2.1 Przegląd opatrzności prowadzonej przez Mojżesza

모세를 중심한 복귀섭리(復歸攝理)는 아브라함을 중심한 복귀섭리에서 이미 세워진 ‘메시아를 위한 기대’ 위에서 이루어지는 것이지만, ‘믿음의 기대’와 ‘실체기대(實體基臺)’를 탕감복귀하여 ‘메시아를 위한 기대’를 조성해야 된다는 원칙은 그에게 있어서도 다름이 없었다. 왜냐하면 그 섭리를 담당한 중심인물(中心人物)들이 달라졌으므로 그 인물들 자신도 또한 그러한 책임분담(責任分擔)을 다하지 않고는 복귀섭리의 뜻을 계승할 수 없었으며, 또 그 섭리의 범위가 가정적인 것에서 민족적인 것으로 확대되었기 때문이다. 그러나 모세를 중심한 복귀섭리에 있어서는 다음의 기록이 보이는 바와 같이, 이 기대의 조성을 위한 탕감조건(蕩減條件)의 내용이 전의 것에 비하여 많이 달라지고 있는 것이다.

Opatrzność odnowy prowadzona przez Mojżesza była oparta na podstawie przyjęcia Mesjasza ustanowionej w rodzinie Abrahama. Mimo tego Zasada wymagała, aby Mojżesz sam ustanowił podstawę przyjęcia Mesjasza, odnawiając przez odszkodowanie podstawę wiary i podstawę wcielenia. Jeżeli postać centralna opatrzności zmienia się, nowa postać centralna nie może przejąć opatrznościowej misji, jeśli wcześniej sama nie wypełni podobnej odpowiedzialności. Poza tym w przypadku Mojżesza podstawa musiała zostać ustanowiona na nowo, ponieważ zakres opatrzności rozszerzył się z poziomu rodziny do poziomu narodu. Jak się przekonamy, w opatrzności odnowy prowadzonej przez Mojżesza wymagane warunki odszkodowania różniły się znacznie od wcześniejszych.

2.1.1 Podstawa Wiary

2.1.1.1 Postać centralna w odnowie Podstawy Wiary

아브라함의 상징헌제(象徵獻祭) 실수로 말미암은 그 후손의 애급고역(埃及苦役) 400년 기간이 끝난 다음, 이스라엘 민족이 가나안 복지(福地)로 복귀하는 노정에 있어서의 ‘믿음의 기대’를 복귀하는 중심인물은 모세였다. 우리는 여기에서 모세가 이 ‘믿음의 기대’를 어떻게 세웠는가 하는 것을 알기 전에 복귀섭리로 본 모세의 위치를 상고(詳考)하여 모세 이전의 섭리노정(攝理路程)에 있어서 ‘믿음의 기대’를 복귀하려던 다른 인물들, 즉 아담이나 노아나 아브라함에 비하여 모세의 다른 점이 무엇이었던가 하는 것을 먼저 알아보기로 하자.

Mojżesz był postacią centralną odpowiedzialną za odnowę podstawy wiary. Podstawa wiary musiała zostać ustanowiona na nowo, aby naród izraelski mógł rozpocząć drogę powrotu do Ziemi Obiecanej po okresie czterystu lat, którego odbycie stało się konieczne z powodu błędu Abrahama popełnionego przy składaniu ofiary symbolicznej. Zanim omówimy dokładnie, w jaki sposób Mojżesz ustanowił podstawę wiary, rozważymy najpierw, jaką opatrznościową pozycję zajmował Mojżesz w odniesieniu do Jezusa, a później (w następnej części), czym różnił się on od wszystkich poprzednich postaci centralnych, powołanych do ustanowienia podstawy wiary.

그것은 첫째로, 모세는 하나님 대신의 신(神)으로 세워졌었다는 것이다. 그렇기 때문에 출애굽기 4장 16절을 보면 하나님은 모세에게 이스라엘의 선지자 아론 앞에서 신과 같이 되리라고 하셨고, 또 출애굽기 7장 1절에는 그를 바로에게 있어 신이 되게 하셨다고 하였다.

