모세 이후 오늘에 이르기까지 유구(悠久)한 역사노정에 있어서, 하늘 뜻을 받드는 수많은 성도(聖徒)들이 모세에 관한 성서(聖書)의 기록을 읽어 왔다. 그러나 이것은 한낱 모세의 역사에 관한 기록인 줄만 알았고, 하나님이 그를 통하여 복귀섭리(復歸攝理)에 관한 어떠한 비밀을 가르쳐 주시려 하셨다는 사실을 안 사람은 하나도 없었다. 예수님도 요한복음 5장 19절에서 아들은 아버지께서 하시는 일을 보지 않고는 아무것도 스스로 할 수 없다는 정도로 말씀하셨을 뿐 모세노정의 근본 의의를 밝히지 않고 돌아가셨던 것이다(요 16 : 12).
W ciągu wieków ludzie wiary studiowali biblijną historię Mojżesza w przekonaniu, że jest to po prostu zapis życia proroka i dziejów Izraela. Nikt nie rozumiał, że Bóg chciał przez tę historię ujawnić pewne tajemnice opatrzności odnowy. Jezus jedynie o tym napomknął w słowach: „Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni” (J 5:19). Odszedł, nie wyjawiając prawdziwego znaczenia drogi Mojżesza (J 16:12).
그런데 우리는 여기에서 모세가 어떻게 복귀섭리를 위한 공식적인, 또는 전형적(典型的)인 노정을 걸었는가 하는 것을 밝혔다. 이것이 장차 예수님께서 걸으실 길을 그대로 예시(豫示)하신 것이었다는 사실에 대해서는 본장 제3절을 대조함으로써 더욱 분명히 알게 될 것이다. 우리는 여기에서 모세를 중심한 섭리 하나만을 보아도, 하나님이 계셔서 하나의 절대적인 목적을 지향하여 인류역사를 이끌어 나오신다는 사실을 부인할 수 없는 것이다.
W tym rozdziale wyjaśniliśmy, że Mojżesz szedł modelową lub wzorcową drogą opatrzności odnowy. Kiedy porównamy tę część z następną, stanie się jasne, że poprzez drogę Mojżesza Bóg zapowiedział drogę, jaką miał pójść Jezus. Analizując opatrzność ześrodkowaną w samym tylko Mojżeszu, nie sposób nie dojść do wniosku, że Bóg istnieje i prowadzi ludzkość do realizacji jednego absolutnego celu.
다음으로 모세노정은 인간의 책임분담(責任分擔) 수행 여부에 따라서, 그 인간을 중심한 하나님의 예정의 성사 여부가 결정된다는 사실을 보여 주었다. 하나님의 예정도 그 예정을 위하여 세워진 인물 자신이 그의 책임분담을 완수하지 못하면 그 인물을 중심하고는 그것이 이루어질 수 없는 것이다. 하나님은 모세로 하여금 이스라엘 민족을 인도하여 젖과 꿀이 흐르는 가나안 땅으로 들어갈 것을 예정하시고 그에게 이것을 명령하셨던 것이다. 그러나 그들이 책임을 다하지 못하였기 때문에, 애급(埃及)에서 출발한 이스라엘 민족 중 여호수아와 갈렙만이 가나안으로 들어갔을 뿐 나머지는 모두 다 광야에서 쓰러지고 말았던 것이다.
Przykład Mojżesza potwierdza także, że końcowy rezultat życia człowieka zależy od tego, czy wypełni on swoją część odpowiedzialności, czy nie, niezależnie od tego, jaki plan miał dla niego Bóg. Wola Boga nie może zostać spełniona przez osobę, której została powierzona, jeżeli nie spełni ona swojej części odpowiedzialności. Bóg zapowiedział, że Mojżesz wprowadzi Izraelitów do Kanaanu, ziemi mlekiem i miodem płynącej, i nakazał mu podjęcie tej misji. Ponieważ jednak Mojżesz i jego lud nie spełnili swojej odpowiedzialności, spośród pierwszego pokolenia jedynie Jozue i Kaleb weszli do Kanaanu. Wszyscy pozostali Izraelici umarli na pustyni.
