оsoba duchowa – 靈人體 [jonincze]
Część istoty ludzkiej, żyjąca w świecie bezcielesnym, której wewnętrzną naturą jest umysł duchowy, a zewnętrzną formą jest ciało duchowe. Nie ograniczona czasem i przestrzenią. Cechuje ją brak śmierci i wieczność życia. Ostateczna docelowa forma istnienia człowieka w wieczności. Rozwija się, gdy dostarcza się jej element witalny i element życia. Jej wrażliwość rozwija się dzięki wzajemnej relacji z osobą fizyczną podczas życia na ziemi.
Etymologia
靈 (영) [jon] – dusza, duch;
人 (인) [in] – człowiek, osoba;
體 (체) [cze] – ciało, kształt, forma, materia;