Po pierwsze, Mojżesz został umieszczony w pozycji reprezentującej Boga i działał w Jego imieniu. Bóg powiedział mu, że powinien być dla Aarona jak Bóg (Wj 4:16). Powiedział także: „Oto Ja uczynię cię jakby Bogiem faraona, a Aaron, brat twój, będzie twoim prorokiem” (Wj 7:1).

둘째로, 모세는 장차 오실 예수님의 모의자(模擬者)였었다. 위에서 논한 바와 같이, 하나님은 모세를 아론과 바로 앞에 신이 되게 하셨던 것이다. 그런데 육신을 쓴 신은 예수님밖에 없으므로, 하나님이 모세를 신이 되게 하셨다는 말씀은 곧 모세를 출애급노정(出埃及路程)에 있어서 예수님의 모의자로 세우셨다는 것을 의미하는 것이다. 이와 같이 모세는 예수님의 모의자로서 예수님이 걸으실 노정을 그대로 앞서 걸음으로써, 마치 세례 요한이 예수님의 가실 길을 곧게 해야 했던 것과 같이(요 1 : 23) 모세도 예수님이 가실 길을 미리 개척하였던 것이다.

Po drugie, Bóg ustanowił Mojżesza prekursorem Jezusa. Postawiony w pozycji Boga wobec Aarona i faraona, Mojżesz stanowił zapowiedź Jezusa, który miał przyjść jako jedyne ucieleśnienie Boga. Mojżesz wytyczał drogę, którą kiedyś miał pójść Jezus. Tak jak po nim Jan Chrzciciel (J 1:23), Mojżesz miał prostować drogę Jezusowi.

그러면 모세는 이 노정(路程)을 어떻게 걸었는가 하는 것을 알아보기로 하자.

모세는 ‘메시아를 위한 기대’를 조성하였던 야곱의 후손으로서, 복귀섭리시대(復歸攝理時代)의 섭리역사를 담당한 중심인물일 뿐 아니라, 다음에 예수님이 오셔서 걸으셔야 할 야곱의 전형노정(典型路程)을 형상적으로 걸었던 것이다.

Jako potomek Jakuba, który ustanowił podstawę przyjęcia Mesjasza, Mojżesz mógł stać się postacią centralną w Epoce Opatrzności Odnowy. Idąc tą opatrznościową drogą, Mojżesz opierał się na fundamencie tradycji i czynów swego praprzodka Jakuba. Ich drogi posłużyły jako wzorce dla drogi, którą później obrał Jezus.

그리고 또 모세는 야곱가정의 입애급노정(入埃及路程)에서 요셉이 세운 터전 위에 서 있었다. 그런데 요셉은 또 하나의 예수님의 모의자였다. 요셉은 야곱의 하늘편 처(妻)로 세워진 라헬이 낳은 아들로서, 야곱의 사탄편 처로 세워진 레아의 소생(所生)들의 동생이었다. 그러므로 요셉은 아벨의 입장으로서, 가인의 입장에 있었던 그의 형들이 죽이려 했던 가운데서 겨우 죽음을 모면하고 상인에게 팔린 바 되어 먼저 애급에 들어가게 되었던 것이다. 그리하여 그는 30세에 애급의 총 리대신(總理大臣)이 된 후에, 그가 어렸을 때 하늘에서 몽시(夢示)로써 교시한 대로(창 37 : 5∼11) 그의 형들과 그의 부모가 애급으로 찾아와 굴복한 섭리노정의 터전 위에서 이스라엘의 사탄 분립을 위한 애급고역노정(埃及苦役路程)이 시작되었던 것이다.