그리고 하나님은 인간책임분담(人間責任分擔)에 대해서는 간섭치 않으시고 그 결과만을 보시고 주관하신다는 것을 보여 주셨다. 하나님이 그렇게도 놀라운 이적(異蹟)과 기사(奇事)로써 이스라엘을 이끌어 주셨으나, 모세가 석판을 받는 동안 백성들이 금송아지의 우상(偶像)을 만드는 행동에 대해서나 모세가 반석을 두 번 치는 행동에 대해서는 아무 간섭도 하지 않으시고 다만 그 결과만을 보시고 주관하셨으니, 이것은 어디까지나 그들 자신이 독자적으로 걸어야 할 책임분담이었기 때문이다.
Możemy też stwierdzić, że Bóg nie ingeruje w ludzką część odpowiedzialności, działając jedynie na bazie faktycznych rezultatów, osiągniętych przez daną osobę. Chociaż Bóg prowadził ludzi za pomocą zdumiewających znaków i cudów, nie ingerował w ich czyny, kiedy w czasie pobytu Mojżesza na górze zaczęli oddawać cześć złotemu cielcowi. Bóg nie powstrzymał Mojżesza, gdy ten uderzył w skałę dwa razy. Bóg nie ingerował w postępowanie ludzi pracujących nad spełnieniem swojej części odpowiedzialności, której nie mógł za nich wypełnić nikt inny. Kiedy ich czyny wydały owoce zgodne z Wolą Boga lub nie, Bóg miał na nie wzgląd i postępował odpowiednio do nich.
한편 뜻에 대한 하나님의 예정(豫定)의 절대성을 보여 주셨다. 하나님이 뜻을 예정하시고 이루시려는 것은 절대적이기 때문에, 모세가 그 책임을 다하지 못하였을 때 그의 대신으로 여호수아를 세워서라도 한번 예정하신 뜻은 기필코 이루시고야 마셨던 것이다. 이와 같이 하늘이 세우신 아벨적 인물이 그 사명을 다하지 못하면, 가인의 입장에서 충성(忠誠)을 다한 사람이 그를 대신하여 아벨의 사명을 계승 완성하게 되는 것이다. 예수님이 천국은 침노를 당하나니 침노하는 자는 빼앗느니라(마 11 : 12)고 하신 말씀은 바로 이러한 사실을 두고 하신 말씀인 것이다.
Droga Mojżesza ukazuje także, że Boża Wola jest absolutna. Bóg predestynuje spełnienie Swojej Woli, a następnie podejmuje próby jej urzeczywistnienia aż do skutku. Dlatego kiedy Mojżesz nie był w stanie spełnić swojej odpowiedzialności, Bóg znalazł jego następcę, Jozuego i starał się spełnić Swoją Wolę przez niego. Jeżeli ktoś znajdujący się w pozycji Abla i powołany przez Boga nie wypełni powierzonej mu misji, wówczas inna osoba w pozycji Kaina, która okazała całkowite oddanie, zastąpi tę pierwszą osobę i przejmie jej misję. Podobną sytuację opisał Jezus w słowach: „Albowiem od dni Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je” (Mt 11:12 Niv; patrz Mesjasz 2.3).
또 한편 큰 사명을 진 사람일수록 그에게 주어지는 시험도 그만큼 크다는 것을 보여 주셨다. 인간 시조(始祖)가 하나님을 믿지 않고 배반함으로써 타락되었기 때문에 ‘믿음의 기대’를 복귀하는 인물은 하나님이 돌보지 않으시고 버리시는 시험을 이기고 나서야 했다. 그러므로 모세는 하나님이 그를 죽이려 하셨던 시험을 이기고 난 후에야(출 4 : 24) 이스라엘 민족의 인도자로 설 수 있게 되었던 것이다.
