt Boga i odrębny wyraz Jego dwoistych przymiotów. Bóg jest bezcielesnym podmiotem wszystkich bytów. Człowiek to substancjalny obiekt Boga stworzony na Jego obraz, natomiast reszta stworzenia jest obiektem substancjalnym — symbolicznym wyrazem Boga. Człowieka nazywamy indywidualnym ucieleśnieniem prawdy na poziomie obrazowym, stworzenie zaś indywidualnym ucieleśnieniem prawdy na poziomie symbolicznym.
개성진리체는 이와 같이 하나님의 이성성상을 닮아 실체로 분립된 것이기 때문에, 그것들은 하나님의 본성상적 남성을 닮은 양성(陽性)의 실체와 그의 본형상적 여성을 닮은 음성(陰性)의 실체로 분립된다. 그뿐 아니라 이와 같이 분립된 개성진리체는 모두 하나님의 실체대상이기도 하기 때문에, 그것들은 각기 하나님의 본성상과 본형상을 닮아서 그 자체 내에 성상과 형상의 이성성상을 갖추게 되며, 그에 따라서 양성과 음성의 이성성상을 함께 갖추기도 하는 것이다.
Ponieważ indywidualne ucieleśnienia prawdy są wyrazem dwoistych przymiotów Boga, można je ogólnie podzielić na dwie kategorie, z których jedna ucieleśnia cechy typu jang, a druga cechy typu jin. Kategoria jang odzwierciedla pierwotną naturę wewnętrzną i męskość Boga, natomiast kategoria jin — pierwotną formę zewnętrzną i żeńskość Boga. Chociaż każde indywidualne ucieleśnienie prawdy należy do jednej z tych kategorii, to jednak wszystkie one są rzeczywistymi obiektami Boga i odzwierciedlają pierwotną naturę wewnętrzną i pierwotną formę zewnętrzną Boga. Dlatego też każde z nich posiada zarówno naturę wewnętrzną jak i formę zewnętrzną, a także jang i jin.
여기에서 이성성상(二性性相)을 중심하고 본 하나님과 피조세계와의 관계를 요약하면, 피조세계는 무형의 주체로 계시는 하나님의 이성성상이 창조원리에 의하여 상징적 또는 형상적인 실체로 분립된 개성진리체로써 구성되어 있는 하나님의 실체대상이다. 즉 만물은 하나님의 이성성상이 상징적인 실체로 분립된 실체대상이요, 인간은 그것이 형상적인 실체로 분립된 실체대상이다. 그리고하나님과 피조세계는 성상과 형상과의 관계와 같아서 내 외, 원인과 결과, 주체와 대상, 종과 횡 등 이성성상의 상대적인 관계를 가지고 있는 것이다.
W świetle tak pojmowanych dwoistych przymiotów, zależność między Bogiem i wszechświatem może zostać podsumowana w następujący sposób: wszechświat jako całość jest substancjalnym obiektem Boga. Składa się z indywidualnych ucieleśnień prawdy, które zgodnie z Zasadą Stworzenia symbolicznie bądź obrazowo wyrażają dwoiste przymioty niewidzialnego Boga. Miriady dwoistych przymiotów Boga są rozdzielane pomiędzy poszczególnych ludzi oraz wszystkie inne stworzone byty. Człowiek jest wcielonym obiektem Boga na poziomie obrazowym, a pozostałe byty obiektami na poziomie symbolicznym. Relacja pomiędzy Bogiem a wszechświatem przypomina zależność między naturą wewnętrzną i formą zewnętrzną, przyczyną i skutkiem, aspektem wertykalnym i horyzontalnym, podmiotem i obiektem itd.
이제 우리는 창조원리(創造原理)에 입각하여 동양철학(東洋哲學)의 중심인 역학(易學)의 근본을 알아보기로 하자.
Rozważmy teraz metafizyczną koncepcję zawartą w Księdze Przemian (I Ching), która leży u podstaw filozofii Dalekiego Wschodu.
역학에서는 우주의 근본은 태극(太極, 無極)이며, 그 태극에서 음양(陰陽)이, 음양에서 금(金) 목(木) 수(水) 화(火) 토(土)의 오행(五行)이, 그리고 오행에서 만물이 생성되었다고 주장한다. 그리고 음양을 ‘도(道)’라 이르고(一陰一陽之謂道), 그 ‘도’는 곧 ‘말씀’(道也者言也)이라고 하였다. 이 내용을 종합하면 태극에서 음양 곧 말씀이 나왔고, 이 말씀에서 만물이 생성되었다는 뜻이 된다. 따라서 태극은 모든 존재의 제1 원인으로서 음양의 통일적 핵심이며 그 중화적 주체임을 의미한다.
