사울왕에 의하여 시작되었던 통일왕국시대(統一王國時代)는 다윗왕을 거쳐 솔로몬왕에 이르러 그가 왕비들이 섬기는 이방인(異邦人)의 신을 섬겼으므로 (왕상 11 : 5∼9), 3대 만에 가인의 입장인 10지파를 중심한 북조(北朝) 이스라엘과 아벨의 입장인 2지파를 중심한 남조(南朝) 유대로 분립되었었다. 그리하여 남북왕조분립시대(南北王朝分立時代)는 오게 되었던 것이다. 이와 같이 카알대제에 의하여 시작되었던 기독왕국(基督王國)도 그 3대에 이르러 손자들 3인 사이에 분쟁이 일어났기 때문에, 이 왕국은 동·서프랑크와 이태리로 3분되었던 것이다. 그러나 이태리는 동프랑크의 지배를 받았기 때문에 실제에 있어서는 동·서프랑크왕국으로 양분된 셈이었다. 한편 동프랑크는 오토 1세로 말미암아 크게 융흥(隆興)되어 신성로마제국이라 부르게 되었고, 로마황제의 이름으로 서구(西歐)를 통치하여 정교(政敎) 2권을 확보하려 하였었다. 이렇게 하여 동프랑크는 서프랑크에 대하여 아벨의 입장에 서게 되었던 것이다.
Ponieważ król Salomon pod wpływem żon i nałożnic zaczął czcić bożki, Zjednoczone Królestwo Izraela zostało podzielone po jego śmierci, co znaczy, że przetrwało tylko trzy pokolenia (I Król. 11:5-13). Królestwo Izraela na północy, założone przez dziesięć z dwunastu plemion, było w pozycji Kaina, podczas gdy królestwo Judy na południu, założone przez pozostałe dwa plemiona, znajdowało się w pozycji Abla. Taki był początek okresu Podzielonych Królestw Północy i Południa. Imperium Chrześcijańskie także zaczęło ulegać podziałom po upływie trzech pokoleń. Wnukowie Karola Wielkiego podzielili schedę na trzy królestwa: Wschodnich Franków, Zachodnich Franków oraz Italię. Potomkowie Karola Wielkiego prowadzili między sobą zażarte i niekończące się wojny. Wkrótce to, co pozostało z Imperium Chrześcijańskiego, zostało scalone w dwa królestwa, trzecie — Italia, została podporządkowana władzy Wschodnich Franków. Królestwo Franków Wschodnich przechodziło okres największego rozkwitu za czasów Ottona I — wtedy też, uważając się za spadkobiercę Cesarstwa Rzymskiego przybrało nazwę Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Swym zasięgiem obejmowało część Europy Zachodniej, a ambicjonalnie dążyło do kontroli zarówno spraw politycznych jak i religijnych. Święte Cesarstwo Rzymskie znajdowało się w pozycji Abla wobec Królestwa Franków Zachodnich, nazwanego później Francją.
솔로몬조(朝)의 망명객이었던 여로보암을 중심한 북조 이스라엘은 260년 간에 19왕이 경질되었고, 그들은 서로 살육하여 왕실(王室)이 9차나 변혁되었으며, 열왕(列王) 중에 선한 왕이 하나도 없었다. 따라서 남조 유대로부터 보내온 선지자(先知者) 엘리야를 통하여 갈멜산의 제단(祭壇)에 불을 내리심으로써 바알과 아세라의 선지자 850명을 멸하셨으며(왕상 18 : 19∼40), 그 외에도 엘리사, 요나, 호세아, 아모스 같은 선지자들을 보내시어 목숨을 걸고 전도(傳道)하게 하셨다. 그러나 북조 이스라엘왕국은 여전히 사신(邪神)을 숭배하며 회개하지 않았으므로, 하나님께서는 그들을 앗수르에 부쳐 멸망케 하심으로써 영원히 선민(選民)의 자격을 잃게 하셨던 것이다(왕하 17 : 17∼23).
