3.1 Siła miłości i siła Zasady a Upadek człowieka
인간은 원리로써 창조되어 원리궤도(原理軌道)에 의하여 생존하도록 창조되었다. 그렇기 때문에 원리의 힘 그 자체가 인간을 원리궤도에서 탈선케 하여 타락시킬 수는 없다. 이것은 마치 레일이나 기관에 고장이 없는 한 기차가 스스로 궤도를 탈선할 수 없는 것과 마찬가지다. 그러나 그 기차도 그가 달리는 힘보다도 더욱 강한 외력(外力)이 그와 방향을 달리하여 부딪쳐 올 때는 탈선될 수밖에 없다. 이와 마찬가지로 인간도 그 자신을 성장케 하는 원리의 힘보다도 더욱 강한 그 어떠한 힘이 그와 목적을 달리하여 부딪쳐 올 때는 타락될 수밖에 없는 것이다. 그런데 이 원리의 힘보다도 더욱 강한 힘이 곧 사랑의 힘이다. 그러므로 미완성기(未完成期)에 있어서의 인간은 그 비원리적인 사랑의 힘으로 인하여 타락될 가능성이 있었던 것이다.
Człowiek został stworzony, by żyć zgodnie z Zasadą. Żadna siła wywodząca się z Zasady nie mogła spowodować więc Upadku i zejścia człowieka z wyznaczonej drogi. Sprawny pociąg poruszający się po nieuszkodzonym torze nie może wypaść z szyn bez udziału siły zewnętrznej. Podobnie jest z człowiekiem. Siła Zasady prowadzi wzrost człowieka w odpowiednim kierunku. Jeżeli jednak zderzy się z Zasadą większa siła, o przeciwnym kierunku i celu, wtedy na pewno nastąpi upadek. Tylko miłość jest silniejsza od Zasady. Kiedy ludzie znajdują się w stanie niedojrzałości istnieje zagrożenie, że siła sprzecznej z Zasadą miłości może spowodować ich upadek.
그러면 왜 원리(原理)의 힘보다도 사랑의 힘이 더 강하여서, 미완성기에 있어서의 인간이 목적을 달리한 그러한 사랑의 힘에 부딪칠 때 그로 인하여서 타락될 수도 있게 되었던가?
Dlaczego Bóg, zdając sobie sprawę z możliwości upadku w sytuacji, gdy wypaczona miłość uderzy w niedojrzałą osobę, uczynił mimo wszystko miłość czymś silniejszym od Zasady?
창조원리(創造原理)에 의하면, 하나님의 사랑은 삼대상 사랑에 의하여 삼대상목적(三對象目的)을 완성한 사위기대(四位基臺)의 주체적인 사랑을 말한다. 따라서 하나님의 사랑이 없이는 인간 창조의 목적인 사위기대가 이루어지지 않는 것이므로, 사랑은 인간의 행복과 생명의 근원이 된다.
Zgodnie z Zasadą Stworzenia miłość Boga jest podmiotem wszystkich miłości, które istnieją w obrębie podstawy czterech pozycji. Rodzi się wtedy, gdy za sprawą dynamicznej wzajemnej wymiany zostanie spełniony cel trzech obiektów. Miłość jest źródłem naszego życia i szczęścia. Bez Bożej miłości nie można ustanowić prawdziwej podstawy czterech pozycji; nie można również osiągnąć celu, dla którego zostaliśmy stworzeni.
하나님은 원리로써 창조된 인간을 사랑으로 주관하셔야 하므로, 그 사랑이 사랑답기 위하여는 사랑의 힘은 원리의 힘보다도 더 강하지 않으면 안 된다. 만일 사랑의 힘이 원리의 힘보다 약하다면 하나님은 원리로써 창조된 인간을 사랑으로 주관할 수 없으며, 따라서 인간은 하나님의 사랑보다도 원리를 더 추구하게 될 것이다. 예수님이 제자들을 진리(眞理)로써 세워 가지고 사랑으로써 구원(救援)하고자 하셨던 이유는 바로 여기에 있었다.
Bóg stworzył człowieka w oparciu o Zasadę, lecz Swą władzę nad nami sprawuje poprzez miłość. Ażeby miłość mogła spełnić swoją właściwą rolę, musi być silniejsza od Zasady. Gdyby była słabsza, Bóg nie mógłby panować nad człowiekiem; a my wszyscy bardziej dążylibyśmy do Zasady, niż do miłości Boga. Z tego powodu Jezus wychowywał swoich uczniów za pomocą prawdy, lecz zbawił ich miłością.
3.2 Dlaczego Bóg dał człowiekowi przykazanie?
하나님이 아담과 해와에게 따먹지 말라는 믿음을 위한 계명(誡命)을 주신 목적은 어디에 있었을 것인가? 그것은 사랑의 힘이 원리의 힘보다 강하므로, 아직 미완성기에서 하나님의 직접적인 사랑의 주관을 받을 수 없는 아담과 해와가 만일 천사장의 상대적인 입장에 서게 되면, 목적을 달리하는 그 비원리적인 사랑의 힘에 의하여 타락될 가능성이 있었기 때문이다. 천사장의 비원리적인 사랑의 힘이 아무리 강하다 하더라도, 그들이 하나님의 계명을 따라 천사를 상대하지 않고 하나님과만 상대기준을 조성하여 수수작용을 하였더라면, 그 비원리적인 사랑의 힘은 작용할 수 없었기 때문에 그들은 결코 타락되지 않았을 것이었다. 그러나 그들이 그 계명을 지키지 않고 천사장과 상대기준을 조성하여 그와 수수작용을 하였기 때문에, 그 불륜(不倫)한 사랑의 힘은 그들을 탈선케 하였던 것이다.