Przykład Mojżesza uczy nas także, że im ważniejsza jest czyjaś misja, tym cięższym próbom osoba ta zostanie poddana. Pierwsi przodkowie ludzkości upadli, ponieważ zamiast wierzyć Bogu, odwrócili się od Niego. Dlatego postacie centralne odnawiające podstawę wiary muszą przejść przez próbę, w której zostaną opuszczone przez Boga. Zanim Mojżesz mógł zostać przywódcą Izraelitów, musiał przejść przez próbę, w której Bóg usiłował go zabić (Wj 4:24).
원래 사탄이 타락(墮落)을 조건으로 하여 인간을 대하게 되었기 때문에, 하나님도 무조건하고 인간에게 은사를 내리실 수는 없는 것이다. 왜냐하면 사탄이 참소(讒訴)하기 때문이다. 그러므로 하나님이 인간에게 은사를 내리시려 할 때에는 그 은사를 전후하여 사탄의 참소를 막기 위한 시험을 반드시 하시는 것이다.
Upadek człowieka był warunkiem, dzięki któremu Szatan związał ze sobą ludzkość. Dlatego Bóg nie może obdarzyć ludzi łaską, jeżeli nie spełnią oni koniecznych warunków. Gdyby tak uczynił, Szatan oskarżałby Go. Kiedy Bóg zamierza obdarzyć kogoś łaską, poddaje tę osobę próbie przed lub po daniu łaski, aby zapobiec oskarżeniom Szatana.
모세노정에서 그 예를 들어 보면, 모세에게는 바로궁중 40년의 시련을 거친 후에야 제1차 출애급(出埃及)의 은사가 허락되었던 것이고, 또 미디안광야 40년의 시련이 있은 후에야 하나님은 제2차 출애급의 은사를 내리셨던 것이다(출 4 : 2∼9). 하나님이 모세를 죽이려는 시험이 있은 후에야(출 4 : 25) 3대 기적과 10재앙의 이적을 내려 주셨고(출 7 : 10∼), 3일노정의 시련이 있은 후에야(출 10 : 22) 구름기둥과 불기둥의 은사가 있었다(출 13 : 21). 한편 홍해의 시련을 지난 후에야(출 14 : 21 ∼22) 만나와 메추리의 은사(출 16 : 13)가 있었고, 아말렉과의 싸움으로 인한 시련(출 17 : 10)이 있은 후에야 석판과 성막과 법궤의 은사(출 31 : 18)가 있었다. 그리고 40년 간 광야에서 표류한 시련(민 14 : 33)이 있은 후에 반석 샘물의 은사(민 20 : 8)가 있었고, 불뱀의 시련을 거친 후에야(민 21 : 6) 구리뱀의 은사(민 21 : 9)가 있었던 것이다.
Droga Mojżesza jest tego przykładem. Bóg dał Mojżeszowi łaskę rozpoczęcia pierwszej drogi wyjścia z Egiptu dopiero wtedy, gdy przeszedł on przez próbę życia w pałacu faraona przez czterdzieści lat. Kolejną łaskę rozpoczęcia drugiej drogi wyjścia z Egiptu, Mojżesz otrzymał po ukończeniu próby życia na pustyni Midian przez czterdzieści lat (Wj 4:2-9). Mojżesz otrzymał trzy znaki i dziesięć plag (Wj 7:10) dopiero wtedy, gdy wyszedł zwycięsko z próby, w której Bóg usiłował go zabić (Wj 4:25). Po próbie trzech dni (Wj 10:22) Bóg dał Izraelitom słup obłoku i słup ognia (Wj 13:21). Po próbie polegającej na przejściu przez Morze Czerwone (Wj 14:21-22) Bóg zesłał im łaskę manny i przepiórek (Wj 16:13). Po bitwie z Amalekitami (Wj 17:10) Bóg dał łaskę kamiennych tablic, Arki Przymierza i Przybytku (Wj 31:18). Łaska wody ze skały (Lb 20:9) została dana po czterdziestu latach wędrówki przez pustynię. Kiedy Bóg zesłał jadowite węże, ludzie musieli wypełnić warunek skruchy, aby otrzymać łaskę węża z brązu (Lb 21:6-9).
Taka nauka płynie z przykładu drogi Mojżesza.