하나님은 전지전능(全知全能)하시므로 인간 조상의 타락행위(墮落行爲)를 모르셨을 리가 없는 것이다. 한편 그들이 타락행위를 감행할 수 없도록 그것을 막을 수 있는 능력이 없으신 것도 아니었다. 그러면 하나님은 왜 그들의 타락행위를 아시면서도 그것을 간섭하여 막지 않으셨던가? 이것은 아직까지의 인류역사를 통하여 풀리지 않은 중대한 문제 중의 하나인 것이다. 우리는 하나님이 인간의 타락행위를 간섭치 않으신 이유로서 다음의 세 가지를 들 수 있다.
Wszechwiedzący i wszechmocny Bóg musiał wiedzieć o niebezpiecznym, prowadzącym do Upadku postępowaniu pierwszych przodków ludzkości i na pewno mógł temu zapobiec. Dlaczego więc nie interweniował? Jest to jedna z najważniejszych, nierozwiązanych dotychczas tajemnic w historii ludzkości. Zasada podaje trzy powody dla których Bóg nie interweniował w Upadek człowieka.
6.1 Aby zachować absolutyzm i doskonałość Zasady Stworzenia
창조원리(創造原理)에 의하면, 하나님은 인간이 하나님의 창조성(創造性)을 닮음으로써 하나님이 인간을 주관하시듯이 인간도 만물세계를 주관하도록 창조하셨다. 그런데 인간이 하나님의 창조성을 닮기 위하여는 인간 자신의 책임분담(責任分擔)을 수행하면서 성장하여 완성하지 않으면 아니 된다. 이러한 성장기간(成長期間)을 우리는 간접주관권(間接主管圈), 혹은 원리결과주관권(原理結果主管圈)이라고 한다. 그러므로 인간이 이 권내에 있을 때에는, 그들 자신의 책임분담을 다하도록 하시기 위하여 하나님은 그들을 직접적으로 주관해서는 안 되는 것이다. 그리하여 하나님은 인간이 완성된 후에야 그들을 직접 주관하시게 되어 있다.
Zgodnie z Zasadą Stworzenia, Bóg uczynił człowieka na swój obraz i podobieństwo oraz obdarzył go charakterem i mocą Stwórcy. Pragnął przy tym, aby człowiek panował nad wszystkimi rzeczami na wzór Bożego panowania nad ludzkością. Aby posiąść twórczą naturę Boga, człowiek musi wpierw dorosnąć do doskonałości przez wypełnienie własnej części odpowiedzialności. Jak zostało już wyjaśnione, okres wzrostu człowieka znajduje się w sferze pośredniego panowania Boga (inaczej mówiąc, w sferze panowania opartego o zgodne z Zasadą osiągnięcia człowieka). Aby umożliwić każdemu człowiekowi wypełnienie odpowiedzialności, Bóg nie ma bezpośredniego wpływu na niego wtedy, gdy znajduje się on w sferze pośredniego panowania. Bezpośrednio Bóg panuje tylko nad człowiekiem w pełni dojrzałym.
만일 하나님이 그들을 직접 주관하실 수 없는 성장기간에 있어서 그들의 행위를 간섭하시게 되면 인간의 책임분담을 무시하는 것이 되며, 따라서 인간에게 창조성을 부여하시어 만물의 주관주로 세우시려는 창조원리를 스스로 무시하는 입장에 서시게 된다. 이와 같이 원리가 무시되면 동시에 원리의 절대성(絶對性)과 완전무결성(完全無缺性)은 상실되고 마는 것이다. 그런데 하나님은 절대자이시며 완전무결하신 창조주이시므로, 하나님이 세우신 창조원리도 또한 절대적이며 완전무결해야 하는 것이다. 그러므로 하나님은 창조원리의 절대성과 완전무결성을 위하여 미완성기(未完成期)에 있는 그들의 타락행위를 간섭하실 수 없었던 것이다.