Mojżesz opierał się także na podstawie ustanowionej przez Józefa po przybyciu do Egiptu. Życie Józefa także było zapowiedzią życia Jezusa. Jako syn Racheli (żony Jakuba reprezentującej stronę Boga) i młodszy brat synów Lei (żony Jakuba reprezentującej stronę Szatana), Józef znajdował się w pozycji Abla. Spisek starszych braci o mało nie pozbawił go życia. Sprzedany przez nich kupcom, znalazł się w Egipcie jako niewolnik. Jednak zanim ukończył trzydzieści lat, został wyniesiony do rangi pierwszego ministra na dworze faraona. Jego bracia i ojciec przybyli do Egiptu i pokornie oddali mu pokłon, wypełniając w ten sposób proroczy sen, który Józef miał jeszcze jako dziecko (Rdz 37:5-11). W oparciu o to opatrznościowe zwycięstwo Izraelici przybyli do Egiptu, gdzie rozpoczęli okres cierpień w celu oddzielenia się od Szatana.

요셉의 이러한 노정은 장차 예수님이 사탄세계에 오셔서 고난의 길을 통하여 30세에 만왕의 왕으로 군림한 후에, 전인류는 말할 것도 없고 그의 선조까지도 굴복시켜 가지고, 그들을 사탄세계로부터 분립하여 하늘편으로 복귀시킬 것을 보여 주신 것이다. 이처럼 요셉의 전생애는 바로 예수님의 모의자(模擬者)로서의 걸음이었던 것이다.

Droga Józefa zapowiadała drogę, jaką w przyszłości miał pójść Jezus. Po przyjściu do szatańskiego świata Jezus miał przezwyciężyć wiele trudności i cierpień, aby w wieku trzydziestu lat objawić się jako Król Królów. Miał on sprawić, aby poddała mu się cała ludzkość łącznie z jego przodkami, i przeciąć wszystkie więzy łączące ludzi z szatańskim światem, przywracając ich w ten sposób do sfery panowania Boga.

한편 또 모세의 생장(生長)과 서거(逝去)도 예수님의 그 본보기노정이었다. 모세는 출생시부터 바로왕의 손에 죽을 수밖에 없는 입장에 있었으므로, 그 모친이 그를 숨겨서 키운 후에야 바로궁중에 들어가 원수들 가운데서 안전하게 성장하였던 것이다. 이와 마찬가지로 예수님도 출생하자 헤롯왕의 손에 죽을 수밖에 없는 입장에 계셨었으므로, 그의 모친이 그를 데리고 애급에 들어가 숨겨 키운 후에야 헤롯왕의 통치권 내로 다시 돌아와 원수들 가운데서도 안전하게 성장하셨던 것이다. 그리고 모세가 죽은 후 그 시체의 행방을 아는 사람이 없었던 것도(신 34 : 6) 예수님의 시체의 그러한 것에 대한 하나의 모형이었던 것이다.

Niemowlęctwo, dzieciństwo i śmierć Mojżesza także zapowiadały drogę Jezusa. Po przyjściu na świat Mojżeszowi groziła śmierć z rąk faraona. Przez pewien czas ukrywała go matka, potem zaś znalazł się w pałacu faraona i wzrastał bezpiecznie pośród wrogów. Jezusowi po narodzeniu groziła śmierć z rąk Króla Heroda. Jego matka zabrała go i uciekła z nim do Egiptu, gdzie wychowywała go w ukryciu. Potem wróciła z nim do państwa króla Heroda, gdzie wzrastał bezpieczny pośród swoich wrogów. Po śmierci Mojżesza nikt nie znał okoliczności zniknięcia jego ciała (Pwt 34:6) — zapowiadało to losy ciała Jezusa po jego śmierci.

더욱이 모세의 민족적 가나안 복귀노정(復歸路程)은 바로 그대로가 아래 상세히 기록되어 있는 바와 같이, 장차 예수님이 오셔서 걸으실 세계적 가나안 복귀노정의 전형(典型)이었던 것이다.

We wszystkich tych aspektach Mojżeszowa droga odnowy Kanaanu na poziomie narodu była wzorcem dla drogi odnowy Kanaanu na poziomie światowym, którą miał pójść Jezus.