Północne Królestwo Izraela zostało założone przez Jeroboama, jednego z synów króla Salomona, który za rządów ojca przebywał na wygnaniu w Egipcie. Królestwo Izraela było rządzone w sumie przez dziewiętnastu królów i przetrwało około dwieście dziesięć lat. W ciągu tego okresu dynastie panujące wymienione zostały dziewięć razy, najczęściej w wyniku krwawych przewrotów tudzież mordów politycznych. Biblia mówi, że żaden z królów izraelskich nie był prawym władcą w oczach Boga. Niemniej jednak Bóg posłał do Królestwa Północy proroka Eliasza, który przy pomocy Bożego ognia zwyciężył w pojedynku ośmiuset pięćdziesięciu proroków Asztery i Baala na górze Karmel (I Król;. 18: 19-40). Działali tam także inni prorocy, tacy jak: Elizeusz, Jonasz, Ozeasz i Amos, którzy z narażeniem życia głosili Słowo Boże. Królestwo Północne nie okazało skruchy i zatwardziale czciło pogańskie bożki, dlatego Bóg zesłał Asyryjczyków, którzy je zniszczyli i odebrali mu na zawsze kwalifikacje narodu wybranego (II Król 17:7-23).
한편 솔로몬의 아들인 르호보암을 중심한 남조 유대는 다윗으로부터 시드기야에 이르기까지 정통일계(正統一系)였으며, 394년 간에 걸친 20인의 왕 중에 선군(善君)이 많이 있었으나, 요시야왕 이후에는 악한 왕들이 속출하여 북조의 영향을 받음으로써 우상숭배(偶像崇拜)에 빠지게 되어 이들도 역시 바빌로니아에게 포로(捕虜)가 되고 말았었다.
Królestwo Południowe zwane Judą zostało założone przez Rehoboama, innego syna Salomona. Dom królewski Judy przetrwał w linii prostej od Dawida do Sedecjasza i wydał na przestrzeni czterystu lat dwudziestu czterech królów, wśród nich wielu prawych władców. Niemniej jednak, rządy złych władców i zgubne wpływy Królestwa Północy doprowadzały do korupcji i nawrotów pogaństwa. W rezultacie ludność Królestwa Judy została wzięta do niewoli babilońskiej.
이와 같이 남북왕조분립시대(南北王朝分立時代)에 있어서 이스라엘 민족이 성전이상(聖殿理想)에 배치(背馳)되는 입장에 서게 될 때마다 하나님은 계속 4대선지(四大先知)와 12소선지(十二小先知)를 보내시어 그들을 권고하여 내적 쇄신운동(刷新運動)을 일으키셨다. 그러나 그들은 선지자들의 권고에도 회개하지 아니하였으므로 하나님은 그들을 애급, 갈대아, 시리아, 앗시리아, 바빌로니아 등 이방인들에게 부쳐 외적 확청(廓淸)의 섭리를 하셨던 것이다.
W okresie podzielonych Królestw Północy i Południa, Izrael często łamał zawarte z Bogiem przymierze i odstępował od ideału Świątyni, Bóg zsyłał wtedy licznych proroków — wśród nich Eliasza, Izajasza i Jeremiasza — którzy upominali, wzywali do skruchy i zachęcali do wewnętrznych reform. Jako że ludzie nie słuchali ostrzeżeń proroków i nie okazywali skruchy, Bóg zsyłał karę pod postacią najazdów pogańskich narodów, takich jak Syria, Babilonia czy Asyria.
이 시대를 실체적인 동시성으로 탕감복귀하는 동서왕조분립시대(東西王朝分立時代)에 있어서도, 마찬가지로 교황청(敎皇廳)이 부패하매 토마스 아퀴나스, 성프란체스코 등 수도원(修道院)의 인물들이 그들을 권고하여 내적인 쇄신운동을 일으켰었다. 그러나 그들도 회개하지 않고 더욱 타락과 부패에 흘렀으므로, 하나님은 그들을 이방인들에게 부쳐 외적인 확청의 섭리를 하셨던 것이니 이것이 곧 십자군전쟁(十字軍戰爭)이었다.