Gdyby Bóg w okresie wzrostu ingerował w działania człowieka, byłoby to równoznaczne z pogwałceniem ludzkiej odpowiedzialności. Czyniąc to, Bóg zlekceważyłby Swą własną Zasadę Stworzenia, która daje człowiekowi twórczą naturę Boga i wynosi go do pozycji pana stworzenia. Lekceważąc Zasadę, Bóg osłabiłby również jej absolutyzm i doskonałość. Ponieważ Bóg jest Stwórcą doskonałym i absolutnym, Jego Zasada Stworzenia musi także być doskonała i absolutna. Ostatecznie więc, aby zachować absolutyzm i doskonałość Zasady Stworzenia, Bóg nie interweniował w działania człowieka, które doprowadziły do Upadku.
6.2 Aby Bóg był jedynym Stwórcą
하나님은 스스로 창조하신 원리적인 존재와 그 행동만을 간섭하시기 때문에, 범죄행위(犯罪行爲)나 지옥(地獄)과 같은 자기가 창조하시지 않은 비원리적인 존재나 행동은 간섭하실 수가 없다. 그렇기 때문에 하나님께서 만일 어떠한 존재나 행동을 간섭하시게 되면, 간섭을 받는 그 존재나 행동은 벌써 창조의 가치가 부여되어 원리적인 것으로서 인정된 것과 같은 결과에 이르게 되는 것이다.
Bóg panuje i kontroluje wyłącznie rzeczywistość zgodną z Zasadą, którą sam stworzył. Jego władza i kontrola rozpościera się nad przebiegiem tylko prawych działań. Bóg nie reguluje żadnej rzeczywistości, która jest sprzeczna z Zasadą i która nie została przez Niego stworzona (na przykład piekła); nie ma także nic wspólnego z nieprawym postępowaniem (na przykład przestępstwa kryminalne). Gdyby Bóg miał wpływać na podobne czyny, wtedy musiałby im nadać wartość Bożego stworzenia i tym samym uznać je za zgodne z Zasadą.
이러한 논리에 입각해 볼 때, 만일 하나님이 인간 시조의 타락행위(墮落行爲)를 간섭하시게 되면 그 타락행위에도 창조의 가치가 부여되어서, 그 범죄행위는 원리적인 것으로서 인정되지 않을 수 없게 된다. 만일 그렇게 되면, 하나님이 범죄행위도 원리적인 것으로 인정하신다는 또 하나의 새로운 원리를 세우시는 결과를 가져오게 되는 것이다. 그런데 이러한 결과를 가져오게 되는 것은 어디까지나 사탄 때문이므로, 그렇게 되면 사탄이 또 하나의 새로운 원리를 창조한 것이 되어 그도 역시 창조주의 입장에 서게 된다. 따라서 하나님은 홀로 하나님만이 창조주로 계시기 위하여 그들의 타락행위를 간섭하실 수 없었던 것이다.
Podobnie, interweniując w Upadek pierwszych przodków ludzkości, nadałby ich poczynaniom wartość Własnego stworzenia i uznał je za zgodne z Zasadą. Czyniąc to, Bóg stworzyłby w rzeczywistości nową zasadę, uznającą zbrodnicze czyny za zgodne z prawem. Ponieważ faktycznie to Szatan manipulował całym Upadkiem i pragnął takiego a nie innego rozwoju sytuacji, Boża interwencja sankcjonowałaby stworzoną przez Szatana nową zasadę, czyniąc z niego Współtwórcę. Dlatego, aby pozostać jedynym Stwórcą, Bóg nie ingerował w Upadek człowieka.
6.3 Aby uczynić człowieka panem stworzenia
하나님은 인간을 창조하시고 만물(萬物)을 주관하라고 하셨다(창 1 : 28). 인간이 하나님의 말씀대로 만물을 주관하려면 만물과 동등한 입장에서는 그를 주관할 수 없으므로, 인간은 그를 주관할 수 있는 어떠한 자격을 가져야만 한다.