Dlaczego Bóg zakazał Adamowi i Ewie „spożywać owoc”? Uczynił to, ponieważ Adam i Ewa byli niedojrzali i nie znajdowali się w sferze bezpośredniego panowania Bożej miłości. Siła miłości jest większa od siły Zasady, dlatego Bóg przewidział, że jeżeli Adam i Ewa ustanowią wspólną więź z Archaniołem, to ulegną nieprawej miłości i popełnią upadek. Aby temu zapobiec, Bóg dał pierwszym rodzicom przykazanie. Nawet najsilniejsza nieprawa miłość Archanioła nie miałaby wpływu na człowieka i nie spowodowałaby jego upadku, gdyby Adam i Ewa zachowali przykazanie, ustanawiając wspólną podstawę i wzajemną wymianę z Bogiem. Niestety, Adam i Ewa nie byli posłuszni przykazaniu, lecz ustanowili wspólną podstawę oraz czynność dawania i otrzymywania z Archaniołem. W wyniku tej wymiany powstała siła zakazanej miłości, która zepchnęła ich z właściwej drogi.
미완성기(未完成期)에 있었던 인간에게 이러한 계명을 주셨던 것은, 단순히 그들로 하여금 타락하지 않도록 하기 위하여서만은 아니었다. 그것은 그밖에 또 인간이 그 자신의 책임분담(責任分擔)으로서, 그 말씀을 믿고 스스로 완성함으로써 하나님의 창조성(創造性)을 닮게 하여 만물에 대한 주관성(主管性)을 가지게 하시기 위함이기도 하였다 (전편 제1장 제5절 Ⅱ.2).
Przeciwdziałanie upadkowi nie było jedynym powodem, dla którego Bóg dał przykazanie. Bóg pragnął również, aby człowiek odziedziczył Jego twórczą naturę i cieszył się panowaniem nad całym stworzonym światem, także nad aniołami. Adam i Ewa mogli tego dostąpić tylko poprzez wypełnienie własnej części odpowiedzialności (patrz Stworzenie 5.2.2),czyli dążenie do doskonałości z zachowaniem wiary w otrzymane od Boga Słowo.
그리고 이 계명을 천사장에게 주시지 않고 인간에게 주셨던 것은, 하나님의 자녀의 입장에서 천사까지도 주관해야 할 인간의 창조원리적인 자격과 위신을 세워 주시기 위함이었다.
Bóg dał przykazanie nie archaniołowi lecz człowiekowi. Pragnął przez to podkreślić wielką godność człowieka — godność, która daje każdemu z nas prawo do nazywania się dzieckiem Boga oraz zwierzchnikiem aniołów.
3.3 Okres w którym przykazanie było konieczne
그러면 하나님이 인간 조상에게 따먹지 말라고 하셨던 믿음을 위한 계명(誡命)은 언제까지라도 필요한 것이었던가? 사랑을 중심하고 볼 때 하나님의 제2축복(第二祝福) 완성은 아담과 해와가 하나님의 사랑을 중심삼고 부부를 이루어 그 자녀가 번성함으로써(창 1 : 28), 하나님의 사랑에 의한 직접적인 주관을 받는 것을 말하는 것이다. 그러므로 인간이 완성되면 따먹는 것은 원리적인 것으로서 허용되도록 창조되어 있었던 것이다.
Czy Boży zakaz spożywania owocu miał obowiązywać wiecznie? Drugie Błogosławieństwo Boga mówi, że Adam i Ewa winni byli wejść do sfery bezpośredniego panowania Boga, stać się mężem i żoną oraz wydać na świat i wychować w miłości dzieci (Rdz 1:28). Z Zasady wynika zatem, że ludzie mogą „spożywać owoc” dopiero po ukształtowaniu doskonałego charakteru.
사랑의 힘은 원리의 힘보다 강하기 때문에, 아담과 해와가 완성되어 하나님을 중심하고 부부를 이룸으로써 그 절대적인 사랑의 힘에 의하여 하나님의 직접적인 주관을 받게 되면, 이 절대적인 부부의 사랑의 힘을 끊을 자나 그것을 끊을 힘은 없기 때문에 그들은 절대로 타락될 수 없다. 더구나 인간보다도 저급한 천사장(天使長)의 사랑의 힘으로써는 도저히 하나님을 중심한 그들 부부간의 사랑을 끊을 수 없는 것이다. 그러므로 따먹지 말라 하신 하나님의 계명은 아담과 해와가 미완성기에 있을 때에 한해서만 필요했던 것이다.
Miłość jest silniejsza od Zasady. Adam i Ewa osiągnąwszy doskonałość doświadczaliby jako małżonkowie w sposób bezpośredni absolutnej miłości Boga, przez co ich miłość nabrałaby również absolutnego wymiaru. Żaden człowiek ani żadna siła we wszechświecie nie mogłyby rozerwać tej więzi. Osiągnąwszy ten pułap, Adam i Ewa nigdy nie popełniliby upadku. Miłość Archanioła, istoty niższej niż człowiek, nie mogłaby w żaden sposób zagrozić ich miłości małżeńskiej, gdyby ta miłość była zakotwiczona w Bogu. Przykazanie „nie spożywaj” miało obowiązywać Adama i Ewę tylko w trakcie dorastania, dopóki byli niedojrzali.