Odpowiadający opatrznościowo okres Podzielonych Królestw Wschodniego i Zachodniego cechowała korupcja papiestwa. Bóg zesłał wielu wpływowych mnichów, jak św. Franciszek z Asyżu oraz św. Tomasz z Akwinu, by upominać papiestwo i zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła. Ponieważ papiestwo nie wyraziło skruchy, lecz pogrążało się jeszcze bardziej w bagnie korupcji i niemoralności, Bóg ukarał je zewnętrznie, zsyłając nawałnicę muzułmańską. W tym zawiera się opatrznościowa przyczyna Krucjat.
예루살렘의 성지(聖地)가 칼리프제국에 속해 있었을 때에는 기독교의 순례자(巡禮者)들이 후대(厚待)를 받았었으나, 칼리프제국이 망하고 셀주크 터어키가 예루살렘을 점령한 후, 그들은 순례자들을 학대하였으므로, 이에 분개한 역대 교황(敎皇)들은 이 성지를 회복하려고 십자군전쟁을 일으켰던 것이다. 1096년에 일어난 십자군(十字軍)은 그 후 약 200년 간에 걸쳐 7회의 원정(遠征)을 하였으나 그들은 끝내 패전을 거듭하였다.
Kiedy Jerozolima i Ziemia Święta znajdowały się pod protektoratem Kalifatu Abbasydów, pielgrzymi chrześcijańscy byli przyjmowani z gościnnością. Po upadku Abbasydów i podboju Ziemi Świętej przez Turków seldżuckich, pojawiły się alarmujące wieści o prześladowaniu pielgrzymów. Oburzeni papieże zapoczątkowali krucjaty, których zadaniem było odzyskanie Ziemi Świętej. Na przestrzeni dwustu lat miało miejsce osiem krucjat — pierwsza wyruszyła w 1095 roku. Za wyjątkiem pewnych początkowych sukcesów, poszczególne krucjaty były rozbijane jedna po drugiej.
남북왕조분립시대에 있어서 북조 이스라엘왕국과 남조 유대왕국의 백성들이 모두 이방인(異邦人)에게 포로가 되어 감으로써, 이스라엘의 군주사회는 붕괴되고 말았던 것이다. 이와 마찬가지로 동서왕조분립시대(東西王朝分立時代)에 있어서도, 십자군이 이교도(異敎徒)에게 패하여 교황권이 그 권위와 신망(信望)을 완전히 잃게 되자 국민정신은 그 중심을 잃게 되었다. 그뿐 아니라 봉건사회(封建社會)를 유지하던 영주(領主)들과 기사(騎士)들이 많이 전사하였기 때문에 그들은 정치적인 기반을 잃고 말았으며, 또 거듭되는 패전으로 인하여 막대한 전비(戰費)를 소모하게 되어 그들은 여지없이 경제적인 곤궁에 빠지고 말았다. 여기에서 기독교군주사회(基督敎君主社會)는 드디어 붕괴되기 시작하였던 것이다.
Okres podzielonych Królestw Północy i Południa dobiegł końca, gdy narody pogańskie wygnały lud Izraela i Judy. Wygnanie położyło koniec monarchii w Izraelu. Podobnie w końcowym okresie Podzielonych Królestw Wschodu i Zachodu, po powtarzających się klęskach ruchu krucjatowego, papiestwo zupełnie utraciło prestiż i zaufanie. W wyniku tego chrześcijaństwo utraciło swe duchowe centrum. Ponieważ panowie i rycerze (będący bazą dla społeczeństwa feudalnego) zostali zdziesiątkowani w wyniku wojen krucjatowych, społeczeństwo feudalne utraciło swą polityczną siłę i wigor. Ogromne sumy pieniężne wydane przez papiestwo i panów feudalnych na prowadzenie tych przegranych wojen, doprowadziły do ich zubożenia. Monarchia chrześcijańska zaczęła się kruszyć.