이와 같이 모세가 예수님의 모의자(模擬者)였다는 사실은 신명기 18장 18절 내지 19절에 하나님이 모세와 같은 선지자 하나(예수님)를 세우실 것을 예언하시면서, 누구든지 그의 말씀을 듣지 않는 사람은 벌하시겠다고 하신 말씀을 보아서도 잘 알 수 있다. 그리고 또 요한복음 5장 19절을 보면, 예수님은 아버지께서 하시는 일을 보지 않고는 아무것도 스스로 할 수 없다고 말씀하셨다. 이 말씀도 역시 하나님이 모세를 시켜 장차 예수님이 행하실 것을 미리 보여 주셨다는 것을 의미하는 것이다.

Jak wspomnieliśmy wcześniej, Biblia stwierdza słowami Mojżesza (Pwt 18:18-19) i Jezusa (J 5:19), że przez życie Mojżesza Bóg objawił wzór dla Jezusa, zapowiadając drogę, jaką miał on pójść w przyszłości.

2.1.1.2 Wymagana ofiara w odnowie Podstawy Wiary

모세는 위에서 논한 바와 같이, 모세 이전의 섭리노정(攝理路程)에서 ‘믿음의 기대’를 복귀하여 온 다른 중심인물들과는 다른 입장에 서 있었다. 그렇기 때문에 모세는 아벨이나 노아나 아브라함과 같이 ‘상징헌제(象徵獻祭)’를 하지 않아도, 하나님의 말씀을 중심하고 ‘40일 사탄 분립기대’만을 세우면 ‘믿음의 기대’를 탕감복귀할 수 있었다.

Pozycja Mojżesza różniła się od pozycji wcześniejszych postaci centralnych, którym została powierzona misja ustanowienia podstawy wiary. W przeciwieństwie do Abla, Noego i Abrahama, Mojżesz nie musiał składać ofiary symbolicznej. Mógł on odnowić podstawę wiary jedynie przez zachowanie posłuszeństwa Bożemu Słowu w czasie wypełniania warunku oddzielenia się od Szatana opartego o liczbę czterdzieści. Różnica ta wynika z trzech przyczyn.

그 이유를 더 들어 보면 첫째, 모세는 아벨 노아 이삭 등 3차에 걸친 ‘상징헌제’에 성공함으로써 ‘상징헌제’에 의한 섭리를 완료한 기대 위에 섰었기 때문이다.

Po pierwsze, Mojżesz opierał się na fundamencie trzech ofiar symbolicznych złożonych pomyślnie przez Abla, Noego i Izaaka. Opatrzność oparta o składanie ofiar symbolicznych została zakończona przez te trzy postacie centralne.

둘째, 인간 시조가 타락하여 ‘믿음의 기대’를 세우기 위한 하나님의 말씀을 잃어버리게 됨으로 말미암아, 타락인간은 하나님의 말씀을 직접 받을 수 없게 되었기 때문에 말씀 대신의 조건물로 세운 것이 제물이었다. 그런데 모세 때에 이르러서는 제물을 조건물로 세워서 ‘믿음의 기대’를 복귀하던 복귀기대섭리시대(復歸基臺攝理時代)는 지나가고, 다시 하나님의 말씀을 직접 대할 수 있는 복귀섭리시대(復歸攝理時代)로 들어왔기 때문에 ‘믿음의 기대’를 위한 ‘상징헌제’는 필요 없게 되었던 것이다.

Po drugie, ofiary symboliczne były wymagane w zastępstwie Słowa, ponieważ kiedy po Upadku pierwsi przodkowie ludzkości utracili Boże Słowo, ludzkość nie była w stanie bezpośrednio go przyjmować. Stąd w Epoce Ustanawiania Podstawy dla Odnowy (epoka od Adama do Abrahama) ludzie składali ofiary z rzeczy stworzenia jako obiektów ofiarnych koniecznych do ustanowienia podstawy wiary. Jednakże okres ten zakończył się przed czasami Mojżesza. Ludzkość wkroczyła w nową epokę, Epokę Opatrzności Odnowy (Epokę Starego Testamentu), w której ponownie mogła bezpośrednio otrzymywać Boże Słowo. Nie było już więc potrzeby składania ofiar symbolicznych w celu ustanawiania podstawy wiary.