Bóg stworzył człowieka i pobłogosławił go panowaniem nad wszelkim stworzeniem (Rdz 1:28). Człowiek nie może panować, jeżeli stoi na takim samym poziomie jak stworzenie. Aby uzyskać nadany przez Boga mandat panowania, musi zdobyć pewne uprawnienia.
하나님이 창조주(創造主)이시기 때문에 인간을 주관하실 수 있는 자격을 가지고 계시는 것과 같이, 인간도 만물을 주관할 수 있는 자격을 가지기 위하여는 하나님의 창조성(創造性)을 갖지 않으면 아니 되는 것이다. 따라서 하나님은 인간에게 창조성을 부여하시어 만물을 주관할 수 있는 자격을 가지게 하시기 위하여, 성장기간(成長期間)을 두시고 이 기간이 다하기까지 인간이 그 자신의 책임분담(責任分擔)을 완수함으로써 완성되도록 창조하신 것이다. 그러므로 인간은 이러한 원리과정을 통과하여 완성됨으로써만 만물을 주관할 수 있는 자격을 얻어 가지고 비로소 만물을 주관할 수 있게 된다.
Bóg ma prawo panować nad ludźmi, ponieważ jest ich Stwórcą. Z człowiekiem jest podobnie; aby zyskać uprawnienia potrzebne do panowania nad wszystkimi rzeczami, musi on posiadać charakter i moc Stwórcy. Bóg chciał, aby człowiek udoskonalił się, dochodząc do końca etapu wzrostu poprzez wypełnienie własnej części odpowiedzialności, aby przekazać mu zdolność tworzenia i uczynić go godnym panowania nad wszystkimi rzeczami. Człowiek może uzyskać kwalifikacje potrzebne do panowania nad wszechświatem tylko wtedy, gdy udoskonali się zgodnie z Zasadą.
그런데 미완성기(未完成期)에 있는 인간을 하나님이 직접 주관하시고 간섭하시게 되면, 이것은 아직도 인간책임분담(人間責任分擔)을 완수하지 못하여 하나님의 창조성을 갖지 못함으로써 만물을 주관할 자격이 없는 인간으로 하여금 그것을 주관케 하시는 것이 될 뿐만 아니라, 미완성한 인간을 완성한 인간과 동일한 취급을 하신다는 모순을 초래하게 된다. 그리고 또 이 인간에게 그의 창조성을 부여하심으로써 만물을 주관케 하시기 위하여 세우셨던 창조원리(創造原理)를 스스로 무시하시는 결과가 되고 마는 것이다. 그러므로 원리에 의하여 피조세계(被造世界)를 창조하시고 그 원칙을 따라서 섭리하시는 하나님은, 인간을 만물의 주관위(主管位)에 세우시기 위하여 아직도 간접주관권 내(間接主管圈內)에 있었던 미완성한 인간의 타락행위를 간섭하실 수 없었던 것이다.
Gdyby Bóg miał bezpośrednio panować i wpływać na życie ludzi w stanie niedojrzałości, oznaczałoby to przekazanie autorytetu władcy istotom do tej roli nie przygotowanym. Bóg tym samym przekazałby autorytet komuś, kto nie spełnił swej odpowiedzialności i nie zasłużył na Bożą moc stwórczą. Traktowanie osoby niedojrzałej tak samo jak dojrzałej byłoby sprzeczne z Bożą Zasadą. Bóg zlekceważyłby tym samym własną Zasadę Stworzenia, ustanowioną w celu umożliwienia człowiekowi odziedziczenia natury Stwórcy i panowania nad stworzeniem. Bóg musiał powstrzymać się od ingerencji podczas niedojrzałości człowieka, aby pobłogosławić go jako władcę stworzenia. Ostatecznie mógł tylko z bólem serca przyglądać się tragedii Upadku.