Według niej początkiem wszechświata jest Wielka Ostateczność (Ostateczna Próżnia). Z Wielkiej Ostateczności wywodzą się jang i jin, które z kolei są źródłem Pięciu Żywiołów — metalu, drewna, wody, ognia i ziemi, te zaś dają początek wszystkim rzeczom7 . Jang i jin razem nazwane są Drogą (Tao). Jak stwierdza Księga Przemian, „Jedno jang i jedno jin: to jest droga” (Księga Przemian, Uwagi Dodane 4). „Droga” jest też definiowana jako „Słowo”. Podsumowując to wszystko możemy stwierdzić, że z Wielkiej Ostateczności wywodzą się jang i jin, czyli Słowo, a Słowo dało początek wszystkim rzeczom. Wielka Ostateczność jest zatem Pierwszą Przyczyną wszystkich istniejących bytów, integralnym jądrem i harmonijnym podmiotem przymiotów jang i jin.
그런데 이것을 요한복음 1장 1절 내지 3절에 기록된 바 말씀은 곧 하나님이시고 이 말씀으로 만물이 창조되었다고 한 그 내용과 대조해 보면, 음양의 중화적인 주체인 그 태극(太極)은 이성성상의 중화적 주체이신 하나님을 표시한 말이라는 사실을 알 수 있다.
Ewangelia św. Jana mówi: „Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo”, „wszystko przez Nie się stało” (J 1: 1-3). Gdy porównamy to z metafizyką zawartą w Księdze Przemian, to dojdziemy do wniosku, że Wielka Ostateczność, będąca harmonijnym źródłem jang i jin (Słowa), nie jest niczym innym jak Bogiem, który — jak wiemy — jest harmonijnym Podmiotem, posiadającym dwoiste przymioty.
창조원리(創造原理)로 보더라도 ‘말씀’이 이성성상으로 되어 있기 때문에 그 말씀으로 창조된 피조물도 이성성상으로 되어 있는 것이다. 따라서 음양이 곧 ‘말씀’이라고 한 역학(易學)의 주장은 타당한 것이다. 그러나 역학은 다만 음양을 중심하고 존재계를 관찰함으로써 그것들이 모두 성상과 형상을 갖추고 있다는 사실을 몰랐었기 때문에, 태극이 음양의 중화적 주체인 것만을 밝혔을 뿐 그것이 본래 본성상(本性相)과 본형상(本形狀)에 의한 이성성상의 중화적 주체라는 것을 밝히지 못하였다. 따라서 그 태극이 인격적인 신(神)이라는 사실에 관해서는 알지 못하였던 것이다.
Według Zasady Stworzenia wszystkie stworzone przez Słowo byty posiadają dwoiste przymioty, co świadczy o tym, że samo Słowo składa się z dwoistych przymiotów. Prawdziwe jest zatem stwierdzenie Księgi Przemian, że jang i jin razem tworzą Słowo. Dalekowschodnia metafizyka patrzy na wszechświat tylko przez pryzmat jang i jin, nie zauważając, że wszystkie byty posiadają również naturę wewnętrzną i formę zewnętrzną. Wprawdzie przyznaje, że Wielka Ostateczność jest podmiotem harmonijnych przymiotów jang i jin, lecz nie mówi, że Wielka Ostateczność jest także podmiotem o zharmonizowanych przymiotach natury wewnętrznej i formy zewnętrznej. Tym samym nie dostrzega, że Wielka Ostateczność jest Osobowym Bogiem.
이제 우리는 여기에서 역학에 의한 동양철학의 근본도 결국 창조원리에 의하여서만 해명된다는 사실을 알게 되었다. 그리고 근래에 한의학이 점차 그 권위를 더해 가게 되는 것도, 그것이 음양을 중심으로 한 창조원리적 근거에 입각하고 있기 때문임을 알 수 있는 것이다.
Dalekowschodnia filozofia wywodząca się z Księgi Przemian może być w pełni wyjaśniona jedynie z pomocą Zasady Stworzenia. W obecnych czasach medycyna orientalna zyskała sobie ogromne uznanie na całym świecie. Jej sukces spowodowany jest tym, że opiera się na koncepcji jang i jin, która jest zgodna z Zasadą Stworzenia.