셋째, 아담가정을 중심한 섭리가 오랜 역사의 기간을 두고 연장되어 감에 따라 사탄이 침범하여 연장되었던 그 섭리적인 기간을 탕감복귀하는 조건을 세우지 않을 수 없게 되었었다. 그리하여 노아가 방주(方舟)로써 ‘믿음의 기대’를 세우기 위하여는 ‘40일 사탄 분립기대’가 필요했던 것이었다. 그리고 아브라함도 400년 기간을 탕감복귀하여 ‘40일 사탄 분립기대’ 위에 선 후에야 ‘믿음의 기대’를 세우기 위한 ‘상징헌제’를 드리게 되었던 것이다. 한편 이스라엘 민족이 애급에서 400년 간 고역하게 되었던 것도 ‘40일 사탄 분립기대’를 탕감복귀함으로써 아브라함의 제물 실수로 인하여 사탄의 침범을 당하였던 그 ‘믿음의 기대’를 탕감복귀하기 위함이었다. 이와 같이 되어 복귀섭리시대에 있어서는 ‘40일 사탄 분립기대’ 위에서 제물 대신 하나님의 말씀을 중심하고 서기만 하면 ‘믿음의 기대’를 복귀할 수 있게 되었던 것이다.

Po trzecie, jako że opatrzność zapoczątkowana w rodzinie Adama była ciągle przedłużana, konieczne stało się spełnienie pewnych warunków odszkodowania w celu odnowienia opatrznościowych okresów zagarniętych przez Szatana. Kiedy Noe ustanawiał podstawę wiary, musiał spełnić warunek oparty o liczbę czterdzieści w celu oddzielenia się od Szatana podczas przebywania w arce. Abraham mógł złożyć ofiarę symboliczną dla ustanowienia podstawy wiary dopiero po odnowieniu poprzedniego okresu czterystu lat — wówczas mógł oprzeć się na fundamencie warunku opartego o liczbę czterdzieści dla oddzielenia się od Szatana. Czterystuletni okres cierpienia Izraelitów w niewoli egipskiej miał również na celu wypełnienie warunku opartego o liczbę czterdzieści dla oddzielenia się od Szatana. Miał on odnowić podstawę wiary utraconą na rzecz Szatana z powodu błędu Abrahama. Podobnie w Epoce Opatrzności Odnowy postać centralna mogła ustanowić podstawę wiary, jeżeli opierała się pewnie na fundamencie spełnionego warunku opartego o liczbę czterdzieści dla oddzielenia się od Szatana, pozostając wierna Bożemu Słowu. Teraz bowiem ofiara symboliczna nie była już potrzebna w zastępstwie Słowa.

2.1.2 Podstawa Wcielenia

복귀기대섭리시대(復歸基臺攝理時代)에 있어서는 ‘가정적인 실체기대’를 세우는 섭리를 하셨었다. 그러나 복귀섭리시대(復歸攝理時代)에 들어와서는 ‘민족적인 실체기대’를 세우는 섭리를 하셨던 것이다. 그런데 ‘민족적인 믿음의 기대’를 복귀해야 할 모세는 하나님 대신이었으므로(출 4 : 16, 출 7 : 1) 예수님의 입장이었다. 그렇기 때문에 모세는 이스라엘 민족에 대하여는 부모의 입장에 서게 되었던 것이다. 그뿐 아니라 모세는 예수님에 앞서서 그의 길을 개척해야 할 사명을 가지고 있는 선지자(先知者)로서 자녀의 입장이기도 하였다. 따라서 그는 ‘민족적인 실체기대’를 세워야 할 중심인물로서 아벨의 입장에도 설 수 있어야 하였다.

W Epoce Opatrzności Ustanawiania Podstawy dla Odnowy Bóg dążył do ustanowienia podstawy wcielenia na poziomie rodziny. Po rozpoczęciu Epoki Opatrzności Odnowy Jego celem stało się ustanowienie podstawy wcielenia na poziomie narodowym. Jako że Mojżesz w stosunku do ludzi reprezentował Boga i Jezusa, zajmował pozycję rodzica wobec Izraelitów podczas ustanawiania podstawy wiary. Mojżesz był prorokiem, którego misją było przygotowanie drogi dla Jezusa, zajmował więc jednocześnie pozycję dziecka w stosunku do Jezusa, który miał przyjść jako Prawdziwy Rodzic. Tak więc w odniesieniu do Izraelitów Mojżesz zajmował pozycję Abla jako postaci centralnej odpowiedzialnej za ustanowienie narodowej podstawy wcielenia.

아벨은 아담 대신 부모의 입장에서 헌제(獻祭)를 하였기 때문에, 그 헌제에 성공함으로써 그는 아담이 세워야 할 ‘믿음의 기대’와 함께 ‘실체헌제(實體獻祭)’를 위한 아벨 자신의 입장도 확립할 수 있었던 것이다. 이것과 동일한 원리에 의하여 이때에 있어서 모세도 부모와 자녀의 두 입장에 있었기 때문에, 그도 역시 부모의 입장에서 ‘믿음의 기대’를 탕감복귀하게 되면 그와 동시에 자녀의 입장에서 ‘실체헌제’를 하기 위한 아벨의 위치도 확립할 수 있게 되는 것이었다.

Jak pamiętamy Jakub złożył ofiarę symboliczną z pozycji rodzica w miejsce Adama i dzięki temu zyskał prawo do złożenia ofiary rzeczywistej z pozycji dziecka. Podobnie Mojżesz zajmował podwójną pozycję — rodzica i dziecka. Kiedy odnowił przez odszkodowanie podstawę wiary, zajął pozycję rodzica. W ten sposób zajął pozycję Abla dla odnowy podstawy wcielenia. Ustanawiał ją z kolei z pozycji dziecka.

이렇게 하여 모세가 아벨의 위치를 확립한 후, 이스라엘 민족이 가인의 입장에서 모세를 통하여 ‘타락성을 벗기 위한 민족적인 탕감조건’을 세우면, 거기에 ‘민족적인 실체기대’는 이루어지게 되는 것이었다.

Kiedy Mojżesz zajął pozycję Abla, Izraelici znajdujący się w pozycji Kaina mieli wypełnić narodowy warunek odszkodowania do usunięcia upadłej natury przez posłuszeństwo Mojżeszowi. Mieli w ten sposób ustanowić narodową podstawę wcielenia.

2.1.3 Podstawa Przyjęcia Mesjasza

모세가 ‘민족적인 믿음의 기대’를 탕감복귀(蕩減復歸)하고, 모세를 중심한 이스라엘 민족이 ‘민족적인 실체기대’를 탕감복귀하면 그것이 바로 ‘메시아를 위한 민족적인 기대’가 되는 것이다. 그리하여 이스라엘 민족이 그 기대 위에서 오시는 메시아로 말미암아 중생(重生)되어 원죄를 벗고 하나님과 심정적인 일체를 이룸으로써 창조본성(創造本性)을 복귀하면 ‘완성실체’가 되게 되어 있었던 것이다.

Mojżesz miał odnowić przez odszkodowanie narodową podstawę wiary, a Izraelici pod przewodnictwem Mojżesza mieli odnowić przez odszkodowanie narodową podstawę wcielenia. Utworzyłyby one razem narodową podstawę przyjęcia Mesjasza oraz fundament suwerennego narodu, do którego Mesjasz mógłby przyjść. Izraelici mieli przyjąć Mesjasza, odrodzić się przez niego, zostać oczyszczeni z grzechu pierworodnego i odnowić swoją pierwotną naturę, jednocząc się z Bogiem w sercu. W ten sposób mieli osiągnąć ostateczny cel — stać się doskonałymi ucieleśnieniami Boga.

---